روزنامه واشنگتن‌پست در واکنش به تصمیم روز چهارشنبه باراک اوباما برای خروج بخشی از نیروهای آمریکایی از افغانستان، می‌نویسد که در این روز هیچ نشانی از برنامه‌های تشریفاتی نظامی نبود ولی در هر صورت باراک اوباما در سخنان خود طوری وانمود کرد که گویا «عملیات موفقیت‌آمیز» به پایان رسیده است.
این تصمیم برای رئیس‌جمهور یک پیروزی تلقی نمی‌شود چون در بطن خود یک نوع سازش بین فرماندهان نظامی است که خواهان خروج دیرتر نیروها هستند، با فراکسیون حزب دموکرات در مجالس قانونگذاری و افکار عمومی کشور، که می‌خواهند ارتش آمریکا هر چه سریع‌تر از خاک افغانستان خارج شود.
در هر صورت باراک اوباما این تصمیم را به نحو خوبی آراست و چنین ادعا کرد که عملیات دو سال اخیر موسوم به «نفوذ» به موفقیت رسیده است.
باراک اوباما در بخشی از سخنان خود گفت: «ما خارج کردن نیروها را از موضع قدرت آغاز می‌کنیم. القاعده اکنون به شدت تحت فشار است. ما در همکاری با پاکستان، نیمی از رهبری القاعده را از بین برده‌ایم. با زحمات و کوشش‌های نیروهای امنیتی و نظامی توانستیم اسامه بن‌لادن را بکشیم. همه اینها یک پیروزی بزرگ برای کسانی است که از زمان حملات یازدهم سپتامبر تاکنون در ارتش و نیروهای امنیتی ما خدمت کرده‌اند.»
واشنگتن پست می‌نویسد که این سخنان باراک اوباما شبیه به سخنرانی جورج بوش است که سال‌ها پیش در میانه جنگ و بحران عراق، پیروزی را اعلام کرد در حالی که تا سال‌ها بعد جنگ ادامه یافت.
باراک اوباما بر موضوع خروج صد هزار نیروی امریکایی از خاک عراق طی سال گذشته نيز تأکید کرد و افزود: «با وجودی که هنوز روزهای تاریک و ناخوشایندی در انتظار افغانستان است ولی می‌توان نور برقراری یک صلح همراه با امنیت در این کشور را در دوردست‌ها مشاهده کرد.»
به نوشته واشینگتن‌پست، شکی نیست که باراک اوباما در تشریح اوضاع افغانستان و ترسیم پیروزی بسیار محتاط بود. اما برخی از مقامات کاخ سفید در اظهارنظرهای خود تصویر موفقیت‌آمیزتری از نبرد در افغانستان را ترسیم می‌کنند. حرف اصلی آنها این است که در سال‌های اخیر هیچ توطئه و یا حمله‌ای به اهداف آمریکایی در افغانستان طراحی نشده و به نظر می‌رسد که در چندین سال اخیر خطر اصلی که منافع امنیتی آمریکا را تهدید می‌کند از پاکستان سرچشمه می‌گیرد.
واشنگتن پست در ادامه می‌پرسد اگر طی چندین سال اخیر هیچ خطر جدی از خاک افغانستان ما را تهدید نکرده است چرا دولت اوباما در سال ۲۰۰۹ بیش از سی هزار نیروی اضافی به آن کشور اعزام کرده و به نبردی را ادامه داده است که طی این مدت برای ارتش آمریکا بیش از هزار و 500 نفر تلفات در برداشته، چرا هنوز هم قرار است شصت و چند هزار نظامی آمریکایی در آن کشور باقی بمانند؟
به نوشته این روزنامه، باراک اوباما امیدوار است که استراتژی وی یعنی پیروزی و عقب‌نشینی آهسته، می‌تواند ما را به حالتی مطلوب برساند که از نظر وی حد وسطی بین سقوط نظم و دولت مرکزی افغانستان و تداوم بی‌پایان حضور آمریکا در آن کشور است. اما اظهار خوشحالی رئیس جمهور از موفقیت این استراتژی در افغانستان با خطراتی همراه است. با اظهار رضایت از نحوه پیشرفت عملیات واوضاع افغانستان روزی فرا خواهد رسید که مثل نمونه اظهار رضایت جورج بوش از اوضاع عراق، ثابت خواهد شد که این تحلیل باراک اوباما نیز عجولانه و خوشبینانه بود.
