هزاران نفر در تهران در روز پنجشنبه به مناسبت سالگرد حادثه ۱۸ تير در تهران تظاهرات کردند، اما نيروهای ضد شورش، بسيجی و لباس شخصی با حمله به تظاهر کنندگان به ضرب و شتم آنها پرداختند و برای جلوگيری از هر گونه تجمع بزرگی، گاز اشک آور شليک کردند.
تظاهرات معترضان به نتايج انتخابات رياست جمهوری ۲۲ خرداد به رغم هشدارهای مقام های جمهوری اسلامی ايران مبنی بر برخورد شديد با هرگونه تجمع و راهپيمايی به مناسبت سالگرد حمله به کوی دانشگاه تهران، برگزار شد.
برگزاری تظاهرات در روز ۱۸ تير در شرايطی برگزار شد که برخی از تحليلگران، احتمال انجام اقدامات مشابه از سوی مخالفان دولت را اندک می دانستند.
علی کشتگر، فعال سياسی در پاريس، در اين زمينه به راديو فردا گفت: «آنچه در تهران رخ داد، نشان می‌دهد که اکنون جنبش دموکراسی خواهی ظرفيت عظيمی پيدا کرده است. من به عنوان يک فعال انقلاب بهمن می‌توانم بگويم چندماه قبل از انقلاب بهمن ۱۳۵۷ چنين ظرفيتی را در مردم و جوانان آن زمان ديدم و امروز دوباره آن را می‌بينم و اين مسئله بسيار مهم است.
نيروهای انتظامی و استاندار تهران تهديد کرده بودند که ملت هوشيار( منظور لباس شخصی ها و نيروهای سرکوب بود) کسانی را که به خود جرئت دهند و تظاهرات کنند، زير پا له خواهند کرد. ولی ما ديديم مردم به خصوص جوانان و دانشجويان به رغم وجود نيروهای سنگين سرکوب، گارد ويژه و نيروی انتظامی با چه پيگيری و تلاشی در نقاط مختلف تهران به صحنه آمدند و تجمعات چند هزار نفری در اطراف دانشگاه تهران، خيابان آزادی، اطراف دانشگاه پلی تکنيک و ديگر نقاط تهران شکل گرفت و يادمان نرود مردم در تاريکی شب فرياد «الله اکبر» و «ای دولت کودتا استعفا استعفا» سردادند. اينها نشان می‌دهد جامعه ايران منقلب است.»
رادیو فردا: بر اساس گزارش های منتشر شده، گويا تظاهرات ۱۸ تير فقط در تهران برگزار شده است و از شهرهای ديگر اطلاع چندانی در دست نيست. به نظر شما، چرا اين اعتراض‌ها بيشتر در تهران نمود می‌يابد تا در شهرهای ديگر؟
اگر حتی تظاهرات ۱۸ تير در تهران نمود هم پيدا نمی‌کرد، نبايد به نشانه رضايت مردم محسوب می‌شد. آنچه ما می‌بينيم و تهران نمونه زنده آن است، اينکه مردم مترصد راه‌های مختلف هستند که به صحنه بيايند.
تهران، بزرگترين شهر ايران است و بازتاب دهنده آن چيزی که در تمام ايران می‌تواند رخ دهد. به اعتقاد من، اين ظرفيت در همه شهرها وجود دارد، کما اين که بارها در مشهد، اصفهان، زنجان و شيراز حرکت‌هايی مشاهده شده است.
طی چند هفته‌ای که از اعلام نتايج انتخابات رياست جمهوری و معرفی محمود احمدی‌نژاد به عنوان رئيس جمهوری آينده ايران می‌گذرد، آيا تغييری در نحوه اعتراضات مردم ديده می‌شود؟ به عبارت ديگر، ما روزهای اول شاهد برگزاری تظاهرات بزرگی بوديم و اکنون تظاهرات کوچک‌تر شده است. آيا می‌توان گفت که معترضان تاکتيک‌های اعتراضی خود را تغيير داده‌اند؟
علت شکل نگرفتن تظاهرات ميليونی اين است که رژيم در حال حاضر تمام توان خود را به کار گرفته است که جلوی شکل‌گيری هسته‌های اوليه اعتراضی را که ابتدا چند صد نفر هستند و بعد به امواج بزرگ انسانی تبديل می‌شوند، بگيرد.
اکنون به نوعی، شرايط حکومت نظامی است، به ويژه در روزهايی که امکان بروز اين اعتراضات بيشتر است. در چنين شرايطی، مردم به جای اينکه در يک بخش تهران به هم بپيوندند، در تمام ميادين، کوچه‌ها و محلات حضور دارند و به نوعی، نارضايتی و اعتراض خود را نشان می‌دهند و اگر در طول روز هم نتوانند، در طول شب اين کار را انجام می‌دهند.
اين مسئله نشان می‌دهد بعد از تقلب بزرگ در انتخابات، رژيم از نظر اخلاقی هيچ اعتباری نزد ملت ندارد و اين آغاز کار است.
