کاهش شهروندان ژاپنی در سال ۲۰۱۹ با سرعتی بی‌سابقه رکورد تازه‌ای را ثبت کرده‌است؛ آمار تازه دولتی نشان‌دهنده افزایش سرعت سالخوردگی و کاهش میزان زاد و ولد در این کشور است.
تا اول اکتبر سال ۲۰۱۹ شمار شهروندان ژاپنی با ۲۷۶ هزار نفر کاهش به ۱۲۶ میلیون نفر رسید؛ کاهش جمعیت برای نهمین سال پیاپی ادامه داشت و بالاترین میزان از سال ۱۹۵۰ به این سو، یعنی از زمان ثبت آمار و داده‌ها است.
به گفته وزارت امور داخلی و ارتباطات ژاپن، شمار شهروندان ژاپنی در نهایت با ۴۸۷ هزار نفر کاهش همراه شده است.
همزمان شمار شهروندان خارجی ساکن این کشور نیز با ثبت رکوردی تازه به ۲.۴۴ میلیون نفر رسیده است.
البته افزایش شمار شهروندان خارجی چندان غیر قابل تصور هم نبود، به‌ویژه که ژاپن سال پیش قوانین تازه‌ای را برای صدور روادید کار وضع کرد.
آمار تازه در عین حال بازتاب‌دهنده چالش‌های پیش روی دولت ژاپن، در مسیر حفظ نیروی کار در کشور است. البته در حال حاضر که شیوع ویروس کرونا ادامه دارد، شاید این موضوع چندان در مرکز توجه نباشد. اما توکیو همچنان به نیروی کار احتیاج خواهد داشت، به‌ویژه اگر تلاش کند بخشی از صنایع و تولیدات را از چین به داخل بازگرداند.
این کشور شرق آسیا با میانگین ۴۷ سال سن، دومین کشور سالخورده جهان نیز به‌شمار می‌رود.
میانگین سن در دولت‌شهر موناکو از ژاپن بیشتر است، اما ژاپن از نظر وسعت و همچنین جمعیت فاصله بسیار زیادی با موناکو دارد؛ در عین حال که سومین کشور پس از آمریکا و چین از نظر تولید ناخالص داخلی‌ست.
در حال حاضر نزدیک به ۳۰ درصد از جمعیت ژاپن را شهروندان ۶۵ ساله و بیشتر تشکیل می‌دهند؛ نیمی از این افراد بیشتر از ۷۵ سال دارند.
اما شهروندان ۱۴ ساله و خردسال‌تر تنها ۱۲ درصد کل جمعیت ژاپن را تشکیل می‌دهند.
برای مقایسه: بنا بر داده‌های مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، میانگین سنی در کشور ۳۱ سال است که سه سال بیشتر از سال ۱۳۹۰ است.
حدود شش و نیم درصد از جمعیت ایران را ۶۵ ساله‌ها و سالمندتر تشکیل می‌دهند، اما برخلاف ژاپن شاخص امید به زندگی در ایران حدود ۷۳ سال است. به‌عبارتی شاخص امید به زندگی در ایران، کم‌تر از ۱۵ درصد کل جمعیت ژاپن است.
