يک مقام پتروشيمی در دفاع از کيفيت بنزين توليد داخل، با رد انتقادات درباره غيراستاندارد و خطرناک بودن بنزين‌های توليد شده در واحدهای پتروشيمی، گفته است که «اين حرف‌ها استدلال علمی ندارد و شايد اغراض سياسی در ميان باشد».
محمد زيار، رئيس دفتر توسعه صنايع تکميلی شرکت ملی صنايع پتروشيمی ايران، روز جمعه ۲۹ دی ماه در مورد صحبت‌هايی که درباره پايين بودن کيفيت بنزين توليدی پتروشيمی مطرح می‌شود به خبرگزاری ايسنا گفته است که به «جای اينکه از تلاش‌گران صنعت پتروشيمی که کشور را از تبعات تحريم بنزين نجات دادند تشکر شود، به آنها حمله می‌شود».
خبرگزاری ايسنا می‌نويسد که مدت‌ها است که با پررنگ شدن مساله آلودگی هوا، از سوی برخی منتقدان کيفيت بنزين مقصر دانسته می‌شود که شرکت ملی صنايع پتروشيمی ايران به طور قاطعانه آن را رد می‌کند و معتقد است که کيفيت محصولات پتروشيمی «در حد استانداردهای بين المللی و حتی بالاتر از آن» است.
مقام‌های مسئول تاکنون چندين بار از استاندارد بودن بنزين خبر داده‌اند. طبق برنامه پنجم توسعه، استاندارد بنزين از سال ۹۱ تا ۹۳ بايد به استاندارد يورو ۴ و سپس به يورو ۵ ارتقاء يابد.
بر اساس استانداردهای يورو ۴ و ۵، گوگرد بنزين بايد به ترتيب کمتر از ۲۰ پی پی ام (جزء در ميليون) و ۱۰ پی پی ام باشد، در حالی که هفته گذشته خبرگزاری مهر و سايت الف طی گزارش‌هايی ميزان گوگرد موجود در بنزين‌های ايران را ۱۸۰ تا ۱۰۰۰ پی پی ام عنوان کرده بودند.
همچنين بر اساس اين استانداردها اضافه کردن برخی مواد سرطانزا و بسيار سمی مانند سرب، «ام تی بی ای» و غيره به بنزين ممنوع اعلام شده است؛ در حالی که مقام‌های مسئول آشکارا موضوع اضافه کردن اين مواد به بنزين توليدی را تاييد می کنند.
در آخرين مورد وزير نفت ايران وزير نفت ايران ۲۴ آبان ماه از افتتاح خط توليد بنزين با ۳۵ درصد متانول خبر داد و اعلام کرد که «با اجرای اين پروژه قرار است بنزين يورو ۵ توليد شود ». بر اساس استاندارد يورو ۵، تنها وجود ۵ درصد اتانول ( و نه متانول که از گاز توليد می‌شود) در بنزين مجاز است.
محمد زيار درباره شاخص‌های کيفی بنزين توليدی، از جمله عدد اکتان (ميزان بهسوزی)، نوع مواد اکتان افزا مانند سرب، «ام تی بی ای» يا الکل‌ها، همچنين ترکيبات آروماتيک و ميزان گوگرد موجود در بنزين هيچ اطلاعاتی نداد؛
این مقام مسئول در استدلال خود فقط به اين نکته بسنده کرد که «اگر عزيزان نگرانی دارند فقط کافی است بگويند چرا پايتخت‌های برخی از کشورهای اروپايی مثل يونان و ... که از بنزين توليدی پتروشيمی استفاده نمی‌کنند، آلوده است؟ حتی ۱۰ شهر در دنيا که تحريم نيستند و از بهترين بنزين‌های دنيا استفاده می‌کنند، هوای آلوده‌تری نسبت به هوای تهران دارند».
وی علت آلودگی هوای شهرهای بزرگ ايران، از جمله تهران را نه بنزين توليدی پتروشیمی‌ها، بلکه ناشی از افزايش خودروهای جديد عنوان کرد.
محمد زيار درباره کيفيت بنزين توليدی گفت که «اگر عزيزان مشکلی دارند به آزمايشگاه‌ها رجوع کنند و اطلاعات را از مراجع علمی بگيرند».
ارجاع منتقدان به آزمايشگاه‌ها در حالی است که سايت «الف» نزديک به احمد توکلی نماينده اصولگرای مجلس ۱۹ دی ماه طی گزارشی نوشت که «در چند روز گذشته مراجعه الف به تعدادی از آزمايشگاه های صنعتی کشور که توان آزمايش و تجزيه بنزين را دارند با نتيجه همراه نبود و تمامی آنان با اظهار اينکه از اين کار و ارايه اطلاعات مربوط به شاخص‌های کيفی بنزين، منع شده اند، حاضر به همکاری با الف نشدند».
