موشک جدید ناسا برای رسیدن به ماه یکی قدرتمندترین موشکی‌هایی است که تا کنون معرفی شده است. این موشک که اندازه یک ساختمان ۲۰ طبقه ارتفاع دارد قرار است فضانوردان ناسا را به ماه برساند.
موشک جدید قرار است تا سال ۲۰۲۴ فضانوردان را به ماه برساند. این راکت غول پیکر ۶۵ متر ارتفاع دارد. این موشک پیش از جداسازی بخش سرنشین دارد باید به سرعتی بیش از ۲۳ برابر سرعت صوت دست پیدا کند.
هزینه ساخت این راکت بیش از هشت میلیارد دلار ارزیابی شده است و چندین بار به دلایل مختلف فنی و مالی ساخت آن با تاخیر روبه‌رو شده بود.
این ماموریت به عنوان تمرینی برای سفر به مریخ در سال‌های بعد مورد توجه قرار گرفته است. البته تا کنون تنها راکت فضاپیما تکمیل شده است و برای تکمیل کامل این فضاپیما به‌خصوص بخش حمل کننده فضانوردان، میلیاردها دلار دیگر باید هزینه شود.
البته در کنار ناسا چندین سازمان و شرکت غیردولتی مانند آمازون و اسپیس ایکس هم در حال کار روی فضاپیماهایی برای سفر به ماه و مریخ هستند.
بلندپروازنه‌ترین طرح در این زمینه «استارشیپ» از شرکت اسپیس ایکس است. در طرحی که ایلان ماسک درنظر دارد احتمالا ارتفاع این فضاپیما در حدود ۵۵ متر خواهد بود که سوار بر راکتی به ارتفاع ۶۷ متر با نام «فوق‌العاده سنگین وزن» می‌شود تا این فضاپیما را به مدار زمین ارسال کند. این فضاپیما پس از آن در مدار زمین سوختگیری می‌کند و با تعداد ۱۰۰ سرنشین به سمت مریخ حرکت خواهد کرد.
یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های این فضاپیما طراحی موتور و بدنه آن خواهد بود. این فضاپیما باید در برابر گرمای شدید ایجاد شده در جو مریخ و زمین مقاومت داشته باشد.
برخی از مهندسان ناسا درباره چنین طرح بزرگی از سوی اسپیس ایکس بدگمان هستند و راه‌های محافظه کارانه‌تر و بلندمدت‌تری را برای رسیدن به مریخ در سر دارند.
ایلان ماسک پروژه بلند پروازانه‌ای در ذهن دارد ومی خواهد تا سال ۲۰۵۰ شهرکی را در مریخ ایجاد کند. آنها به این منظور ابتدا باید به آلیاژ مناسبی برای ساخت فضاپیما دست پیدا کنند.
از طرفی مهندسان اسپیس ایکس می‌خواهند بدنه فضاپیما را مانند آینه طراحی کنند تا با بازتابش گرما، سبب خنک سازی بدنه فضاپیما شوند. این مهندسان قصد دارند از آلیاژ خاصی از فولاد در ساخت بدنه این فضاپیماها استفاده کنند.
مشکل آنجاست که فولاد برای چنین سفری بسیار سنگین است. اما مهندسان قصددارند با استفاده از ترکیبات جدید این مشکل را حل کنند .
در طراحی ابتدایی هدف گذاری شده تا «استارشیپ» با سرعت حدود ۳۰ هزار کیلومتر در ساعت به جو مریخ و زمین وارد شود.
با چنین سرعتی دمای بدنه به حدود ۱۵۰۰ درجه سانتیگراد خواهد رسید. فولاد در دمای بالای هزار درجه سانتیگراد شروع به ترکیب شدن با اکسیژن می‌کند و خورده می‌شود و در دمای بالای ۱۳۰۰ درجه سانتیگراد ذوب می‌شود.
برای حل این مشکل مهندسان قصد دارند بدنه را با سوخت مایع خنک کنند. بر اساس این طرح مهندسان این شرکت، سوخت مایع را از روزنه‌هایی در بدنه فولادی تعریق می‌کنند و با شکل گرفتن یک لایه ازمایع، گرما کاهش پیدا خواهد کرد تا به بدنه آسیبی وارد نشود. این طرح، از سیستم تعرق بدن انسان شبیه‌سازی شده است.
البته این موضوع تنها یکی از صدها ابتکار و راه‌حل مهندسی برای رسیدن به مریخ است.
هم‌اکنون قوی‌ترین راکت‌های فضایی در جهان ساخت روسیه است. فضاپیمای سایوز بسیاری از فضانوران آمریکایی و اروپایی را در کنار فضانوردان روس به فضا برده است و پرکاربردترین فضاپیما جهان است. راکت سایوز در حدود ۵۰ متر طول دارد .
احتمالا با ورود نسل جدید فضاپیماهای آمریکا، روس‌ها باردیگر از آمریکا در این زمینه عقب خواهند افتاد.
اما آیا رقابت فضایی جدیدی شکل خواهد گرفت؟ آینده در این باره قضاوت خواهد کرد.
