آقای پاس اروپا، آقای پنالتی‌گیر، بال راست، بال چپ، هافبک آزاد پشت سر مهاجمان. مرد همه کاره‌ای که در زمین جولان می‌دهد. آرایش دفاعی تیم حریف را متوجه خود می‌کند و به این ترتیب، زنجیر مدافعان یارکوب از پای مهاجمان تیم خودی باز می‌شود.
در مستطیل سبز، اوضاع به همین سادگی نیست که کلمات توصیف می‌کنند. اما پسر بد قلق اهل روزاریو، کمابیش هر بار اراده کرده از عهده‌اش برآمده. رد دره ملی هم قهرمان جوانان جهان شده و هم قهرمان المپیک. فقط مانده اصل کاری. می‌گوید: «جام در آمریکای جنوبی است و خیلی سال از آخرین قهرمانی ما گذشته. انگیزه‌های زیادی برای اول شدن داریم.»
مادرش دیانا دی‌ماریا می‌گوید: «آنخلیتو از بچگی بی قراری داشت و بیشتر وقتا سوهان روی اعصاب بود. چه توی خونه و چه مدرسه. دکتر گفت بهتره این بچه انرژیش رو توی یه ورزشی تخلیه کنه بلکه آروم بگیره. مائم ترجیح دادیم به جای کاراته بره فوتبال.»
دیگو مارادونا هم دی‌ماریا را بازیکنی ویران کننده نامیده و تمایل غریزی‌اش در روبرو شدن و سپس جانانه جنگیدن با مدافعان را ستوده.
روزاریو سنترال نخستین باشگاه اوست که هفت سال در آن توپ زده و فوتبال را آموخته. پس از آن با روبین کازان روسیه، شکارچی استعدادهای جوان به توافق رسید اما در آخرین لحظه منصرف شد و در حالی که به لطف درخشش در جام جهانی جوانان، متقاضیان او هر لحظه افزایش می‌یافتند به بنفیکا پیوست و تا ۲۲ سالگی یکی از عقاب‌های سرخ استادیوم لوز بود.
آنخلیتو رفته رفته به رکورد ۲۰۰ بازی برای رئال نزدیک می‌شود.
جام جهانی جوانان در سال ۲۰۰۷ به میزبانی کانادا برگزار شد. او روز برتری ۶-۰ مقابل کانادا گل ششم را زد. در یک هشتم نهایی هم دروازه لهستان را باز کرد. باز در نیمه نهایی، زننده گل اول پسران سرزمین نقره در برابر شیلی بود.
اما پاس‌هایی که در امتداد تورنمنت به سرجیو آگوئرو داد تا او را آقای گل کند، به اندازه سه گلی که خودش به ثمر رساند اهمیت داشت. دروازه‌بان آرژانتین سرجیو رومرو بود. ایور بانه‌گا هم شماره پنج را می‌پوشید.
او هنوز قهرمان جام جهانی نشده اما به همراه مسی، گارای، لاوتزی، زابالتا، گاگو، ماسچرانو، آگوئرو و رومرو در سال ۲۰۰۸ قهرمان المپیک پکن شد. اسم‌هایی که در جام جهانی هم حاضر خواهند بود. اتفاقاً فینال نیز مقابل نیجریه بود و گل قهرمانی را نیز دی ماریا به ثمر رساند.
طلای المپیک پکن بی‌اندازه برای آرژانتینی‌ها اهمیت داشت. آنها سوای فوتبال فقط یک مدال طلای دیگر آنهم در دوچرخه‌سواری پیست کسب کردند.
این یعنی آلبی سلسته مسیر موفقیت احتمالی در جام جهانی ۲۰۱۴ را با حوصله و به آهستگی پیموده. فتح جام جهانی ۲۰۰۷ جوانان، قهرمانی المپیک پکن، توزیع همان بازیکنان در لیگ‌های معتبر اروپایی و سرانجام، این طور که پیداست گردهمایی مجددشان با حجم خارق‌العاده‌ای از تجربه و خلاقیت برای خلق یک نتیجه درخشان در جام بیستم.
