تيم ملی اميد فوتبال ايران يکی از ناموفقترین دوره‌های بازی‌های آسيايی را پشت سر گذاشت و با وجود قرعه‌ای مناسب تا مرحله نيمه پايانی، با دو شکست پياپی در دو گام آخر تا رده چهارم پايين آمد.
تا بازی‌های سال ۱۹۹۸ تيم‌های ملی کشورهای آسيايی در اين رقابت‌ها شرکت داشتند که ملی پوشان ايران پس از قهرمانی در ۱۹۷۴ در تهران و ۱۹۹۰ در پکن، در بازی‌های ۹۸ بانکوک هم با قهرمانی کار را به پايان رساند.
از سال ۲۰۰۲ تيم‌های ملی اميد (به علاوه سه بازيکن بالای ۲۳ سال) در فاصله دو سال تا بازی‌های المپيک بعدی در اين رقابت‌ها شرکت کردند که در نخستين گام اميدهای ايران در بوسان کره جنوبی با برتری کامل بر مدعيان شرق و غرب، قهرمان شدند.
چهار سال بعد در دوحه قطر، ايران با دوپله نزول به مدال برنز رسيد. با وجود مدال‌های طلا و برنز ايران در رسيدن به بازی‌های فوتبال المپيک همچنان ناکام ماند.
اما امسال با وجود حريفان بدون پيشينه‌ای چون ترکمنستان، بحرين، ويتنام، مالزی و عمان ايران به آسانی به نيمه پايانی رسيد تا با شکست از ژاپن و کره جنوبی نشان دهد هنوز نمی‌تواند برای شکستن طلسم ناکامی در صعود به فوتبال المپيک اميدوار باشد.
ايران آخرين بار در بازی‌های المپيک ۱۹۷۶ مونترال حضور داشت که در برابر حريفان قدر آن روز فوتبال اروپا (لهستان و شوروی) موفق ظاهر شد و در مرحله يکچهارم پايانی سه بر دو مغلوب شوروی با ستارگانی همچون اولگ بلوخين شد.
در ۱۹۸۰ ايران با وجود راهيابی به فوتبال المپيک مسکو، به دليل تحريم بازی‌ها از سوی جمهوری اسلامی، از حضور در المپيک خودداری کرد و از آن به بعد تا کنون هيچگاه موفق به حضور در فوتبال المپيک نشده است.
بهرام افشارزاده، که در سی و يک سال پس از انقلاب در مسئوليت‌های مختلف، در سطح مديريت ورزش ايران سکاندار بوده است، اين بار پس از ناکامی فوتبال در مقام دبير کميته ملی المپيک و سرپرست کاروان اعزامی به گوآنگژو به خبرگزاری دانشجويان ايران با صراحت گفت: «تيم فوتبال اميد با اين شرايط در مقدماتی المپيک هم موفق نخواهد شد.»
به گفته آقای افشارزاده فوتبال کارنامه ناموفقی داشت و «انتظار ما بيش از اين بود. ما انتظار داشتيم فوتبال حداقل يکی از سه مدال را به دست آورد. اما در دقيقه‌های آخر مدال برنز را از دست داديم.»
وی افزود: «بايد دليل اين موضوع را ارزيابی کرد. اگر فوتبال به اين صورت عمل کند ما حتی در مقدماتی المپيک هم موفق نخواهيم بود. فوتبال به دليل انجام ندادن ديدارهای تدارکاتی و نداشتن انسجام تيمی نتيجه نگرفت.»
افشارزاده در اين گفت‌و‌گو در حالی تغيير و تحول از فدراسيون‌های ناموفق را به بررسی سازمان تربيت بدنی موکول کرد که چهار سال پيش پس از ناکامی در جام جهانی چنين دخالتی در فدراسيون فوتبال به محروميت بين‌المللی فوتبال ايران و دردسرهای پس از آن انجاميد.
