جمعی از زندانیان سیاسی سابق بند زنان زندان اوین با انتشار بیانیه‌ای جدید بر تداوم مقاومت در برابر سرکوب حکومتی تأکید کرده و نسبت به تشدید فشارها بر زنان مبارز و زندانیان سیاسی هشدار داده‌اند.
در این بیانیه، که نام تعدادی از زنان کنشگر از جمله آتنا دائمی، نازنین زاغری، عالیه مطلب‌زاده و یاسمن آریانی در میان امضاکنندگان آن دیده می‌شود، بر لزوم حفظ اتحاد و هوشیاری در برابر سیاست‌های سرکوب و تفرقه‌افکنی تأکید شده است.
این بیانیه، جنبش «زن، زندگی، آزادی» را الگویی برای مبارزه و برابری‌خواهی دانسته و تأکید کرده است که این حرکت توانسته است «مرزهای سرکوب حکومتی را به چالش بکشد» و با نیروی زندگی در برابر خشونت بایستد.
امضاکنندگان بر این باورند که ترس حکومت از گسترش این جنبش را می‌توان در تشدید قوانین ضدزن، افزایش فشار بر زندانیان سیاسی زن و تلاش برای کنترل بیشتر بر پوشش و بدن زنان مشاهده کرد.
اواخر شهریور ۱۴۰۱ که مهسا ژینا امینی در بازداشت گشت ارشاد جان باخت، جنبش اعتراضی «زن، زندگی، آزادی» در سراسر کشور شکل گرفت و به جریان افتاد، اما طی چندین ماه با کشته شدن صدها شهروند معترض و زخمی شدن هزاران نفر از آنان و بازداشت ده‌ها هزار نفر به‌شدت سرکوب شد.
مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل نیز آبان امسال در دومین سالگرد جنبش «زن، زندگی، آزادی» با ابراز نگرانی از شدت گرفتن سرکوب رژیم جمهوری اسلامی علیه زنان اعلام کرد «در حوزهٔ رفتار با زنان وضعیت در واقع بدتر شده است».
در بخش دیگری از بیانیه، به حملات اخیر به بند زنان زندان اوین به‌عنوان نمونه‌ای از شیوه‌های سرکوب سازمان‌یافته جمهوری اسلامی اشاره شده است. به گفته امضاکنندگان، زنان زندانی سیاسی با وجود سال‌ها تحمل زندان و فشارهای امنیتی، همچنان «پژواک صدای مردم ایران» هستند و همین مسئله باعث شده است که حکومت با «اعمال محدودیت‌های مضاعف، پرونده‌سازی، احکام سنگین، تبعید و حتی تهاجم مستقیم» تلاش کند صدای آنان را خاموش کند.
امضاکنندگان بیانیه، جمهوری اسلامی را متهم کرده‌اند که علاوه بر سرکوب فیزیکی، «جنگی روانی و تبلیغاتی» را نیز علیه زنان مبارز به راه انداخته است. در این راستا، از برخی زندانیان سابق یا دربند برای اجرای «دسیسه‌های تحریف واقعیت و تخریب زنان مبارز» استفاده شده است. آنها هشدار داده‌اند که تلاش برای ورود به حریم شخصی فعالان سیاسی و استفاده از آن به‌عنوان ابزار سرکوب، ادامه همان سیاست‌های سرکوبگرانه جمهوری اسلامی است.
در بیانیه تأکید شده است که زنان معترض نه‌تنها در برابر سرکوب‌های حکومتی، بلکه در برابر جریان‌هایی که با همراهی با این سیاست‌ها به تفرقه دامن می‌زنند، ایستادگی خواهند کرد.
امضاکنندگان نسبت به افتادن افراد در دام این جنگ روانی هشدار داده‌اند.
در بخش پایانی بیانیه، امضاکنندگان تأکید کرده‌اند که مقاومت زنان، چه در زندان و چه در فضای عمومی، همچنان ادامه دارد و آنها در برابر سیاست‌های امنیتی رژیم و جریان‌های قدرت‌طلب ایستادگی خواهند کرد.
