دولت باراک اوباما یکی از مروجان و مشوقان توسعه استخراج و مصرف گاز «شیل» به جای سوخت‌های فسیلی بوده است. با این وجود دانشمندان و کارشناسان محیط زیست به سرعت در این مورد هشدار داده و خطرات جدی استفاده از این گاز برای محیط زیست را خاطر نشان کرده‌اند.
اداره حفاظت از محیط زیست آمریکا در گزارش خود که در اواخر سال ۲۰۱۰ انتشار یافت چنین نتیجه‌گیری کرده است که مصرف گاز شیل به نسبت سایر منابع سوخت و انرژی حجم بیشتری از متان را تولید می‌کند که یکی از عوامل مؤثر و زیانبار در ترکیب گازهای گلخانه‌ای است.
گاز متان به نسبت دی اکسید کربن ۲۵ برابر زیانبارتر است. سوخت‌های فسیلی از جمله نفت و گاز و یا ذغال سنگ حجم زیادی از دی‌اکسید کربن تولید می‌کنند ولی تولید متان آنها بسیار کمتر از گاز شیل است.
اولین تحقیقات همه جانبه در مورد عوارض مصرف گاز شیل برای وضعیت جوی کره زمین و نقش آن در گازهای گلخانه‌ای، امسال در دانشگاه « کورنل» انجام شد. طبق این تحقیقات مصرف گاز شیل طی صد سال می‌تواند تأثیرات گلخانه‌ای مشابهی با ذغال سنگ داشته باشد ولی از این نظر عوارض ان از مصرف نفت و گاز طبیعی بدتر خواهد بود.
نکته دیگر احتمال گسترش مواد و ترکیب‌های سازنده این گاز در سایر عوامل طبیعی مثل منابع آب است. در روش فعلی استخراج گاز شیل از خورد کردن لایه‌های سنگ توسط نیروی آب استفاده می‌شود.
پس از آن فقط می‌توان بین ۵۰ تا ۷۰ درصد از ترکیبات شیمیایی را که وارد آب شده است، تصفیه کرد. بنابراین حجم عظیمی از آب مصرفی در این صنعت با درصدی از آلودگی دوباره به منابع آب طبیعی بازگشته و می‌تواند منابع آب آشامیدنی را آلوده کند.
گاز شیل اکنون به بخشی از محاسبات جاری در صنایع انرژی جهان بدل شده است که عرصه‌های کار و سودآوری آنها همواره با یک سؤال مهم روبه‌رو بوده است: چگونه می‌توان یک تعادل بهتر و سالم‌تر بین تولید انرژی و حفظ محیط زیست پیدا کرد؟
اداره حفاظت از محیط زیست آمریکا در گزارش خود که در اواخر سال ۲۰۱۰ انتشار یافت چنین نتیجه‌گیری کرده است که مصرف گاز شیل به نسبت سایر منابع سوخت و انرژی حجم بیشتری از متان را تولید می‌کند که یکی از عوامل مؤثر و زیانبار در ترکیب گازهای گلخانه‌ای است.
گاز متان به نسبت دی اکسید کربن ۲۵ برابر زیانبارتر است. سوخت‌های فسیلی از جمله نفت و گاز و یا ذغال سنگ حجم زیادی از دی‌اکسید کربن تولید می‌کنند ولی تولید متان آنها بسیار کمتر از گاز شیل است.
اولین تحقیقات همه جانبه در مورد عوارض مصرف گاز شیل برای وضعیت جوی کره زمین و نقش آن در گازهای گلخانه‌ای، امسال در دانشگاه « کورنل» انجام شد. طبق این تحقیقات مصرف گاز شیل طی صد سال می‌تواند تأثیرات گلخانه‌ای مشابهی با ذغال سنگ داشته باشد ولی از این نظر عوارض ان از مصرف نفت و گاز طبیعی بدتر خواهد بود.
نکته دیگر احتمال گسترش مواد و ترکیب‌های سازنده این گاز در سایر عوامل طبیعی مثل منابع آب است. در روش فعلی استخراج گاز شیل از خورد کردن لایه‌های سنگ توسط نیروی آب استفاده می‌شود.
پس از آن فقط می‌توان بین ۵۰ تا ۷۰ درصد از ترکیبات شیمیایی را که وارد آب شده است، تصفیه کرد. بنابراین حجم عظیمی از آب مصرفی در این صنعت با درصدی از آلودگی دوباره به منابع آب طبیعی بازگشته و می‌تواند منابع آب آشامیدنی را آلوده کند.
گاز شیل اکنون به بخشی از محاسبات جاری در صنایع انرژی جهان بدل شده است که عرصه‌های کار و سودآوری آنها همواره با یک سؤال مهم روبه‌رو بوده است: چگونه می‌توان یک تعادل بهتر و سالم‌تر بین تولید انرژی و حفظ محیط زیست پیدا کرد؟
