بر خلاف گروه پژو-سیتروئن که قراردادهایش پس از برجام در ایران اجرایی شده است، رنو همچنان نتوانسته فعالیت جدید خود را در ایران شروع کند و احتمال دارد به دلیل بازار بزرگ شریک خود نیسان در ایالات متحده، و در پی خروج آمریکا از برجام، شرکت رنو فعالیت خود را در ایران تغییر دهد.
شرکت رنو در سال ۱۳۸۳ بزرگترین سرمایه‌گذاری خارجی را در صنعت خودرو ایران انجام داده بود. این شرکت در آن سال با تاسیس شرکت رنو پارس که ۵۱ درصد سهامش را در اختیار داشت، می‌خواست به تولید محصولات خانواده پلت فرم ایکس نود در ایران بپردازد.
اما با تغییر دولت در ایران و روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد، با مخالفت وزارت صنایع به دلیل آنچه دولت احمدی نژاد، استعماری بودن قرار داد می‌خواند، قرارداد رنو با تاخیر در اجرا روبه‌رو شد. در نهایت هم هیچ‌گاه تولید به عدد برنامه ریزی شده ۳۰۰ هزار دستگاه در سال در ایران نرسید و بسیاری از محصولات پلت فرم ایکس نود در ایران تولید نشدند. با شروع تحریم‌های گسترده در سال ۱۳۹۰ رنو بر خلاف پژو سیتروئن که ایران را ترک کرده بود، به دلیل سرمایه‌گذاری در ایران ماند. سرمایه‌گذاری که بیش از ۵۰۰ میلیون یورو ارزیابی می‌شود. این شرکت در حالی که در اروپا اعلام کرده بود از ایران خارج شده است دفتر خود را درایران باز نگه داشت و به فعالیت خود ادامه داد.
پس از توافق هسته ای همه انتظار داشتند، رنو اولین خودروسازی باشد که با طرف ایرانی قرار داد امضا می‌کند. اما رنو به دلیل مشکلات همکاری مشترک با دو خودروساز دولتی ایران یعنی ایران خودرو و سایپا این بار قصد حضور مستقل در ایران را داشت به همین دلیل روند مذاکرات این شرکت با سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران طولانی شد و حدود یک سال پس از انعقاد قرار داد پژو با ایران خودرو، این شرکت تازه با طرف ایرانی یعنی سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران تفاهم‌نامه همکاری امضا کرد. کمتر از یک سال بعد و در حالی که تولید محصولات جدید گروه پژو سیتروئن در ایران در حال راه‌اندازی بود این شرکت به امضای قرار داد جدید خود با طرف ایرانی رسید. این قرار داد در مرداد ماه ۱۳۹۶ امضا شد.
منصور معظمی رئیس سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، ایدرو درباره این قرار داد گفته بود: «فاز نخست قرارداد با رنو به ارزش ۶۶۰ میلیون یورو برای تولید ۱۵۰ هزار دستگاه خودرو است که نخستین تولید اواخر ۱۳۹۷ وارد بازار می‌شود». در مجموع ۶۰ درصد سهام مربوط به رنو و ۴۰ درصد مربوط به ایران است و قرار است در فاز نخست دو محصول «نیو داستر» و «نیو سیمبل» در ایران تولید شوند.
اما پس از گذشت چندین ماه یک مشکل جلوی اجرای قرار داد را گرفت. سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران قرار بود به جای انجام سرمایه گذاری در این طرح کارخانه خودروسازی بن رو را در ازای طلب از سایپا به رنو بدهد. اما شرکت سایپا به دلیل اینکه نمی‌خواست رقیب تازه ای مانند رنو بصورت مستقیم وارد بازار ایران شود و از طرفی می‌خواست کارخانه بن رو را به شرکت چینی چانگان اختصاص دهد حاضر به واگذاری این کارخانه به سازمان گسترش نشد. این عامل سبب شد سرمایه گذاری رنو در ایران آغاز نشود و با خروج آمریکا از برجام حال حتی احتمال دارد، رنو به طور کلی از سرمایه‌گذاری جدید منصرف شود.
شرکت رنو هم اکنون در همکاری با دو شرکت خودروسازی ژاپنی است. رنوبه همراه نیسان و میتسوبیشی اتحاد جدیدی را شکل داده‌اند. با وجود اینکه رنو مستقیم در بازار آمریکا حضور ندارد اما نیسان و میتسوبیشی حضور گسترده‌ای در بازار آمریکا دارند و بسیاری از محصولات رنو از موتور و گیربکس نیسان استفاده می‌کند در سوی مقابل هم بسیاری از خودروهای نیسان و میتسوبیشی از پلت فرم یا قطعات پلت فرم رنو بهره می‌برند.
