موش‌های آزمایشگاهی که تنها در ساعات محدودی غذا در اختیار دارند، به مرور یاد می‌گیرند که بیشتر در این ساعات غذا بخورند.
به گزارش مجله «مدیکال اکسپرس»، محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، عقیده دارند که غذا خوردن در سر ساعاتی محدود هورمون گرسنگی یا گرلین را فعال‌تر می‌کند. نتایج این تحقیق می‌تواند در روش‌های کاهش وزن موثر باشد.
دکتر اسکات کانوسکی، محقق ارشد این تحقیق می‌گوید: «ما با دقت روش کار مغز در پیروی از دستورات را بررسی می‌کنیم تا هم بفهمیم که کدام هورمون‌ها انگیزه‌های ما را کنترل می‌کنند و اینکه این هورمون‌ها چطور کار می کنند.»
در این تحقیق، موش‌های آزمایشگاهی وقتی متوجه شدند که مدت زمان دسترسی آنها به غذا محدود است، میزان غذای مصرفی‌شان را دو برابر کردند. در طی چند روز، این موش‌ها چهار ساعت به غذا دسترسی داشتند و پس از آن بیست ساعت را بی‌غذا سپری می‌کردند. در طی این دوره، هورمون گرلین کارکردش را تغییر داد و به موش‌ها اجازه می‌داد که در زمانی که به غذا دسترسی دارند، دیرتر احساس سیری کنند و در نتیجه بیشتر بخورند.
این تحقیق تازه دریچه‌ای تازه و منحصر به فرد به نحوه ارتباط هورمون گرلین با سیستم عصبی مرکزی مغز که کنترل میزان غذا خوردن را در دست دارد، به روی محققان می‌گشاید.
دانشمندان گمان می‌کنند که بخش هیپوکامپوس (اَسبَک) مغز که کنترل حافظه و انگیزه را انجام می‌دهد، میزان غذا خوردن را هم تنظیم می‌کند.
سیستمی که در این تحقیق کشف شد نشان می‌دهد که چطور هورمون گرلین با سیستم اعصاب مربوط به هیپوکامپوس-که اشتها را تحریک می‌کند- ارتباط برقرار می‌کند و اجازه می‌دهد که میزان بیشتری غذا در هر وعده مصرف خورده شود. این اعصاب سپس با بخش دیگری از مغز یعنی هیپوتالاموس ارتباط برقرار می‌کنند تا مولکول اورکسین را، که منجر به زیاده‌خواری می‌شود، فعال کنند.
به گزارش ساینس دیلی، تحقیقات سابق این گروه نشان می‌دهد که وقتی ما پیام‌های تصویری که نشان از غذای حاضر و آماده دارد را می‌بینیم، هورمون گرلین به هیپوکامپوس علامت‌هایی می‌دهد که میزان غذا خوردن را زیاد کنند.
برای همین است که ما با دیدن تبلیغات غذا در روی بیلبردها، حتی اگر واقعا گرسنه هم نباشیم، هوس غذا خوردن می‌کنیم. بنابراین گرلین از عوامل خارج بدن هم در گرسنه کردن ما تاثیر می‌پذیرد. تاثیر دیگر گرلین بر زمان هضم غذا و میزان جذب مواد غذایی توسط بدن است. این چرخه هر چه آرام‌تر انجام گیرد، ما زمان بیشتری احساس سیری می‌کنیم. گرلین این چرخه را تند می‌کند.
فهمیدن کامل این چرخه، به محققان کمک می‌کند که روش‌هایی برای معکوس کردنش پیدا کنند. پژوهشگران در حال حاضر به دنبال راه‌هایی برای کم کردن اثر گرلین بر روی گیرنده‌های هیپوکامپوس مغز هستند.
دکتر کانوسکی می‌گوید که بیش از یک‌سوم مردم آمریکا دچار چاقی مفرط هستند و یک‌سوم دیگر از مشکل اضافه وزن رنج می‌برند. بنابراین یافتن راه‌های تازه‌ای برای مقابله با این معضل، از وظایف آنهاست.