تحقیقات جدید کمیته سیاست خارجی مجلس سنای آمریکا نشان می‌دهد که تحت تأثیر عملیات دو سال اخیر ارتش آمریکا، در روند تثبیت حکومت مرکزی افغانستان پیشرفت چندانی صورت نگرفته است. هنوز هم ۹۷ درصد از درآمد ناخالص این کشور وابسته به بودجه نظامی کشورهای خارجی است که در افغانستان هزينه می‌شود.
به نوشته واشنگتن پست باراک اوباما در آستانه آغاز کارزار انتخابات ریاست جمهوری آینده محتاج نشان دادن پیروزی است. با توجه به مخالفت جمهوری‌خواهان و لیبرال‌ها با عملیات نظامی در لیبی و با توجه به کاهش مجدد نرخ رشد اقتصادی آمریکا در ماه‌های اخیر، باراک اوباما در موقعیت چندان خوبی نیست.
نظرسنجی که هفته گذشته توسط شبکه خبری بلومبرگ انجام شد نشان می‌دهد که فقط ۳۰ درصد از پاسخ‌دهندگان به طور قطع به باراک اوباما رأی خواهند داد در صورتی که درصد کسانی که گفته‌اند به طور قطع به وی رای نمی‌دهند حدود ۳۶ درصد بوده است.
طبق این نظرسنجی حدود ۶۹ درصد از پاسخ‌دهندگان موفق‌ترین بخش از اقدامات ریاست جمهوری را در زمینه مبارزه با تروریسم می‌دانند. شاید به همین خاطر بود که باراک اوباما در سخنرانی روز چهارشنبه به هنگام اعلام خبر عقب‌نشینی بخشی از ارتش آمریکا از افغانستان، به تفصیل به موضوع عملیات شکار و کشتن اسامه بن‌لادن پرداخت.
واشنگتن پست در پایان می‌نویسد که این سخنان نیز به نوعی یادآور حرف‌های پیروزمندانه جورج بوش است. در بخش پایانی سخنرانی‌اش باراک اوباما با لحنی بلندپروازانه گفت: «با اعتماد به نفس به مسیری که در پیش گرفته‌ایم، با اعتقاد به حمایت شهروندان کشور و با امید در دل‌های‌مان، به حرکت خود برای تثبیت و گسترش موفقیت‌های آمریکا برای نسل فعلی و نسل‌های بعدی ادامه خواهیم داد.»
این تصمیم برای رئیس‌جمهور یک پیروزی تلقی نمی‌شود چون در بطن خود یک نوع سازش بین فرماندهان نظامی است که خواهان خروج دیرتر نیروها هستند، با فراکسیون حزب دموکرات در مجالس قانونگذاری و افکار عمومی کشور، که می‌خواهند ارتش آمریکا هر چه سریع‌تر از خاک افغانستان خارج شود.
در هر صورت باراک اوباما این تصمیم را به نحو خوبی آراست و چنین ادعا کرد که عملیات دو سال اخیر موسوم به «نفوذ» به موفقیت رسیده است.
باراک اوباما در بخشی از سخنان خود گفت: «ما خارج کردن نیروها را از موضع قدرت آغاز می‌کنیم. القاعده اکنون به شدت تحت فشار است. ما در همکاری با پاکستان، نیمی از رهبری القاعده را از بین برده‌ایم. با زحمات و کوشش‌های نیروهای امنیتی و نظامی توانستیم اسامه بن‌لادن را بکشیم. همه اینها یک پیروزی بزرگ برای کسانی است که از زمان حملات یازدهم سپتامبر تاکنون در ارتش و نیروهای امنیتی ما خدمت کرده‌اند.»
واشنگتن پست می‌نویسد که این سخنان باراک اوباما شبیه به سخنرانی جورج بوش است که سال‌ها پیش در میانه جنگ و بحران عراق، پیروزی را اعلام کرد در حالی که تا سال‌ها بعد جنگ ادامه یافت.
باراک اوباما بر موضوع خروج صد هزار نیروی امریکایی از خاک عراق طی سال گذشته نيز تأکید کرد و افزود: «با وجودی که هنوز روزهای تاریک و ناخوشایندی در انتظار افغانستان است ولی می‌توان نور برقراری یک صلح همراه با امنیت در این کشور را در دوردست‌ها مشاهده کرد.»
