طیبه سیاوشی، نماینده مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس درچند پیام در شبکه اجتماعی توئیتر نوشته که استعفای جمعی مسئولان کشتی کشور، «اتفاقی تکان دهنده» است و نباید به راحتی با این استعفا موافقت کرد بلکه باید «با گفت‌وگو راه حلی پیدا کرد.»
بر اساس گزارش‌ها روسای هیات‌های استانی کشتی روز پنجشنبه ۱۰ اسفند در حمایت از رسول خادم ، رئیس پیشین فدراسیون کشتی ایران بطور دسته جمعی استعفای خود را اعلام کردند.
آقای خادم یک روز پیش از استعفای خود از مراجع اصلی سیاسی جمهوری اسلامی خواست تا خودشان مواضع کشور درباره رویارویی ورزشکاران ایران با رقبای اسرائیلی را به اطلاع کمیته بین‌المللی المپیک برسانند و «پای آن» بایستند.
رسول خادم گفته بود هر چند ایران می‌خواهد نشان دهد اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسد، اما نهادهای بین‌المللی ورزش معتقدند این یک «تصمیم سیاسی» است و ارتباطی با ورزش ندارد.
طیبه سیاوشی هم در یکی از پیام های دیگر خود در توئیتر نوشته است: «اگر چه هدف این باخت‌ها، به رسمیت نشناختن اسرائیل است، اما به گفته ورزشکاران به دلیل پنهان کاری، جامعه جهانی در بیشتر مواقع متوجه دلیل این کار نمی‌شود. ضمن آن که بُرد فرهنگی مدنظر را آن طور که باید و شاید در داخل کشور ندارد.»
فدراسیون جهانی کشتی به تازگی علیرضا کریمی را به دلیل باخت اجباری شش ماه تعلیق، و مربی او را به دو سال محرومیت از حضور در رقابت‌های بین‌المللی محکوم کرده است.
رسول خادم پس از این باخت اجباری هشدار داده بود که پس از ماجرای کریمی در لهستان، دیگر نمی‌توانیم گواهی پزشک تهیه کنیم. دیگر نمی‌توانیم به حریف پیشین ببازیم.
آقای خادم گفته بود: «اگر سیاست کشور بر به‌رسمیت نشناختن اسرائیل و عدم‌مبارزه با ورزشکاران اسرائیلی است، پس پنهانی به حریف قبلی باختن و برای تهیه گواهی بیماری، به درمانگاه‌ها و پزشکان خارج از کشور مراجعه کردن، چه معنایی دارد؟»
خانم سیاوشی در پیام دیگری در توئیتر گفت: «بسیاری از کشتی گیران بر این مسئله که حسرت این مدال برای همیشه بر دل آنها می‌ماند اذعان کرده‌اند؛ به همین دلیل باید طی یک مشورت جمعی با آنها صحبت کرد و تکلیفشان را با اعمال نظر مقام‌های عالی نظام مشخص کرد.»
شاهرخ شهنازی، دبیر کمیته ملی المپیک ایران، هم چندی پیش در مورد محرومیت کشتی‌گیر و مربی ایرانی به خاطر فرار از مبارزه با نماینده اسراییل در یک مصاحبه زنده تلویزیونی گفت: «اسراییل را به رسمیت نمی‌شناسیم و با ورزشکاران آنها نیز روی سکو نمی‌رویم».
جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۹۸۳ از مواجهه ورزشکارانش با نماینده اسراییل جلوگیری می‌کند. اما قانون تصویب شده‌ای در این زمینه وجود ندارد.
