شش نوجوان ۱۷ ساله اهل شهرستان کامیاران در استان کردستان طی روزهای اخیر توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه‌های سنندج منتقل شده‌اند.
به گزارش «کولبرنیوز»، خانواده‌های این نوجوانان می‌گویند بازداشت‌ها بدون ارائه حکم قضایی و همراه با خشونت صورت گرفته و فرزندانشان از دسترسی به وکیل و ملاقات محروم مانده‌اند.
خانواده‌های بازداشت‌شدگان تأکید کرده‌اند که هیچ اطلاع روشنی از دلایل بازداشت و اتهام‌های مطرح‌شده علیه فرزندانشان دریافت نکرده‌اند.
بر اساس گزارش‌های رسیده، روز دوشنبه ۱۷ شهریور، سوران مظفری، که مبتلا به دیابت است، به همراه اوراز زمانی و بهروز رشیدی، دو نوجوان دیگر اهل روستای پالنگان، بازداشت شدند.
سه روز بعد، در ۲۰ شهریور، پیام حسینی ۱۷ ساله در یورش نیروهای امنیتی به خانه‌اش در روستای لون سادات دستگیر شد.
بامداد ۲۱ شهریور نیز، به گزارش سایت «کُردپا»، کاوان و احسان صبوری، هر دو ۱۷ ساله و اهل روستای گازرخانی، همراه با یکی از بستگانشان، حسام صبوری، بازداشت شدند.
حسام چند ساعت بعد آزاد شد اما دو نوجوان همچنان در بازداشت به سر می‌برند.
منابع حقوق بشری می‌گویند که این شش نوجوان ابتدا به بازداشتگاه اداره اطلاعات کامیاران منتقل شدند و سپس پنج تن از آن‌ها، کاوان صبوری، اوراز زمانی، بهروز رشیدی، سوران مظفری و پیام حسینی، به بازداشتگاه اطلاعات سپاه پاسداران در سنندج (شهرام‌فر) انتقال یافته‌اند.
تنها تماس کوتاه تلفنی برخی از این نوجوانان با خانواده‌هایشان به زبان فارسی بوده و در آن صرفاً گفته‌اند که «حالشان خوب است».
خبرگزاری فعالان حقوق بشر، «هرانا»، از وضعیت این شش نوجوان و به‌ویژه شرایط جسمی سوران مظفری که به دلیل بیماری دیابت نیازمند مراقبت پزشکی مداوم و تزریق انسولین است، ابراز نگرانی کرده است.
تا زمان انتشار این گزارش، مقام‌های جمهوری اسلامی هیچ توضیحی دربارهٔ دلایل بازداشت و محل نگهداری این نوجوانان ارائه نکرده‌اند.
همزمان، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان بازداشت خشونت‌آمیز شش دانش‌آموز در کامیاران را محکوم کرده و خواستار آزادی فوری آن‌ها شد.
احسان صبوری نیز در کانون اصلاح و تربیت سنندج نگهداری می‌شود.
کمپین حقوق بشر ایران گزارش داده است که پس از جنگ ۱۲ روزه، قوه قضاییه و نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی موجی از ارعاب و سرکوب را به‌ویژه در مناطق دارای اقلیت‌های قومی و مذهبی آغاز کرده‌اند.
این شورا تأکید کرده است که برخورد خشن با کودکان نقض آشکار قوانین داخلی و تعهدات بین‌المللی ایران درباره حقوق کودک است.
