مو یان نویسنده چینی که در میان مردم کشور خود بسیار محبوب است وبا داستانهای خود توانسته به شکل زیبایی تخیل و گرفتاری‌های زندگی روزمره مردم را در هم بیامیزد، روز پنجشنبه جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد.
آکادمی سلطنتی علوم سوئد در بیانیه‌ای به مناسبت این انتخاب می‌گوید: «رئالیسم وهم‌آمیز این نویسنده قصه‌های قدیمی و بومی، تاریخ و دنیای امروزی را با هم در می‌آمیزد.»
به گزارش شبکه خبری سی ان ان، پس از اعلام این خبر غرور ملی چینی‌ها روی شبکه اینترنت منعکس شد وی یکی از بازدیدکنندگان وب‌سایت جوایز نوبل در اظهار نظر خود نوشت: «چین بر می‌خیزد».
مو یان در کشوری می‌نویسد که در افتادن با سیاست‌های حزب و حکومت می‌تواند به سانسور منجر شود.
مجله تایم در مصاحبه‌ای در مورد او نوشته بود که مو یان با برگزیدن گذشته به عنوان بستر اصلی داستا‌های خود و با کمک پوشیدگی نهفته در سبک رئالیسم جادوئی‌اش در حقیقت از تحریک کردن دستگاه سانسور چین پرهیز می‌کند.
مو یان در مصاحبه با این مجله گفته بود که به هنگام انتخاب داستان‌ها و پرداختن آنها نگران سانسور نیست و عدم توانایی در پرداختن مستقیم به برخی از موضوعات به نقطه قوتی برای وی بدل شده است.
مو یان در حقیقت اسم مستعار نویسنده است و معنی آن در زبان چینی «حاضر نیستم حرف بزنم» است. نام اصلی این نویسنده گوئان مویه است و در شهری به نام گائومی در ایالت شاندونگمتولد شده است.
یکی از داستانهای بلند وی به نام «قورباغه» به مسئله تک‌فرزندی و روش کنترل جمعیت در چین می‌پردازد. او با ظرافت تمام سنت قدیمی جامعه چین را که فرزند پسر را ترجیح می‌دهد به نقد می‌کشد. وی نشان می‌دهد که چینی‌ها به خاطر اینکه معتقدند پسر‌ها برای تامین نیاز خانواده مفید‌تر و حامل خون و عنوان خانوادگی هستند ترجیح می‌دهند صاحب پسر شوند.
مو یان در سال‌های اخیر دو جایزه مهم ادبیات را در چین برده است که نشانه‌ای تلقی می‌شود از آنکه جامعه و نظام سیاسی چین حاضر است با این مسئله حساس برخورد بازتری داشته باشد.
برای دولت و اکثر مردن چین این نخستین جایزه نوبل ادبیات برای این کشور تلقی می‌شود چون جائو سینگ جیان، که در سال ۲۰۰۰ برنده جایزه نوبل در رشته ادبیات شد با وجودی که او زاده و تحصیلکرده چین است ولی اکنون شهروند فرانسه است.
رسانه‌های دولتی چین به سرعت خبر اعطای این جایزه را گزارش دادند. در صورتیکه در سال ۲۰۱۰ زمانیکه جایزه صلح نوبل به لیوژیائوبو ناراضی سیاسی چینی اعطا شد رسانه‌های دولتی سکوت اختیار کردند.
آکادمی سلطنتی علوم سوئد در بیانیه‌ای به مناسبت این انتخاب می‌گوید: «رئالیسم وهم‌آمیز این نویسنده قصه‌های قدیمی و بومی، تاریخ و دنیای امروزی را با هم در می‌آمیزد.»
به گزارش شبکه خبری سی ان ان، پس از اعلام این خبر غرور ملی چینی‌ها روی شبکه اینترنت منعکس شد وی یکی از بازدیدکنندگان وب‌سایت جوایز نوبل در اظهار نظر خود نوشت: «چین بر می‌خیزد».
مو یان در کشوری می‌نویسد که در افتادن با سیاست‌های حزب و حکومت می‌تواند به سانسور منجر شود.
مجله تایم در مصاحبه‌ای در مورد او نوشته بود که مو یان با برگزیدن گذشته به عنوان بستر اصلی داستا‌های خود و با کمک پوشیدگی نهفته در سبک رئالیسم جادوئی‌اش در حقیقت از تحریک کردن دستگاه سانسور چین پرهیز می‌کند.
مو یان در مصاحبه با این مجله گفته بود که به هنگام انتخاب داستان‌ها و پرداختن آنها نگران سانسور نیست و عدم توانایی در پرداختن مستقیم به برخی از موضوعات به نقطه قوتی برای وی بدل شده است.
مو یان در حقیقت اسم مستعار نویسنده است و معنی آن در زبان چینی «حاضر نیستم حرف بزنم» است. نام اصلی این نویسنده گوئان مویه است و در شهری به نام گائومی در ایالت شاندونگمتولد شده است.
یکی از داستانهای بلند وی به نام «قورباغه» به مسئله تک‌فرزندی و روش کنترل جمعیت در چین می‌پردازد. او با ظرافت تمام سنت قدیمی جامعه چین را که فرزند پسر را ترجیح می‌دهد به نقد می‌کشد. وی نشان می‌دهد که چینی‌ها به خاطر اینکه معتقدند پسر‌ها برای تامین نیاز خانواده مفید‌تر و حامل خون و عنوان خانوادگی هستند ترجیح می‌دهند صاحب پسر شوند.
مو یان در سال‌های اخیر دو جایزه مهم ادبیات را در چین برده است که نشانه‌ای تلقی می‌شود از آنکه جامعه و نظام سیاسی چین حاضر است با این مسئله حساس برخورد بازتری داشته باشد.
برای دولت و اکثر مردن چین این نخستین جایزه نوبل ادبیات برای این کشور تلقی می‌شود چون جائو سینگ جیان، که در سال ۲۰۰۰ برنده جایزه نوبل در رشته ادبیات شد با وجودی که او زاده و تحصیلکرده چین است ولی اکنون شهروند فرانسه است.
رسانه‌های دولتی چین به سرعت خبر اعطای این جایزه را گزارش دادند. در صورتیکه در سال ۲۰۱۰ زمانیکه جایزه صلح نوبل به لیوژیائوبو ناراضی سیاسی چینی اعطا شد رسانه‌های دولتی سکوت اختیار کردند.