در حالی که تيم ملی اميد هيچگاه نتوانسته است از دردسرهای عدم هماهنگی باشگاه‌ها با برنامه‌های فدرسيون، اختلاف فدراسيون فوتبال با کميته ملی المپيک برای مديريت بر آن و مشکل خروجی بازيکنان جوان به دليل مشموليت در نظام وظيفه و يا مسائل خارج از مستطيل سبز رهايی يابد، در اين مقطع هم اختلاف سليقه بين مسئولان و يا حتی گفته‌های يک مسئول در يک زمان کاملا به چشم می‌آيد.
افشارزاده به ناکارآمدی فوتبال در گوآنگژو تاکيد دارد ولی علی کفاشيان به عنوان رئيس فدراسيون فوتبال به ايسنا می‌گويد: «تيم ملی اميد خوب کار کرد و در مورد آينده غلامحسين پيروانی (سرمربی تيم ملی اميد) جلسه می‌گذاريم و تصميم‌گيری می‌کنيم.»
کفاشيان پیش از این و هنگامی که پايان همکاری با پيروانی را اعلام کرده بود، به خبرگزاری ایسنا در این باره چنین گفت: «تيم ملی اميد آينده روشنی دارد، به شرط آن که تمرين‌های تدارکاتی و فنی مناسبی داشته باشد. تيم ايران مقابل ژاپن و کره خوب کار کرد اما اين دو تيم در زمين از نظر بعد فنی از ما قوی تر بودند. در حالی که بچه‌های ما از لحاظ بعد جسمانی چيزی از آنها کم نداشتند.»
کفاشيان در اين گفت‌و‌گو در گوآنگژو هم به تقويت بعد فنی تيم
تاکيد می‌کند ولی می‌گويد که بازيکنان حاضر در ليگ برتر در تيم اميد شرايط مناسبی دارند. او موفقيت در راهيابی به المپيک را مشروط به برنامه‌ريزی مناسب روی اين تيم، انجام بازی‌های تدارکاتی و تقويت جنبه‌های فنی تيم می‌داند و با برداشت از اين گفته، برنامه‌ريزی غلط روی تيم اعزامی به گوآنگژو و نداشتن بازی‌های تدارکاتی و ضعف فنی باعث ناکامی اين تيم بوده است.
اما رئيس فدراسيون فوتبال در همان روز راجع به دلايل ناکامی تيم ملی اميد به خبرگزاری مهر می‌گويد: «بازيکنان به اين دليل ديدار با کره جنوبی و ژاپن را واگذار کردند که در هماهنگی تيمی مقابل حريف کم آوردند وگرنه به لحاظ توانايیهای فردی چيزی کمتر از حريف نداشتند.»
کفاشيان همچنين اظهار کرد که در کل نمی‌توان گفت که به خاطر نبود فلان بازيکن و به دليل فلان مساله تيم اميد مدال نگرفت چون عوامل زيادی در رقم خوردن نتايج نقش داشتند.
رئيس فدراسيون در مورد اين که تيم اميد برای حضور در ديگر رويدادها کار خود را با کادر فنی فعلی ادامه میدهد يا خير، پاسخ داد: «فعلا هچ تصميمی برای تغيير و جابجايی مربيان نداريم.»
اما هادی آيت اللهی، عضو شيرازی هيات رييسه فدراسيون فوتبال در مورد سرمربی همشهری خود در تيم ملی اميد به خبرگزاری مهر گفت: «اميد همين بود و اين تيم در حد تدارک خود نتيجه گرفت. پيروانی بهترين گزينه برای تيم اميد است و با او برای بازی‌های مقدماتی المپيک ادامه خواهيم داد.»
آيت اللهی عقيده دارد: «اگر می‌بينيد امروز تيم امارات در فينال بازی‌های آسيايی حضور دارد به اين دليل است که از دو سال پيش که اين تيم قهرمان جوانان آسيا شد روی اين تيم سرمايه‌گذاری وسيعی شده و بازيکنان اين تيم در اردوهای آمادگی در اختيار کادر فنی بودند و با برپايی ديدارهای تدارکاتی کاملا در شرايط تيمی و هماهنگی فنی قرار گرفته بودند. تيم ژاپن هم با شرايط مشابه تا فينال بازی‌های آسيايی صعود کرد و روی اين تيم سرمايه گذاری خاصی شده بود. در واقع حضور اين دو تيم در فينال بازی‌های آسيايی اتفاقی نيست.»
