کامران دانشجو، وزير علوم، تحقيقات و فن‌آوری، از نمايندگان هيئت‌های نظارت بر تشکل‌های دانشجويی خواست تا نگذارند فضای دانشگاه امنيتی شود.
به گزارش وب‌سايت خبرآن‌لاين، وی همچنين خواستار آن شد به تشکل‌های دانشجويی آسان گرفته شود.
محمد صادقی، عضو شورای مرکزی سازمان ادوار تحکيم وحدت، در مورد اين سخنان وزير علوم، تحقيقات و فن‌آوری، به راديوفردا می‌گويد:
محمد صادقی: من تصور نمی‌کنم مقصود وزير علوم از اين صحبت‌ها مربوط به تشکل‌های منتقد دانشجويی باشد که طی شش سال گذشته و از بدو شکل‌گيری دولت آقای احمدی‌نژاد، عملا امکان فعاليت در دانشگاه‌ها را نداشته‌اند.
حتی تشکل‌های فوق برنامه‌ای که يا کار پژوهشی می‌کردند يا فعاليت هنری نيز با محدوديت مواجه شدند. بزرگ‌ترين تشکل منتقد دانشجويی کشور تحت عنوان دفتر تحکيم وحدت نيز عملا در هيچ کدام از دانشگاه‌ها امکان فعاليت ندارد.
با توجه به اين که تشکل‌های دانشجويی تحت فشار هستند و همچنين شماری از فعالان دانشجويی نيز در زندان به سر می‌برند، نظر شما در مورد صحبت‌های وزير علوم با چيست؟
دليل رد صحبت‌های وزير علوم همين دانشجويان زندانی هستند که می‌توان گفت به عنوان نخبگان اين کشور حدود دو سال است با اتهامات واهی در زندان به سر می برند.
متاسفانه با سياست‌های حاکم بر ايران، بهترين چهره‌های علمی اين کشور در شرايطی که همتايان آنها در کشورهای ديگر بين مراکز علمی و مراکز توليدی و صنعتی در رفت و آمد هستند، بين دادگاه و زندان با دست‌بند و پابند در رفت و آمد هستند.
وزير علوم چندی پيش در اظهار نظری اعلام کرد هرگونه مخالفت با فرهنگ بسيجی در دانشگاه‌ها با خاک يکسان خواهد شد. چه طور است که او در گذشته چنين اظهار نظر کرد و امروز از فضای باز و آسان‌گيری بر تشکل‌ها صحبت می‌کند.
من احساس می‌کنم اين حرف‌ها فقط انحراف افکار عمومی است وگرنه در مرحله اول، شرايط دانشجويانی که در زندان هستند و کسانی که محروم از تحصيل شده‌اند يا با احکام قضايی و انضباطی سنگين مواجه هستند را تغيير دهند و بگذارند آنها سر کلاس‌های خود برگردند.
تاکيد وزير علوم بر لزوم آسان‌گيری در مورد فعاليت تشکل‌های دانشجويی چه معنايی دارد و چه هدفی را دنبال می‌کند؟
به نظر من، انحراف افکار عمومی و طرح مسائل غيرواقعی و دروغ در بدنه دولت نهادينه شده و چيز جديدی نيست. اکثر وزرای دولت تا صدر آن که به عنوان رئيس جمهور فعاليت می‌کند، مسائلی را طرح می‌کنند که ظاهر دلنشينی دارد و يک گام به جلو تصور می‌شود، اما می‌دانيم عملا اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد و اينها فقط ادعای واهی هستند.
شايد يکی از دلايل اين گونه صحبت‌ها، نزديکی فضای انتخاباتی مجلس و پايان دولت دهم است. با توجه به فشارهايی که از جانب جريان‌های اصول‌گرا به بدنه دولت وارد می‌شود و با توجه به شکاف بين دولت و حاميان رهبری، اينها به نوعی می‌خواهند فضای دانشگاه‌ها را به سوی دولت بگردانند.
از طرف ديگر، شايد از واکنش دانشجويان در خردادماه بيم دارند. خرداد، ماه تاثيرگذار و مهمی است هم در سطح جامعه و هم دانشگاه‌ها و امکان دارد شاهد تحرکات و اعتراضاتی از طرف جنبش دانشجويی ايران باشيم.
همچنين شايد با اين صحبت‌ها می‌خواهند برای مقابله با اعتراضات و تجمعات دانشجويی در خرداد و تيرماه که سالگرد فاجعه ۱۸ تير است، نوعی چاره‌انديشی کنند. اين دو مسئله شايد به عنوان محتمل‌ترين گزينه‌ها برای چنين صحبت‌های غيرواقعی مطرح باشد.
