قطعنامه ۱۷۴۷ شورای امنیت سازمان ملل که با رای موافق تمامی ۱۵ کشور عضو شورای امنیت سازمان ملل به تصویب رسید، تکمیل کننده قطعنامه ۱۷۳۷ است که در دسامبر ۲۰۰۶ ، دوم دی ۱۳۸۵ ، به تصویب رسید و مانند همان قطعنامه، باردیگر به جمهوری اسلامی ایران ۶۰ روز فرصت داده تا فعالیت های غنی سازی اورانیوم را به حالت تعلیق درآورد.
این قطعنامه از ایران می خواهد:
- فعالیت های مرتبط با غنی سازی اورانیوم و فعالیت های آب سنگین را متوقف کند و آژانس بین المللی انرژی اتمی هم تعلیق را تایید و گزارش کند. ۶۰ روز به ایران مهلت داده شده تا خواسته شورای امنیت سازمان ملل را اجابت کند.
- فهرستی از ۲۸ شخصیت حقوقی و حقیقی تهیه شده که دارایی آنها ضبط شده و تمامی ارتباطات مالی و غیرمالی آنها ممنوع اعلام می شود. سازمان ها و شرکت های ایرانی چون بانک سپه و اشخاصی چون قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس و دیگر فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در فهرست این تحریم ها آمده اند که دارایی آنها مسدود شده و ارتباط و سفر آنها هم ممنوع شده است.
- صادرات تسلیحات سبک از ایران به دیگر کشورها طبق معاهدات پروتکلی ممنوع است و صادرات تسلیحات سنگین از دیگر کشورها به ایران هم متوقف و ممنوع است.
- از تمامی موسسات مالی و اعتباری و تجاری خواسته شده در موارد مرتبط با مسایل انساندوستانه و اهداف توسعه و گسترش، تحریم ها را دخالت ندهند.
- از تمامی دولت ها می خواهد تا «هشیاری و دقت و کنترل» به خرج داده و در اجازه سفر دادن به مقامات و مسوولان و افرادی که در فهرستی جداگانه تهیه شده و در اختیار آنها قرار می گیرد، مراقب بوده و به محض این که افراد یاد شده به کشور و قلمرو آنها وارد شدند، به کمیته اجرای تحریم اطلاع دهند.
- شورای امنیت تصمیم می گیرد اگر ایران به خواسته شورای امنیت عمل کند، تمامی موارد تنبیهی را به حالت تعلیق درآورد و اگر ایران به خواسته شورای امنیت توجه نکند، تحریم ها و اقدامات تنبیهی تشدید می شود.
- زیر عنوان فصل هفتم و بند ۴۱ منشور سازمان ملل، شورای امنیت اجازه دارد به اقدامات خود ادامه دهد اما هرگونه مجازات و اقدام نظامی، خارج از دستور است و مورد لحاظ نیست.