تا بازی‌های سال ۱۹۹۸ تيم‌های ملی کشورهای آسيايی در اين رقابت‌ها شرکت داشتند که ملی پوشان ايران پس از قهرمانی در ۱۹۷۴ در تهران و ۱۹۹۰ در پکن، در بازی‌های ۹۸ بانکوک هم با قهرمانی کار را به پايان رساند.
از سال ۲۰۰۲ تيم‌های ملی اميد (به علاوه سه بازيکن بالای ۲۳ سال) در فاصله دو سال تا بازی‌های المپيک بعدی در اين رقابت‌ها شرکت کردند که در نخستين گام اميدهای ايران در بوسان کره جنوبی با برتری کامل بر مدعيان شرق و غرب، قهرمان شدند.
چهار سال بعد در دوحه قطر، ايران با دوپله نزول به مدال برنز رسيد. با وجود مدال‌های طلا و برنز ايران در رسيدن به بازی‌های فوتبال المپيک همچنان ناکام ماند.
اما امسال با وجود حريفان بدون پيشينه‌ای چون ترکمنستان، بحرين، ويتنام، مالزی و عمان ايران به آسانی به نيمه پايانی رسيد تا با شکست از ژاپن و کره جنوبی نشان دهد هنوز نمی‌تواند برای شکستن طلسم ناکامی در صعود به فوتبال المپيک اميدوار باشد.
ايران آخرين بار در بازی‌های المپيک ۱۹۷۶ مونترال حضور داشت که در برابر حريفان قدر آن روز فوتبال اروپا (لهستان و شوروی) موفق ظاهر شد و در مرحله يکچهارم پايانی سه بر دو مغلوب شوروی با ستارگانی همچون اولگ بلوخين شد.
در ۱۹۸۰ ايران با وجود راهيابی به فوتبال المپيک مسکو، به دليل تحريم بازی‌ها از سوی جمهوری اسلامی، از حضور در المپيک خودداری کرد و از آن به بعد تا کنون هيچگاه موفق به حضور در فوتبال المپيک نشده است.
بهرام افشارزاده، که در سی و يک سال پس از انقلاب در مسئوليت‌های مختلف، در سطح مديريت ورزش ايران سکاندار بوده است، اين بار پس از ناکامی فوتبال در مقام دبير کميته ملی المپيک و سرپرست کاروان اعزامی به گوآنگژو به خبرگزاری دانشجويان ايران با صراحت گفت: «تيم فوتبال اميد با اين شرايط در مقدماتی المپيک هم موفق نخواهد شد.»
به گفته آقای افشارزاده فوتبال کارنامه ناموفقی داشت و «انتظار ما بيش از اين بود. ما انتظار داشتيم فوتبال حداقل يکی از سه مدال را به دست آورد. اما در دقيقه‌های آخر مدال برنز را از دست داديم.»
وی افزود: «بايد دليل اين موضوع را ارزيابی کرد. اگر فوتبال به اين صورت عمل کند ما حتی در مقدماتی المپيک هم موفق نخواهيم بود. فوتبال به دليل انجام ندادن ديدارهای تدارکاتی و نداشتن انسجام تيمی نتيجه نگرفت.»
افشارزاده در اين گفت‌و‌گو در حالی تغيير و تحول از فدراسيون‌های ناموفق را به بررسی سازمان تربيت بدنی موکول کرد که چهار سال پيش پس از ناکامی در جام جهانی چنين دخالتی در فدراسيون فوتبال به محروميت بين‌المللی فوتبال ايران و دردسرهای پس از آن انجاميد.
در حالی که تيم ملی اميد هيچگاه نتوانسته است از دردسرهای عدم هماهنگی باشگاه‌ها با برنامه‌های فدرسيون، اختلاف فدراسيون فوتبال با کميته ملی المپيک برای مديريت بر آن و مشکل خروجی بازيکنان جوان به دليل مشموليت در نظام وظيفه و يا مسائل خارج از مستطيل سبز رهايی يابد، در اين مقطع هم اختلاف سليقه بين مسئولان و يا حتی گفته‌های يک مسئول در يک زمان کاملا به چشم می‌آيد.
افشارزاده به ناکارآمدی فوتبال در گوآنگژو تاکيد دارد ولی علی کفاشيان به عنوان رئيس فدراسيون فوتبال به ايسنا می‌گويد: «تيم ملی اميد خوب کار کرد و در مورد آينده غلامحسين پيروانی (سرمربی تيم ملی اميد) جلسه می‌گذاريم و تصميم‌گيری می‌کنيم.»
کفاشيان پیش از این و هنگامی که پايان همکاری با پيروانی را اعلام کرده بود، به خبرگزاری ایسنا در این باره چنین گفت: «تيم ملی اميد آينده روشنی دارد، به شرط آن که تمرين‌های تدارکاتی و فنی مناسبی داشته باشد. تيم ايران مقابل ژاپن و کره خوب کار کرد اما اين دو تيم در زمين از نظر بعد فنی از ما قوی تر بودند. در حالی که بچه‌های ما از لحاظ بعد جسمانی چيزی از آنها کم نداشتند.»
کفاشيان در اين گفت‌و‌گو در گوآنگژو هم به تقويت بعد فنی تيم
تاکيد می‌کند ولی می‌گويد که بازيکنان حاضر در ليگ برتر در تيم اميد شرايط مناسبی دارند. او موفقيت در راهيابی به المپيک را مشروط به برنامه‌ريزی مناسب روی اين تيم، انجام بازی‌های تدارکاتی و تقويت جنبه‌های فنی تيم می‌داند و با برداشت از اين گفته، برنامه‌ريزی غلط روی تيم اعزامی به گوآنگژو و نداشتن بازی‌های تدارکاتی و ضعف فنی باعث ناکامی اين تيم بوده است.
اما رئيس فدراسيون فوتبال در همان روز راجع به دلايل ناکامی تيم ملی اميد به خبرگزاری مهر می‌گويد: «بازيکنان به اين دليل ديدار با کره جنوبی و ژاپن را واگذار کردند که در هماهنگی تيمی مقابل حريف کم آوردند وگرنه به لحاظ توانايیهای فردی چيزی کمتر از حريف نداشتند.»
کفاشيان همچنين اظهار کرد که در کل نمی‌توان گفت که به خاطر نبود فلان بازيکن و به دليل فلان مساله تيم اميد مدال نگرفت چون عوامل زيادی در رقم خوردن نتايج نقش داشتند.
رئيس فدراسيون در مورد اين که تيم اميد برای حضور در ديگر رويدادها کار خود را با کادر فنی فعلی ادامه میدهد يا خير، پاسخ داد: «فعلا هچ تصميمی برای تغيير و جابجايی مربيان نداريم.»
اما هادی آيت اللهی، عضو شيرازی هيات رييسه فدراسيون فوتبال در مورد سرمربی همشهری خود در تيم ملی اميد به خبرگزاری مهر گفت: «اميد همين بود و اين تيم در حد تدارک خود نتيجه گرفت. پيروانی بهترين گزينه برای تيم اميد است و با او برای بازی‌های مقدماتی المپيک ادامه خواهيم داد.»
آيت اللهی عقيده دارد: «اگر می‌بينيد امروز تيم امارات در فينال بازی‌های آسيايی حضور دارد به اين دليل است که از دو سال پيش که اين تيم قهرمان جوانان آسيا شد روی اين تيم سرمايه‌گذاری وسيعی شده و بازيکنان اين تيم در اردوهای آمادگی در اختيار کادر فنی بودند و با برپايی ديدارهای تدارکاتی کاملا در شرايط تيمی و هماهنگی فنی قرار گرفته بودند. تيم ژاپن هم با شرايط مشابه تا فينال بازی‌های آسيايی صعود کرد و روی اين تيم سرمايه گذاری خاصی شده بود. در واقع حضور اين دو تيم در فينال بازی‌های آسيايی اتفاقی نيست.»