محمد زيار، رئيس دفتر توسعه صنايع تکميلی شرکت ملی صنايع پتروشيمی ايران، روز جمعه ۲۹ دی ماه در مورد صحبت‌هايی که درباره پايين بودن کيفيت بنزين توليدی پتروشيمی مطرح می‌شود به خبرگزاری ايسنا گفته است که به «جای اينکه از تلاش‌گران صنعت پتروشيمی که کشور را از تبعات تحريم بنزين نجات دادند تشکر شود، به آنها حمله می‌شود».
خبرگزاری ايسنا می‌نويسد که مدت‌ها است که با پررنگ شدن مساله آلودگی هوا، از سوی برخی منتقدان کيفيت بنزين مقصر دانسته می‌شود که شرکت ملی صنايع پتروشيمی ايران به طور قاطعانه آن را رد می‌کند و معتقد است که کيفيت محصولات پتروشيمی «در حد استانداردهای بين المللی و حتی بالاتر از آن» است.
مقام‌های مسئول تاکنون چندين بار از استاندارد بودن بنزين خبر داده‌اند. طبق برنامه پنجم توسعه، استاندارد بنزين از سال ۹۱ تا ۹۳ بايد به استاندارد يورو ۴ و سپس به يورو ۵ ارتقاء يابد.
بر اساس استانداردهای يورو ۴ و ۵، گوگرد بنزين بايد به ترتيب کمتر از ۲۰ پی پی ام (جزء در ميليون) و ۱۰ پی پی ام باشد، در حالی که هفته گذشته خبرگزاری مهر و سايت الف طی گزارش‌هايی ميزان گوگرد موجود در بنزين‌های ايران را ۱۸۰ تا ۱۰۰۰ پی پی ام عنوان کرده بودند.
همچنين بر اساس اين استانداردها اضافه کردن برخی مواد سرطانزا و بسيار سمی مانند سرب، «ام تی بی ای» و غيره به بنزين ممنوع اعلام شده است؛ در حالی که مقام‌های مسئول آشکارا موضوع اضافه کردن اين مواد به بنزين توليدی را تاييد می کنند.
در آخرين مورد وزير نفت ايران وزير نفت ايران ۲۴ آبان ماه از افتتاح خط توليد بنزين با ۳۵ درصد متانول خبر داد و اعلام کرد که «با اجرای اين پروژه قرار است بنزين يورو ۵ توليد شود ». بر اساس استاندارد يورو ۵، تنها وجود ۵ درصد اتانول ( و نه متانول که از گاز توليد می‌شود) در بنزين مجاز است.
محمد زيار درباره شاخص‌های کيفی بنزين توليدی، از جمله عدد اکتان (ميزان بهسوزی)، نوع مواد اکتان افزا مانند سرب، «ام تی بی ای» يا الکل‌ها، همچنين ترکيبات آروماتيک و ميزان گوگرد موجود در بنزين هيچ اطلاعاتی نداد؛
این مقام مسئول در استدلال خود فقط به اين نکته بسنده کرد که «اگر عزيزان نگرانی دارند فقط کافی است بگويند چرا پايتخت‌های برخی از کشورهای اروپايی مثل يونان و ... که از بنزين توليدی پتروشيمی استفاده نمی‌کنند، آلوده است؟ حتی ۱۰ شهر در دنيا که تحريم نيستند و از بهترين بنزين‌های دنيا استفاده می‌کنند، هوای آلوده‌تری نسبت به هوای تهران دارند».
وی علت آلودگی هوای شهرهای بزرگ ايران، از جمله تهران را نه بنزين توليدی پتروشیمی‌ها، بلکه ناشی از افزايش خودروهای جديد عنوان کرد.
محمد زيار درباره کيفيت بنزين توليدی گفت که «اگر عزيزان مشکلی دارند به آزمايشگاه‌ها رجوع کنند و اطلاعات را از مراجع علمی بگيرند».
ارجاع منتقدان به آزمايشگاه‌ها در حالی است که سايت «الف» نزديک به احمد توکلی نماينده اصولگرای مجلس ۱۹ دی ماه طی گزارشی نوشت که «در چند روز گذشته مراجعه الف به تعدادی از آزمايشگاه های صنعتی کشور که توان آزمايش و تجزيه بنزين را دارند با نتيجه همراه نبود و تمامی آنان با اظهار اينکه از اين کار و ارايه اطلاعات مربوط به شاخص‌های کيفی بنزين، منع شده اند، حاضر به همکاری با الف نشدند».