به نوشته واشینگتن‌پست، شکی نیست که باراک اوباما در تشریح اوضاع افغانستان و ترسیم پیروزی بسیار محتاط بود. اما برخی از مقامات کاخ سفید در اظهارنظرهای خود تصویر موفقیت‌آمیزتری از نبرد در افغانستان را ترسیم می‌کنند. حرف اصلی آنها این است که در سال‌های اخیر هیچ توطئه و یا حمله‌ای به اهداف آمریکایی در افغانستان طراحی نشده و به نظر می‌رسد که در چندین سال اخیر خطر اصلی که منافع امنیتی آمریکا را تهدید می‌کند از پاکستان سرچشمه می‌گیرد.
واشنگتن پست در ادامه می‌پرسد اگر طی چندین سال اخیر هیچ خطر جدی از خاک افغانستان ما را تهدید نکرده است چرا دولت اوباما در سال ۲۰۰۹ بیش از سی هزار نیروی اضافی به آن کشور اعزام کرده و به نبردی را ادامه داده است که طی این مدت برای ارتش آمریکا بیش از هزار و 500 نفر تلفات در برداشته، چرا هنوز هم قرار است شصت و چند هزار نظامی آمریکایی در آن کشور باقی بمانند؟
به نوشته این روزنامه، باراک اوباما امیدوار است که استراتژی وی یعنی پیروزی و عقب‌نشینی آهسته، می‌تواند ما را به حالتی مطلوب برساند که از نظر وی حد وسطی بین سقوط نظم و دولت مرکزی افغانستان و تداوم بی‌پایان حضور آمریکا در آن کشور است. اما اظهار خوشحالی رئیس جمهور از موفقیت این استراتژی در افغانستان با خطراتی همراه است. با اظهار رضایت از نحوه پیشرفت عملیات واوضاع افغانستان روزی فرا خواهد رسید که مثل نمونه اظهار رضایت جورج بوش از اوضاع عراق، ثابت خواهد شد که این تحلیل باراک اوباما نیز عجولانه و خوشبینانه بود.
تحقیقات جدید کمیته سیاست خارجی مجلس سنای آمریکا نشان می‌دهد که تحت تأثیر عملیات دو سال اخیر ارتش آمریکا، در روند تثبیت حکومت مرکزی افغانستان پیشرفت چندانی صورت نگرفته است. هنوز هم ۹۷ درصد از درآمد ناخالص این کشور وابسته به بودجه نظامی کشورهای خارجی است که در افغانستان هزينه می‌شود.
به نوشته واشنگتن پست باراک اوباما در آستانه آغاز کارزار انتخابات ریاست جمهوری آینده محتاج نشان دادن پیروزی است. با توجه به مخالفت جمهوری‌خواهان و لیبرال‌ها با عملیات نظامی در لیبی و با توجه به کاهش مجدد نرخ رشد اقتصادی آمریکا در ماه‌های اخیر، باراک اوباما در موقعیت چندان خوبی نیست.
نظرسنجی که هفته گذشته توسط شبکه خبری بلومبرگ انجام شد نشان می‌دهد که فقط ۳۰ درصد از پاسخ‌دهندگان به طور قطع به باراک اوباما رأی خواهند داد در صورتی که درصد کسانی که گفته‌اند به طور قطع به وی رای نمی‌دهند حدود ۳۶ درصد بوده است.
طبق این نظرسنجی حدود ۶۹ درصد از پاسخ‌دهندگان موفق‌ترین بخش از اقدامات ریاست جمهوری را در زمینه مبارزه با تروریسم می‌دانند. شاید به همین خاطر بود که باراک اوباما در سخنرانی روز چهارشنبه به هنگام اعلام خبر عقب‌نشینی بخشی از ارتش آمریکا از افغانستان، به تفصیل به موضوع عملیات شکار و کشتن اسامه بن‌لادن پرداخت.
واشنگتن پست در پایان می‌نویسد که این سخنان نیز به نوعی یادآور حرف‌های پیروزمندانه جورج بوش است. در بخش پایانی سخنرانی‌اش باراک اوباما با لحنی بلندپروازانه گفت: «با اعتماد به نفس به مسیری که در پیش گرفته‌ایم، با اعتقاد به حمایت شهروندان کشور و با امید در دل‌های‌مان، به حرکت خود برای تثبیت و گسترش موفقیت‌های آمریکا برای نسل فعلی و نسل‌های بعدی ادامه خواهیم داد.»