وقتی قبل از جام جهانی ۲۰۱۰ با پیراهن بنفیکا سه گل به باشگاه لیخوئس زد با تیتر «تری‌ماریا» روی جلد روزنامه‌های ورزشی پرتغال رفت.
مورینیو اعتقاد ویژه‌ای به او داشت و پس از جام جهانی غم‌انگیز آرژانتینی‌ها و به محض آغاز فعالیت خودش در سانتیاگو برنابئو، پسر محبوب بنفیکا را به رئال آورد. دی ماریا هم امروز با وجودیکه مورینیو در رئال نیست اما او را بهترین مربی خود در تمام دوران‌ها می‌نامد.
در ماه نخست حضورش در مادرید نخستین گل خود را در بازی دوستانه مقابل هرکولس زد و در جام آیینی سانتیاگو برنابئو هم دروازه پنارول اروگوئه را گشود. اولین گلش در لالیگا را به سوسیداد زد و نخستین گلزنی‌اش در لیگ قهرمانان مقابل اوسر فرانسه بود.
او سه جام مختلف با بنفیکا گرفت و فصل ۱۲-۲۰۱۱ لالیگا را نیز فتح کرد. دو بار کوپادل ری را برده که بار دوم همین بازی اخیر در ورزشگاه مستایا مقابل بارسلونا بود که گل اول را هم زد. البته این نخستین گلش در ال کلاسیکو نبود و پیش از آن سابقه گلزنی به ویکتور والدز در سوپر کاپ را داشت.
به این جام‌ها باید سوپر کاپ اسپانیا را هم افزود. آنخلیتو رفته رفته به رکورد ۲۰۰ بازی برای رئال نزدیک می‌شود.
او تاکنون ۴۵ بازی ملی هم برای آرژانتین انجام داده و ۹ گل به ثمر رسانده. اولین گل ملی‌اش را پس از جام جهانی ۲۰۱۰ در دیداری دوستانه و در ورزشگاه تازه تاسیس دوبلین به ایرلند زد تا آرژانتین ۱-۰ برنده شود. در جام کنفدراسیون‌های ۲۰۱۱ هم یک گل به کاستاریکا زد.
در مسابقات مقدماتی برای صعود به جام بیستم وقتی اکوادر شگفتی‌ساز را ۴-۰ بردند گل چهارم توسط او به ثمر رسید. گل اول بازی رفت به پاراگوئه را او خیلی زود و در سومین دقیقه به ثبت رساند و مجدداً در بازی برگشت هم گل زد.
دی ماریا زننده گل سوم بازی دوستانه سال ۲۰۱۲ با آلمان در فرانکفورت است که آرژانتین ۳-۱ برنده شد. همچنین در بازی دوستانه‌ای که با همین نتیجه نیجریه را بردند، باز او گلزنی کرد. گلش به پرتغال هم در بازی دوستانه بود.
«آنخل فابیان دی ماریا هرناندز» را چگونه باید مهار کرد؟ برای چنین ماموریتی هر کدام از بازیکنان ایران به نوبه خود باید نقشی را به عهده بگیرند. زیرا چنانچه اشاره شد او هرگز پابند یک نقطه خاص در زمین نیست و هرلحظه به گوشه‌ای سرک می‌کشد.
تیموریان با تکل‌های بازدارنده، نکونام با سرد کردن ضرباهنگ بازی، دژآگه با جنگندگی و حیدری (یا بیت‌آشور) با دوندگی.
هنگام نفوذهای مدافع چپ اصلی که مشخص نیست از بین چهار گزینه حاضر در اردو چه کسی باشد، اگر پشت سرش خالی بماند، دی ماریا متخصص پرورش گل برای خود یا همبازیانش در فضاهای خالی خواهد بود.
آرژانتین مقابل ایران با سه مهاجم بازی خواهد کرد و مهار منطقی دی ماریا یعنی از کار افتادن بخش اعظمی از توانایی‌های آلبی سلسته در بازی‌سازی و خلق موقعیت روی دروازه حریف. اختلال در توپ رسانی به آگوئرو، مسی و هیگواین. کاری که ژاپن در بازی دوستانه از عهده‌اش برآمد. اما خب دیدارهای رسمی آنهم در جام جهانی، خود داستان دیگری است.
