نرگس محمدی، فعال حقوق زنان و نايب رئيس کانون مدافعان حقوق بشر، روز ۱۲ تيرماه به دليل وخامت اوضاع جسمانی اش در بيمارستان ايران مهر تهران بستری شد. خانم محمدی از زمانی که آزاد شده است، هر چند ساعت يک بار، دچار فلج عضلانی می‌شود و قادر به انجام کارهای روزانه و نيز حرف زدن نيست.
وی روز ۱۰ تيرماه با توديع وثيقه و در حالی که از وضعيت بد جسمانی رنج می‌برد، از زندان آزاد شده بود.
شيرين عبادی، رئيس کانون مدافعان حقوق بشر و برنده جايزه صلح نوبل، در مورد وضعيت نرگس محمدی به پرسش‌های رادیو فردا پساخ گفته است.
- خانم عبادی از وضعیت کنونی نرگس محمدی چه می‌دانید؟
خانم محمدی در مدتی که زندان بوده، به شدت تحت فشار جسمی و روحی قرار داشته است. او از بيماری آمبولی ريه که از قبل مبتلا شده بود، رنج می برد و اين مسئله هم به مسئولان زندان و هم به دادستان تهران اطلاع داده شده بود، ولی آنها از مداوای خانم محمدی خودداری کردند.
به همين دليل، از روز چهارم بازداشت، حال خانم محمدی روزی سه يا چهار بار به هم می‌خورده و روزی چند ساعت به طور کامل بيهوش می‌شده و بعد از چند ساعت به تدريج هوشياری او برمی‌گشته است.
دردناک‌تر اينکه در همين حالت از او بازجويی می‌کردند، يعنی به جای اين که به يک بيمار دارويش را بدهند و يا اقدامات درمانی برايش انجام دهند، او را گوشه سلول بدون دارو و درمان رها کرده و فقط بازجويی و فشار اعمال می‌کردند.
اين مسايل سبب شد طی چند روزی که خانم محمدی در زندان بود، هشت کيلوگرم لاغر شود و وقتی از زندان بيرون آمد، به شدت بيمار شده است، تا حدی که در بيمارستان ايران‌مهر بستری شده و از او ام آر آی مغزی گرفته‌اند و متأسفانه حال او اصلاً خوب نيست. البته اين مورد يکی از هزاران مواردی است که مسئولان زندان حاضر نيستند به وظايف خودشان عمل کنند.
- شما به وظايف مسئولان زندان در قبال زندانی ها اشاره کرديد. در روزها و هفته های گذشته، گزارش های متعددی انتشار يافته است؛ مبنی بر اين که فعالان سياسی و مدنی زندانی به بيماری های مختلف مبتلا شده اند، ولی مسئولان زندان ها هيچ توجهی به اين شرايط ندارند. آيا در قوانين جمهوری اسلامی تصريح شده است که مسئولان موظف هستند امکان مداوای زندانيان بيمار را فراهم کنند؟
هم در قوانين و هم در آيين‌نامه زندان‌ها، مسئوليت اين امور متوجه رئيس زندان و بالاتر از او دادستان استان هر شهرستانی است. متأسفانه با گزارش‌هايی که از زندان اوين به خصوص بند ۳۰۵ و همچنين زندان رجايی‌شهر کرج می‌رسد، وضعيت زندانی‌ها روز به روز بدتر می‌شود.
حتی اعلام کرده‌اند برخی اوقات زندانيان چند ساعت در شبانه روز آب ندارند و آب را به روی آنها قطع می‌کنند، استحمام آنها به شدت کوتاه است و زندانيان در تنگنا قرار دارند.
تمام اين موارد خلاف قانون است و از همه بدتر اينکه نه تنها زندانيان بيمار را مداوا نمی‌کنند، بلکه آنها در حالت بيماری را در گوشه سلول رها و به همين شکل از آنها بازجويی هم می‌کنند.
- علاوه بر خانم محمدی، که اکنون آزاد شده و متأسفانه در بيمارستان بستری است، برخی گزارش‌ها حاکی است که پس از بازداشت عبدالرضا تاجيک، عضو کانون مدافعان حقوق بشر، هيچ خبری از او در دست نيست و معلوم نشده است در چه وضعيتی به سر می‌برد. شما خبری از وضعيت آقای تاجيک داريد؟
ابتدا بايد توضيح بدهم که خانم محمدی آزاد نشده، بلکه به طور موقت با قيد وثيقه از زندان بيرون آمده تا روز محاکمه‌اش فرا برسد. بسياری از کسانی که قوه قضاييه اعلام می‌کند «آزادشان کرده‌ايم» کسانی هستند که با قيد وثيقه‌های بسيار سنگين به طور موقت آزاد شده‌اند. بنابراين از ديد من، خانم نرگس محمدی هنوز يک زندانی تحت ستم است که بايد برای آزادی او فعاليت کرد.
آقای عبدالرضا تاجيک، همکار مطبوعاتی کانون مدافعان حقوق بشر، از زمان انتخابات رياست جمهوری تا امروز سه بار بازداشت شده است؛ او دو بار با قيد وثيقه آزاد شد و بار سوم روز ۲۲ خرداد بازداشت شد، آن هم بدون رعايت ترتيباتی که در قانون برای بازداشت افراد پيش‌بينی شده است.
موضوع بدتر اين است که هيچ خبری از آقای تاجيک در دست نيست، يعنی نمی‌دانيم حالش خوب است يا در کجا زندانی است.
طبق قانون، زندانی‌ها در ۲۴ ساعت اول اجازه دارند تحت نظر بازجو، يک تماس تلفنی کوتاه با خانواده خود داشته باشند تا اطلاع دهند کجا هستند، اما آقای تاجيک هيچ تماس تلفنی نداشته است و من در اين مورد به شدت نگران هستم و به همه دنيا اعلام می‌کنم اگر برای آقای تاجيک اتفاقی رخ دهد، مسئوليت مستقيم آن با رئيس قوه قضاييه است.
بارها و بارها من و سايرين اعلام کرده‌ايم که آقای رئيس قوه قضاييه مراقب زندان‌ها باشيد و بر کار دادستان‌هايی که زير نظر شما انجام وظيفه می‌کنند، نظارت کنيد، اما صدای ما شنيده نمی‌شود و ايشان گوشش را بر صدای حق بسته است و اين وضعيت زندانی‌های ما است.
