مشکل اتوبوسرانی تهران در حالی به سوی اوضاع بحرانی می رود که هرساله در فصل سرما و با نزديک شدن به روزهای پايانی سال، رفت و آمد شهروندان تهرانی سخت تر می شود .
اگر ترافيک شهری را به عنوان يکی از مشکلات اصلی در نظر گرفت که دايمی شده و راه چاره ای برای آن نيست، اما اتوبوسرانی از مسايلی است که روند حاد شدن آن آغاز شده و با مشکلاتی که دولت ايجاد کرده، به سوی اوضاع بحرانی در حرکت است .
وضعيت حمل و نقل مسافر درون شهری درحالی رو به وخامت می رود که مدير عامل شرکت اتوبوسرانی اعلام کرده که روزانه ۸۰۰ هزار مسافر بر روی زمين مانده و نمي توانند با اتوبوس به مقصد برسند .
وی در گفت و گو با خبرگزاری دانشجويان ايران، خبر داده که هرچند از تمامی دستگاه های مسوول دولتی و شهرداری درباره حل اين مشکل کمک خواسته شده، اما با بدون پاسخ ماندن به درخواست های مطرح شده، شرکت اتوبوسرانی تهران تصميم گرفته از اتوبوس های اسقاطی و از رده خارج شده استفاده کند .
احمدی بافنده، مديرعامل شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه، با اشاره به افزايش توقف اتوبوس های گازسوز علاوه بر اتوبوس های قبلی از رده خارج شده، گفت: روزانه بيش از ۱۰۰۰ دستگاه اتوبوس گازسوز از سرويس ارايه خدمات به مردم خارج مي شوند و به طور متوسط ۸۰۰ هزار مسافر بر روی زمين مانده و نمي توانند با اتوبوس به مقصد برسند .
وی اذعان کرد: به دليل جلوگيری از ازدحام و معطلی مسافران در ايستگاه های اتوبوس مجبور شديم طی هفته های گذشته اتوبوس های اسقاطی و ديزلی را که از رده خارج کرده بوديم، از انبار خارج و تعمير کرده و برای جابجايی شهروندان استفاده کنيم؛ در حالی که اين اتوبوس ها بعضا در نيمه راه به دليل مشکلات فنی متوقف شده و يا دودزا هستند.
مدير عامل شرکت اتوبوسرانی گفته حتی مشکل را به رياست جمهوری انتقال داده اما نتيجه ای نگرفته است.
مشکل دولتی
مشکلات اتوبوسرانی تهران از جايی شروع شد که دولت ایران در تابستان گذشته تصميم گرفت که وام تبصره ۱۳ بودجه را برای خريد ۶۵۰۰ اتوبوس شهری به وزارت کشور بدهد و بسياری از شرکت های خودروسازی داخلی آمار توليد خود را بالا بردند تا بتوانند دراين قرارداد شرکت کرده و اتوبوس های لازم را آماده تحويل کنند.
وام تبصره ۱۳، از محل درآمدهای دولتی تامين شده و بازپرداخت و گردش مالی آن به حدی سودآور است که وزارت کشور تصميم گرفت به جای خريد اتوبوس از شرکت های داخلی، از کشور برزيل اتوبوس وارد کند.
اين در حالی بود که مشکلات اتوبوسرانی از مدت ها قبل آغاز شده بود و در پی موانع زياد در سوخت رسانی به اتوبوس های گازسوز، ۵۰۰ دستگاه از این اتوبوس ها از رده خارج شده بودند. روند مشکلات این اوتوبوس ها به جايی رسيد که درحال حاضر از ۲۴۰۰ دستگاه اتوبوس گازسوز شرکت واحد، حدود ۱۲۰۰ دستگاه يا به عبارتی نيمی از آن ها نيمه فعال است.
اتوبوس های گازسوز در زمان دولت قبلی به ناوگان حمل و نقل شهری افزوده شد تا ضمن تلاش برای کاهش محيط زيست، سوخت رسانی گازی نيز فعال شود اما در يک سال گذشته، نه تنها سوخت رسانی بهتر نشده که اتوبوس های گاز سوز نيز از رده خارج می شوند.
تصميم وزارت کشور برای وارد کردن اتوبوس به مجلس نيز رسيد و هرچند قرار بود وزارت کشور ملزم به خريد سريع اتوبوس از خودروسازان داخلی شود، اما اين لايحه تصويب نشد و وزارت کشور هنوز درپی وارد کردن اتوبوس های گازوييل سوز از خارج است.
اين در حالی است که قرار بود وزارت کشور تا پايان خرداد ماه گذشته، اتوبوس ها را دراختيار اتوبوسرانی قرار دهد اما مناقصه بدون حضور شرکت های داخلی برگزار شد.
سید مهدی هاشمی، از معاونین وزير کشور، آن زمان در پاسخ به اعتراض شرکت های داخلی گفته بود که شرکت های داخلی به جای اعتراض، اتوبوس های ساخت داخل را به کشورهای همسايه صادر کنند.
اما نکته در اين جاست که هيچ کدام از کشورهای همسايه ايران امکان سوخت رسانی گازسوز را در مقياس گسترده ندارند.
با توجه به مشکلات حاد اتوبوسرانی، وزارت کشور هنوز در پی واردات اتوبوس است که ممکن است با يک سال تاخير و در خرداد ۱۳۸۶ از سوی طرف های خارجی تحویل ایران داده شود.
