روز شنبه دوم ژوئیه و یازدهم تیر ماه، روز جهانی خبرنگاران ورزشی است. در چنین روزی به سراغ یک چهره سرشناس در ورزش ایران رفته‌ایم. حبیب روشن‌زاده، اولین مفسر ورزشی تلویزیونی در ایران.
مردی که به رغم گذشت سال‌های بسیار، همچنان صدای آشنای ورزش ایران است و همزمان کارشناس ورزشی رادیو فردا.
حبیب روشن‌زاده در گفت‌وگو با رادیو فردا از اهمیت و دشواری‌های فعالیت خبرنگاران ورزشی می‌گوید.
باید اول ببینید فلسفه ورزش چیست. فلسفه ورزش و مسابقات ورزشی پیوند دادن ملت‌ها و آدم‌ها است. پیام اصلی پی‌یر کوبرتون، بنیان‌گذار بازی‌های المپیک نوین این بود که باید همیشه بر دوستی، مودت و برابری بین ملت‌ها تأکید داشت بدون توجه به نژاد و مذهب و سیاست.
بنابراین نقش خبرنگاران ورزشی پیوند دادن انسان‌ها است و توسعه و گسترش ورزش بین آحاد یک جامعه.
باید بگویم خبرنگاران ورزشی هم مثل سایر خبرنگاران ممکن است در معرض آسیب قرار گیرند. متأسفانه خاطره تلخی دارم از سال ۱۹۷۰ میلادی در بازی‌های آسیایی بانکوک که محمود نصیری‌نژاد، فیلمبردار ورزشی ما از بالای سقف استادیوم به پایین پرتاب و مادام‌العمر فلج شد.
این یک خاطره تلخ است و نشان می‌دهد خبرنگاران چه در رده فیلمبردار یا عکاس و چه در رده ورزشی‌نویس و تحلیلگر در معرض آسیب هم هستند. آسیب‌هایی از نوع بازداشت و بازجویی برای خبرنگاران ورزشی در ایران وجود دارد و نمونه‌های مختلفی می‌توان ذکر کرد که خبرنگاران ورزشی از ایران فرار کردند. آخرین نمونه آن آقای رستم‌پور بود که سال گذشته از مسابقات جهانی در دانمارک فرار کرد و پناهنده شد.
آخرین نمونه بازداشت هم خانم مریم مجد، عکاس ورزشی است که به خصوص در زمینه مسابقات فوتبال بانوان فعال بود و نگذاشتند به جام جهانی زنان برود و گزارش تهیه کند.
اینها آسیب‌هایی است که متوجه خبرنگاران ورزشی ایران می‌شود. من روی مسئله خانم مریم مجد خیلی تأکید دارم. او یک خبرنگار- عکاس فوق‌العاده علاقه‌مند به کار خود است.
من اکنون در آلمان هستم؛ جایی که جام جهانی فوتبال بانوان برگزار می‌شود و می‌بینم خبرنگاران ورزشی از نقاط مختلف به آلمان آمده‌اند و مسابقات را پوشش خبری می‌دهند و حیف شد خانم مجد، خبرنگار- عکاس ایرانی اینجا حضور ندارد و نمی‌تواند مسابقات را پوشش خبری دهد.
اگر تیم زنان ایران با محدودیت‌ها و مشکلات روبه‌رو است حداقل خانم مجد می‌توانست اینجا حضور داشته باشد و نماینده‌ای باشد از ورزش زنان ایران و اجحافی که به زنان ایران می‌شود. جای او خیلی خالی است.
خبرنگاری و نویسندگی ورزشی در ایران بیشتر از ۶۰ سال سابقه دارد. اولین پیش گامان این رشته در رادیو آقای حیدر گوهرشناس بود که مسابقات دوی صحرانوردی را در رادیو گزارش کرد. بعد آقای بهمنش آمد.
در زمینه روزنامه‌نگاری آقای صدری میرعمادی که ۶۰ سال پیش در روزنامه اطلاعات قلم می‌زد و بعد نسل‌های بعدی پیشگامان این رشته پا به میدان گذاشتند، مانند کاظم گیلان‌پور و دکتر صدرالدین الهی که یکی از جامعه‌شناسان ورزشی ایران است و سال‌ها سردبیر کیهان ورزشی بوده است.
همین طور مهدی دری و بیژن رفیعی، اولین سردبیر مجله دنیای ورزش یا بهمن سطوت در روزنامه آیندگان که همگی از پیشگامان این رشته در دهه‌های مختلف بودند.
مردی که به رغم گذشت سال‌های بسیار، همچنان صدای آشنای ورزش ایران است و همزمان کارشناس ورزشی رادیو فردا.
