روز چهارشنبه، ۲۱ ژانویه، وزیر فرهنگ فرانسه طی مراسمی در پاریس جایزه سیمون دوبووار را به سیمین بهبهانی، نماینده کمپین تغییر قوانین تبعیض‌آمیز (یک میلیون امضا) اهدا کرد.
کریستین آلبانل، وزیر فرهنگ فرانسه، در مراسم اهدای این جایزه، از مبارزه زنان ایران و همچنین از اعضای کمپین یک میلیون امضا تقدیر کرد و این جنبش را شایسته دریافت چنین جایزه‌ای دانست.
مراسم در کافه دوماگو در محله سن ژرمن دپره، یعنی کافه‌ای که بیشتر اوقات محل ديدار سيمون دوبووار و ژان پل سارتر بود، برگزار شد.
«پيام اين جايزه به همه زنان ايرانی اين است که تنها نيستند و همه ما هر جا که باشيم در کنار آنها خواهيم بود.»
سیمین بهبهانی
وزیر فرهنگ فرانسه در اين مراسم گفت: « از ۱۲ ژوئن سال ۲۰۰۶ ميلادی در ميدان هفت تير، هنگامی که گردهمايی بزرگ زنان برای لغو قانون‌های تبعيض آميز عليه زنان سرکوب شد، زنان ايرانی با به راه انداختن کمپين يک ميليون امضا در انديشه تهيه تومار بزرگی برآمدند.»
او افزود: «پيام اين جايزه به همه زنان ايرانی اين است که تنها نيستند و همه ما هر جا که باشيم در کنار آنها خواهيم بود.»
سيمين بهبهانی نيز در پيام خود خطاب به اعضای هيأت داوران نهاد سيمون دوبووار گفت: «من سربلند هستم از اين که زنان کشورم مرا واسطه کردند تا جايزه‌ای را که به آنها تعلق گرفته است برایشان ببرم.»
سيمين بهبهانی در حاشيه اين مراسم به راديو فردا گفت: «اين جايزه به نام سيمون دوبووار است. و چون سيمون دوبووار يک زن آزاده و فمينيست بسيار قدرتمندی بوده، به طور قطع برای زنان باعث دلگرمی است. من فکر می‌کنم که با اين تشويق، آنها فعاليت خود را بيشتر کنند.»
عبدالکريم لاهيجی، حقوقدان و رئيس جمعيت حقوق بشر ايران، نيز که در اين مراسم حضور داشت در باره اين جايزه به راديو فردا گفت: «زنان ايرانی طی يک سال و نيم گذشته، با وجود بازداشت، زندان و محکوميت‌های سنگين شامل زندان و شلاق دست از مبارزه نکشيدند. من از يک سو به اين مبارزه بسيار خوشبين هستم و از سوی ديگر خوشحال هستم که سيمين بهبهانی به عنوان سمبل اين مبارزه، به نمايندگی از جامعه زنان ايران و کمپين يک ميليون امضا در پاريس اين جايزه را دريافت کرد.»
سيمين بهبهانی در پايان اين مراسم یکی از آخرین سروده‌های خود را، با مضمون «عشق»، برای حاضران قرائت کرد.
جایزه سیمون دوبووار توسط نهادی به همین نام درسال ۲۰۰۸ به مناسبت صدمین سالگرد زادروز سیمون دبووار به وجود آمد، و نخستین بار به تسلیمه نسرین، نویسنده بنگلادشی، تعلق گرفت.
