گزارش تصویری از انقلاب مسالمت‌آمیز مجارستان، ۱۹۸۹
۱۱
جمعیت عظیمی برای تدفین مجدد ایمره ناگی تجمع کردند.
همزمان با خیزش سال ۱۹۵۶، ایمره ناگی در تلاشی بی‌ثمر از کشورهای غربی خواست که جلوی ورود نیروهای شوروی و سرکوب انقلابیون را بگیرند. ناگی پس از محاکمه به دار آویخته شد و سپس در حالی‌که صورتش رو به پایین بود، در گوری بی‌نشان در حومه بوداپست دفن شد.
در مراسم خاکسپاری مجددش، سخنرانان از جمله ویکتور اوربان ۲۶ ساله، خواستار برگزاری انتخابات آزاد شد که بعد به خروج کامل نیروهای شوروی از مجارستان انجامید.
۱۲
آوارگان آلمان شرقی در کنار خودروهای ترابانت‌شان در خیابان‌های بوداپست خوابیده‌اند.
به‌دنبال تغییر سریع وضعیت مجارستان به سوی آزادی در سال ۱۹۸۹، هزاران تن از شهروندان آلمان شرقی که دائم تحت نظر و فشار پلیس مخفی یا اشتازی بودند، با خودروهای خود راهی شرق شدند. مجارستان یکی از کشورهای «سوسیالیست و برادر» محسوب می‌شد و شهروندان آلمان شرقی مجاز بودند به آن‌جا سفر کنند.
۱۳
شهروندان آلمان شرقی در روز ۱۹ اوت ۱۹۸۹، در جریان «پیک‌نیک پان‌اروپایی» به سمت اتریش فرار می‌کنند.
هزاران شهروند آلمان شرقی، فرار از مسیر مجارستان به سمت اتریش را آغاز کردند؛ از جمله ۶۰۰ تن ظرف تنها یک روز در جریان اعتراضی فستیوال-مانند در مرز مجارستان و اتریش، که به «پیک‌نیک پان‌اروپایی» مشهور شد. عبور گسترده شهروندان آلمان شرقی، که مجارستان به راحتی مجوزش را صادر کرد، باعث اعتراض خشم‌آلود مقامات آلمان شرقی شد؛ با این ادعا که شهروندان این کشور «فریب داده شده و به آن‌ها پول پرداخت شده تا مهاجرت کنند و باعث بدنامی حکومت شوند».
۱۴
مردی در روز ۲۳ اکتبر ۱۹۸۹ روزنامه‌ای را با این نوشته روی دست گرفته که مجارستان به یک جمهوری دموکراتیک تبدیل شد. تیتر اول روزنامه نوشته است: «هرچند با تأخیر، اما به هیچ عنوان برای پیروزی دیر نیست».
پارلمان مجارستان به زودی تغییراتی در قانون اساسی کشور را تأیید کرد که راه را برای برگزاری انتخابات آزاد هموار می‌کرد. ماتیاش سوروش، رئیس‌جمهور موقت کشور، در جمع هزاران تن که در کنار ساختمان پارلمان جمع شده بودند، گفت: «من رسماً اعلام می‌کنم که از امروز،۲۳ اکتبر ۱۹۸۹، مجارستان یک جمهوری است و با نام رسمی جمهوری مجارستان شناخته می‌شود».