حبیب روشن‌زاده در گفت‌وگو با رادیو فردا از اهمیت و دشواری‌های فعالیت خبرنگاران ورزشی می‌گوید.
گفت‌وگو با حبیب روشن‌زاده، چهره سرشناس خبرنگاری ورزشی در ایران
- آقای روشن‌زاده، چه نقشی را برای خبرنگاران ورزشی در جامعه قائل هستید؟
باید اول ببینید فلسفه ورزش چیست. فلسفه ورزش و مسابقات ورزشی پیوند دادن ملت‌ها و آدم‌ها است. پیام اصلی پی‌یر کوبرتون، بنیان‌گذار بازی‌های المپیک نوین این بود که باید همیشه بر دوستی، مودت و برابری بین ملت‌ها تأکید داشت بدون توجه به نژاد و مذهب و سیاست.
بنابراین نقش خبرنگاران ورزشی پیوند دادن انسان‌ها است و توسعه و گسترش ورزش بین آحاد یک جامعه.
- تا به حال شده که خبرنگاران ورزشی به دلیل نزدیک بودن به صحنه‌های جنب و جوش ورزشی در معرض خطر قرار بگیرند؟
باید بگویم خبرنگاران ورزشی هم مثل سایر خبرنگاران ممکن است در معرض آسیب قرار گیرند. متأسفانه خاطره تلخی دارم از سال ۱۹۷۰ میلادی در بازی‌های آسیایی بانکوک که محمود نصیری‌نژاد، فیلمبردار ورزشی ما از بالای سقف استادیوم به پایین پرتاب و مادام‌العمر فلج شد.
این یک خاطره تلخ است و نشان می‌دهد خبرنگاران چه در رده فیلمبردار یا عکاس و چه در رده ورزشی‌نویس و تحلیلگر در معرض آسیب هم هستند. آسیب‌هایی از نوع بازداشت و بازجویی برای خبرنگاران ورزشی در ایران وجود دارد و نمونه‌های مختلفی می‌توان ذکر کرد که خبرنگاران ورزشی از ایران فرار کردند. آخرین نمونه آن آقای رستم‌پور بود که سال گذشته از مسابقات جهانی در دانمارک فرار کرد و پناهنده شد.
آخرین نمونه بازداشت هم خانم مریم مجد، عکاس ورزشی است که به خصوص در زمینه مسابقات فوتبال بانوان فعال بود و نگذاشتند به جام جهانی زنان برود و گزارش تهیه کند.
اینها آسیب‌هایی است که متوجه خبرنگاران ورزشی ایران می‌شود. من روی مسئله خانم مریم مجد خیلی تأکید دارم. او یک خبرنگار- عکاس فوق‌العاده علاقه‌مند به کار خود است.
من اکنون در آلمان هستم؛ جایی که جام جهانی فوتبال بانوان برگزار می‌شود و می‌بینم خبرنگاران ورزشی از نقاط مختلف به آلمان آمده‌اند و مسابقات را پوشش خبری می‌دهند و حیف شد خانم مجد، خبرنگار- عکاس ایرانی اینجا حضور ندارد و نمی‌تواند مسابقات را پوشش خبری دهد.
اگر تیم زنان ایران با محدودیت‌ها و مشکلات روبه‌رو است حداقل خانم مجد می‌توانست اینجا حضور داشته باشد و نماینده‌ای باشد از ورزش زنان ایران و اجحافی که به زنان ایران می‌شود. جای او خیلی خالی است.
- آقای روشن زاده، در روز جهانی خبرنگاران ورزشی شاید به جا باشد که شما به عنوان یک پیش‌کسوت در مورد دیگر پیش‌کسوتان خبرنگاری ورزشی در ایران بگویید.
خبرنگاری و نویسندگی ورزشی در ایران بیشتر از ۶۰ سال سابقه دارد. اولین پیش گامان این رشته در رادیو آقای حیدر گوهرشناس بود که مسابقات دوی صحرانوردی را در رادیو گزارش کرد. بعد آقای بهمنش آمد.
در زمینه روزنامه‌نگاری آقای صدری میرعمادی که ۶۰ سال پیش در روزنامه اطلاعات قلم می‌زد و بعد نسل‌های بعدی پیشگامان این رشته پا به میدان گذاشتند، مانند کاظم گیلان‌پور و دکتر صدرالدین الهی که یکی از جامعه‌شناسان ورزشی ایران است و سال‌ها سردبیر کیهان ورزشی بوده است.
همین طور مهدی دری و بیژن رفیعی، اولین سردبیر مجله دنیای ورزش یا بهمن سطوت در روزنامه آیندگان که همگی از پیشگامان این رشته در دهه‌های مختلف بودند.
