حتی وقتی داور ژاپنی بازی افتتاحیه جام جهانی در سوت خود دمید، برزیلی‌های شیفته فوتبال از خیابان‌ها به پای تلویزیون‌ها بازنگشتند، تا شاهد بازی تیم محبوبشان با کروات‌‌ها باشند، آنها ترجیح دادند همچنان اعتراض را فریاد کنند و زیر طعم گازاشک‌آور بر دولتمردان خود بشورند.
هزینه ۱۱ میلیارد دلاری برزیلی‌ها، برای برگزاری جام جهانی بیستم این جام جهانی را به گران‌ترین جام جهانی تاریخ بدل کرده‌است. مقایسه این رقم با رقم ۴ میلیارد دلاری هزینه کرد آفریقایی‌ها برای برگزاری جام جهانی ۲۰۱۰ در آفریقای جنوبی نشان می‌دهد که معترضان بیکار و تحت فشارهای اقتصادی برزیلی، توجیهی داشتند برای آنکه حتی در میانه چرخش توپ در زمین سبز فوتبال در خیابان‌ها بر سر فیفا فریاد بزنند که به خانه بازگردد.
به گزارش مرکز خدمات مالی والت هاب، ۳ و نیم میلیارد دلار برای ساخت ۶ استادیوم جدید و بازسازی ۶ استادیوم دیگر سرمایه‌گذاری شده است.
یکی از این استادیوم‌ها، استادیوم ناسیونال برزیلیاست که با هزینه‌ای ۹۰۰ میلیون دلاری در مقام دومین پرهزینه‌ترین استادیوم جهان قرار گرفته است.
اما این منصفانه نیست که جام جهانی را فقط هزینه‌ساز و سربار برزیلی‌ها بدانیم. سه میلیون و سیصد هزار توریستی که از این شهر برزیل به دیگر شهرهای این کشور سفر کرده و می‌کنند تا بازی‌های فوتبال را تماشا کنند، می‌توانند به طور بالقوه، بخشی از این هزینه‌ها را جبران کنند، هر چند که از این ۳ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر، فقط ۶۰۰ هزار نفر از آنها، توریست خارجی است و بقیه، برزیلی‌های دیوانه فوتبالند که به دنبال دیدن تیم‌ها و بازیکنان محبوب خود از این شهر به شهر دیگری می‌روند.
بر اساس تحلیل‌های منتشرشده توسط والت هاب، تخمین زده شده که هر توریست فوتبالی به طور متوسط، ۲ هزار و ۵۰۰ دلار در جریان اقامات خود در برزیل، خرج کند. به گزارش سایت نرد والت، در بهترین حالت، این تعداد توریست فوتبالی، بیش از ۱۱ میلیارد دلار در بخش‌های مختلف و برای استفاده از خدمات و خرید کالاهای مورد نیاز خود، هزینه می‌کنند که به اندازه نیم درصد تولید ناخالص داخلی برزیل است.
اما به نوشته وس هریس، اقتصاددان و تحلیلگر اقتصادی اهل برزیل، اثر خالصی که این هزینه‌کرد ۱۱ میلیارد دلاری با احتساب کسر هزینه‌های عملیاتی و دیگر هزینه های جانبی، بر اقتصاد این کشور بر جای می‌گذارد، فقط بیش از ۱۰۰ میلیون دلار است که می‌تواند در دست و دل بازانه‌ترین تحلیل‌ها و حالت‌ها، تولید ناخالص داخلی برزیل را به اندازه چهارهزارم درصد افزایش دهد.
با این حساب، آن هزینه و این دستاورد برای کشوری که چند سالی است اقتصاد آن به رکود غلتیده و براساس برآوردهای نرد والت، ۳۲ میلیون نفر از ساکنان آن، در فقر زندگی می‌کنند چندان هم امیدوارکننده نیست. این تحلیل کوتاه‌مدت اثرگذاری گردش توپ در اقتصاد برزیل است، در میان مدت و با توجه به در پیش‌بودن المپیک ۲۰۱۶ که قرار است در برزیل برگزار شود، می‌توان خوشبین بود که اقتصاد برزیل در میان مدت از میزبانی جام جهانی بهره‌مند شود.
برای المپیک دو سال بعد، برزیل نیاز کمتری به سرمایه‌گذاری برای تامین زیرساخت‌ها دارد و این به سودآوری برگزاری المپیک در برزیل کمک شایانی خواهدکرد.
برگزاری باشکوه ترین رویداد ورزشی جهان در این کشور در حالی که بیش از یک ماه تمام جهان نام شهرهای برزیل را می شنوند و رسانه‌ها برای مخاطبانشان از کوچه وخیابان این کشور گزارش می کنند، سرمایه‌ای بی نظیر به حساب می‌آید.
به گزارش موسسه مالی ارنست اند یانگ، برگزاری جام جهانی، اعم از تمهیدات قبل از برگزاری، خدمات حین برگزاری و تغییرات پس از آن، می‌تواند در حدود ۳ میلیون و ۶۰۰ هزار شغل جدید در برزیل ایجاد کند.
همچنین والتر یوتچر، اقتصاددان ارشد گروه بین امللی بازرگانی اقتصادی کولیر، برای توضیح تاثیر مثبت برگزاری جام جهانی بر اقتصاد برزیل، از مفهوم سود خالص استفاده کرده و معتقد است این میزبانی می تواند باعث افزایش شمار گردشگران ورودی به برزیل و در نهایت افزایش درآمد این کشور از مسیر توسعه صنعت گردشگری برزیل شود.
