مشکل موسسات مالی و اعتباری، مشکل دیروز و امروز نیست. این معضل ریشه در سال هایی دارد در دهه ی هفتاد. زمانی که وزارت تعاون به متقاضیان راه اندازی تعاونی‌های اعتبار، مجوز می داد تا برای ارائه خدمات مالی و پولی محدود به اعضایشان، تعاونی هایی راه اندازی کنند.
چیزی شبیه به سنتی دیرین که تحت عنوان صندوق‌های قرض الحسنه در جای جای ایران فعال بود. تا زمانی که این صندوق‌ها و تعاونی‌های اعتباری به ارائه ی خدماتی ساده در محدوده ی افراد و اعضای خود متعهد بودند، مشکل چندانی نبود. اما از دوره‌ای فعالیت این موسسات پولی و اعتباری یا صندوق‌های قرض الحسنه، دیگر فعالیت هایی با اهداف اولیه ی آن‌ها نبود. آن‌ها به تدریج به سرمایه گذاری در حوزه‌های مختلف، پرداخت سود به سپرده‌ها و خدمات پولی و مالی به افرادی خارج از حوزه اعضای خود روی آوردند که به اصطلاح «خلق پول» نام دارد.
بانک ها باید مجوز بانک مرکزی را داشته باشند و ضوابط آن را بپذیرند. آن طور که طهماسب مظاهری، رئیس کل اسبق بانک مرکزی به تلویزیون ایران گفته، در دوره محمود احمدی نژاد به این موسسات پولی و تعاونی‌های اعتباری، «مهربانی هایی» شده است.
گزارش کامل را بشنوید:
