شمار قربانیان ابولا در آفریقای غربی از مرز هزار تن گذشته است و کشورهای این منطقه هنوز نتوانسته‌اند از گسترش این بیماری جلوگیری کنند. سازمان بهداشت جهانی در وبسایت مشخصات این بیماری و نحوه انتقال آن را در وبسایت خود شرح داده است.
بیماری ویروس ابولا، که پیشتر به نام تب خونریزی دهنده ابولا شناخته می‌شد، اغلب قربانیان خود را به کام مرگ می‌برد.
میزان مرگ و میر در میان مبتلایان به ابولا تا کنون «تا ۹۰ درصد» گزارش شده است.
مرکز واگیر این بیماریِ ویروسی دهکده‌های دورافتاده نواحی مرکزی و غربی آفریقا در مجاورت جنگل‌های استوایی است.
این ویروس از جانوران وحشی به انسان منتقل می‌شود و در میان انسان‌ها نیز از بیمار سرایت می‌کند.
به ظاهر گونه خاصی از خفاش‌ها(خفاش میوه‌خوار) از خانواده «Pteropodidae» میزبان طبیعی ویروس ابولا هستند.
بیماران مبتلا به ابولا نیازمند مراقبت‌های ویژه و گسترده پزشکی هستند.
تاکنون هیچ دارو یا واکسنی برای درمان ابولا در انسان‌ها و حیوانات کشف نشده است.
ابولا نخستین بار در سال ۱۹۷۶ میلادی در دو مورد واگیر همزمان در کشور سودان و در جمهوری دموکراتیک کنگو مشاهده شد. در کنگو واگیر ابولا در نزدیکی رود ابولا رخ داد که به همین دلیل نام «ابولا» را برای این بیماری ویروسی برگزیدند.
ابولا از طریق تماس با خون، ترشحات، اعضای داخلی یا مایعات بدن انسان به شخص دیگر منتقل می‌شود. آنطور که از سوابق بیماران در آفریقا برمی‌آید عفونت فوق از طریق تماس با شامپانزده‌ها، گوریل‌ها، خفاش‌های میوه‌خوار، میمون‌ها، بزهای کوهی و خارپشت‌های کوهیِ آلوده به ویروس ایجاد شده است.
ابولا در جمعیت‌های انسانی از طریق تماس مستقیم (از راه پوست زخم شده یا غشاء مخاطی) با خون، ترشحات، مایعات بدن بیماران مبتلا و تماس غیرمستقیم با محیط‌های آلوده به چنین مایعاتی وارد بدن بیمار می‌شود.
در آن دسته از جوامع و فرهنگ‌ها که تماس مستقیم با جسد فرد متوفی در طول مراسم خاکسپاری بخشی از رسم معمول است، امکان انتقال ویروس از فرد درگذشته به بدن دیگران وجود دارد.
در مَردانِ بهبودیافته امکان انتقال ویروس ابولا از طریق مایع منی «تا هفت هفته پس از درمان بیماری» همچنان به قوت خود باقی است.
در بخش پزشکی دست‌اندرکارانِ درمان بیماران به دفعات در حال تلاش برای بهبود بیماران خود دچار ابولا شده‌اند.
بیماری ویروسی ابولا (EVD) نوعی عفونت ویروسی حاد است که اغلب با تب ناگهانی، ضعف مفرط، درد عضلانی، سردرد و گلودرد همراه است. این عوارض با استفراغ، اسهال، التهابات پوستی، از کارافتادگی کلیه و کبد ادامه می‌يابد و در برخی موارد به خونریزی توأم داخلی و خارجی می‌انجامد.
آزمایش بر روی بیماران دچار این بیماری تعداد کم گلبول‌های سفید و پلاکت خون را نشان می‌دهد.
مادامی که خون و ترشحات بدن بیمار حاوی ویروس ابولا باشد امکان سرایت بیماری از وی به دیگران وجود دارد.
پژوهشگران موفق شده‌اند ۶۱ روز بعد از زمان آغاز ابتلا به ابولا در یک مرد ویروس این بیماری را در مایع منی او بیابند.
تاکنون هیچ‌گونه واکسن خاصی برای درمان بیماری ویروسی ابولا ارائه نشده است. پژوهشگران هم اینک در حال آزمایش چندین واکسن هستند.
بیماران دچار ابولا نیازمند مراقبت‌های ویژه هستند، آنها به طور پیوسته آب بدن خود را از دست می‌دهند و می‌‌بایست از راه دهان محلول‌های حاوی الکترولیت‌ها را به آنها رساند یا از طریق سرم‌های وریدی مایعات مورد نیاز بدن را تأمین کرد.