جامعه پويايی خاصی دارد برای پيدا کردن شيوه‌های نافرمانی مدنی جديد و در روزهای آينده اين روش‌ها ادامه می‌يابد و اشکال کامل‌تری به خود می‌گيرد.
تظاهرات معترضان به نتايج انتخابات رياست جمهوری ۲۲ خرداد به رغم هشدارهای مقام های جمهوری اسلامی ايران مبنی بر برخورد شديد با هرگونه تجمع و راهپيمايی به مناسبت سالگرد حمله به کوی دانشگاه تهران، برگزار شد.
برگزاری تظاهرات در روز ۱۸ تير در شرايطی برگزار شد که برخی از تحليلگران، احتمال انجام اقدامات مشابه از سوی مخالفان دولت را اندک می دانستند.
علی کشتگر، فعال سياسی در پاريس، در اين زمينه به راديو فردا گفت: «آنچه در تهران رخ داد، نشان می‌دهد که اکنون جنبش دموکراسی خواهی ظرفيت عظيمی پيدا کرده است. من به عنوان يک فعال انقلاب بهمن می‌توانم بگويم چندماه قبل از انقلاب بهمن ۱۳۵۷ چنين ظرفيتی را در مردم و جوانان آن زمان ديدم و امروز دوباره آن را می‌بينم و اين مسئله بسيار مهم است.
نيروهای انتظامی و استاندار تهران تهديد کرده بودند که ملت هوشيار( منظور لباس شخصی ها و نيروهای سرکوب بود) کسانی را که به خود جرئت دهند و تظاهرات کنند، زير پا له خواهند کرد. ولی ما ديديم مردم به خصوص جوانان و دانشجويان به رغم وجود نيروهای سنگين سرکوب، گارد ويژه و نيروی انتظامی با چه پيگيری و تلاشی در نقاط مختلف تهران به صحنه آمدند و تجمعات چند هزار نفری در اطراف دانشگاه تهران، خيابان آزادی، اطراف دانشگاه پلی تکنيک و ديگر نقاط تهران شکل گرفت و يادمان نرود مردم در تاريکی شب فرياد «الله اکبر» و «ای دولت کودتا استعفا استعفا» سردادند. اينها نشان می‌دهد جامعه ايران منقلب است.»
رادیو فردا: بر اساس گزارش های منتشر شده، گويا تظاهرات ۱۸ تير فقط در تهران برگزار شده است و از شهرهای ديگر اطلاع چندانی در دست نيست. به نظر شما، چرا اين اعتراض‌ها بيشتر در تهران نمود می‌يابد تا در شهرهای ديگر؟
اگر حتی تظاهرات ۱۸ تير در تهران نمود هم پيدا نمی‌کرد، نبايد به نشانه رضايت مردم محسوب می‌شد. آنچه ما می‌بينيم و تهران نمونه زنده آن است، اينکه مردم مترصد راه‌های مختلف هستند که به صحنه بيايند.
تهران، بزرگترين شهر ايران است و بازتاب دهنده آن چيزی که در تمام ايران می‌تواند رخ دهد. به اعتقاد من، اين ظرفيت در همه شهرها وجود دارد، کما اين که بارها در مشهد، اصفهان، زنجان و شيراز حرکت‌هايی مشاهده شده است.
طی چند هفته‌ای که از اعلام نتايج انتخابات رياست جمهوری و معرفی محمود احمدی‌نژاد به عنوان رئيس جمهوری آينده ايران می‌گذرد، آيا تغييری در نحوه اعتراضات مردم ديده می‌شود؟ به عبارت ديگر، ما روزهای اول شاهد برگزاری تظاهرات بزرگی بوديم و اکنون تظاهرات کوچک‌تر شده است. آيا می‌توان گفت که معترضان تاکتيک‌های اعتراضی خود را تغيير داده‌اند؟
علت شکل نگرفتن تظاهرات ميليونی اين است که رژيم در حال حاضر تمام توان خود را به کار گرفته است که جلوی شکل‌گيری هسته‌های اوليه اعتراضی را که ابتدا چند صد نفر هستند و بعد به امواج بزرگ انسانی تبديل می‌شوند، بگيرد.
اکنون به نوعی، شرايط حکومت نظامی است، به ويژه در روزهايی که امکان بروز اين اعتراضات بيشتر است. در چنين شرايطی، مردم به جای اينکه در يک بخش تهران به هم بپيوندند، در تمام ميادين، کوچه‌ها و محلات حضور دارند و به نوعی، نارضايتی و اعتراض خود را نشان می‌دهند و اگر در طول روز هم نتوانند، در طول شب اين کار را انجام می‌دهند.
اين مسئله نشان می‌دهد بعد از تقلب بزرگ در انتخابات، رژيم از نظر اخلاقی هيچ اعتباری نزد ملت ندارد و اين آغاز کار است.
جامعه پويايی خاصی دارد برای پيدا کردن شيوه‌های نافرمانی مدنی جديد و در روزهای آينده اين روش‌ها ادامه می‌يابد و اشکال کامل‌تری به خود می‌گيرد.
