۱۱۱ پژوهشگر و استاد ایرانی خارج از کشور در نامه ای خطاب به سفیران چين در سازمان ملل متحد و آمريکا به انتشار مطلبی در روزنامه «خلق» ارگان حزب کمونيست چين درباره حوادث پس از انتخابات اعتراض کرده اند.
روزنامه «خلق» در سرمقاله شماره روز يکشنبه ۲۵ ژانويه خود حوادث پس از انتخابات ايران را يک «توطئه آشکار سياسی» از جانب آمريکا دانسته است.
۱۱۱ دانشگاهی ايرانی داشنگاه های سراسر جهان در واکنش به اين مطلب نوشته اند که از مطلب منتشر شده در روزنامه خلق که از تظاهرات عليه تقلب در انتخابات و حمايت از شفافيت و حکومت دمکراتيک در ایران به عنوان «توطئه آشکار سياسی» توسط آمريکا ياده شده است، شگفت زده شده اند.
وانگ زيا يانگ، نويسنده سرمقاله روزنامه خلق، تصريح کرده بود: «در پس آنچه آمريکا حق آزادی بيان می خواند يک توطئه عريان سياسی نهفته است».
وانگ زيا يانگ در این مطلب در توضیح این که «ناآرامی های پس از انتخابات ايران چگونه اتفاق افتاد؟» نوشته بود: «آمريکا با به راه انداختن جنگ اينترنتی از طريق يوتيوب و توئيتر، شايعاتی را پخش کرد که به تشديد تنش بين هواداران جناح های محافظه کار و اصلاح طلب منجر و باعث دو دستگی در ایران شد.»
اين دانشگاهيان ايرانی در نامه خود تصريح کرده اند: «دلايل نويسنده اين سرمقاله درباره علل اين تظاهرات توهين آمیز و نابخردانه است. آيا این نویسنده چنين تصور می کند که ايرانيان به اين سادگی تحت تاثير قدرت های خارجی قرار می گيرند؟ آن هم نه برای يک روز يا دو روز بلکه برای ماهها زیر سرکوب سخت حکومت خود قرار گیرند؟»
حسين ضيايی، منصور معدل، ميثاق پارسا، آصف بيات، سعید رهنما، ارسلان کهنمويی پور، اکبر مهدی، آرش نراقی و احمد صدری از جمله امضا کنندگان اين نامه هستند.
نويسندگان نامه این پرسش را مطرح کرده اند: چرا مقامات دولت چين اين گونه مشتاقانه از محمود احمدی نژاد حمايت می کنند، در حالی که می دانند وی مقبوليت مردمی ندارد و در جهان منزوی است.
امضا کنندگان اين نامه تاکيد کرده اند: مقام های دولت چين اميدوار به دست یابی به چه چیزی هستند که این چنین از محمود احمدی نژاد حمایت می کنند.
۱۱۱ پژوهشگر و استاد ايرانی دانشگاه های خارج از ایران ، می گويند: موضع دولت چين در قبال حوادث ايران چيزی جز پشتیبانی از دولتی «آسيب پذير، متوهم و به طور فزاينده در حال منزوی شدن»نیست.
دانشگاهیان یاد شده می گويند: ايرانيان با چينی ها دشمنی ندارند و به فرهنگ و تمدن هزاران ساله آنها احترام می گذارند.
آنها تاکید کرده اند: «اگر رهبران چين به مبارزه مردم ايران برای زندگی بهتر و داشتن حکومت پاسخگو احترام بگذارند و از فروش تسليحات زرهی که برای کشتن هموطنان ايرانی خودداری کند، در می یابند که ايرانی صلح جو و دمکراتيک، صلح در منطقه را تقویت می کند، آن گاه چين دوستی بهتر از مردم ايران که اکثريت آنها حامی جنبش سبز هستند در منطقه نخواهد داشت.»
امضاء کنندگان نامه خطاب به سفرای چین در سازمان ملل و آمریکا تصريح کرده اند: ما نمی خواهیم که ببينيم سياست های ملت بزرگ شما در راستای حمايت از حکومتی باشد که بنيان های حقوق بشر شهروندان خود را ناديده می گيرد.
دانشگاهيان ايرانی می گويند: فرصت طلبی سياسی در اين موضوع به نفع چين نخواهد بود. بلکه ايرانيان چين را به مثابه کشوری خواهند ديد که به نفع خود در مسايل ايرانيان دخالت می کند.
پیشتر نیز دانشگاهیان ایرانی خارج از ایران طی بیانیه هایی ضمن همبستگی با معترضان به انتخابات ریاست جمهوری نسبت به حوادث داخل این کشور واکنش نشان داده اند.
بیشتر بخوانید:
۱۱۱ دانشگاهی ايرانی داشنگاه های سراسر جهان در واکنش به اين مطلب نوشته اند که از مطلب منتشر شده در روزنامه خلق که از تظاهرات عليه تقلب در انتخابات و حمايت از شفافيت و حکومت دمکراتيک در ایران به عنوان «توطئه آشکار سياسی» توسط آمريکا ياده شده است، شگفت زده شده اند.
وانگ زيا يانگ، نويسنده سرمقاله روزنامه خلق، تصريح کرده بود: «در پس آنچه آمريکا حق آزادی بيان می خواند يک توطئه عريان سياسی نهفته است».
وانگ زيا يانگ در این مطلب در توضیح این که «ناآرامی های پس از انتخابات ايران چگونه اتفاق افتاد؟» نوشته بود: «آمريکا با به راه انداختن جنگ اينترنتی از طريق يوتيوب و توئيتر، شايعاتی را پخش کرد که به تشديد تنش بين هواداران جناح های محافظه کار و اصلاح طلب منجر و باعث دو دستگی در ایران شد.»
اين دانشگاهيان ايرانی در نامه خود تصريح کرده اند: «دلايل نويسنده اين سرمقاله درباره علل اين تظاهرات توهين آمیز و نابخردانه است. آيا این نویسنده چنين تصور می کند که ايرانيان به اين سادگی تحت تاثير قدرت های خارجی قرار می گيرند؟ آن هم نه برای يک روز يا دو روز بلکه برای ماهها زیر سرکوب سخت حکومت خود قرار گیرند؟»
حسين ضيايی، منصور معدل، ميثاق پارسا، آصف بيات، سعید رهنما، ارسلان کهنمويی پور، اکبر مهدی، آرش نراقی و احمد صدری از جمله امضا کنندگان اين نامه هستند.
نويسندگان نامه این پرسش را مطرح کرده اند: چرا مقامات دولت چين اين گونه مشتاقانه از محمود احمدی نژاد حمايت می کنند، در حالی که می دانند وی مقبوليت مردمی ندارد و در جهان منزوی است.
امضا کنندگان اين نامه تاکيد کرده اند: مقام های دولت چين اميدوار به دست یابی به چه چیزی هستند که این چنین از محمود احمدی نژاد حمایت می کنند.
۱۱۱ پژوهشگر و استاد ايرانی دانشگاه های خارج از ایران ، می گويند: موضع دولت چين در قبال حوادث ايران چيزی جز پشتیبانی از دولتی «آسيب پذير، متوهم و به طور فزاينده در حال منزوی شدن»نیست.
دانشگاهیان یاد شده می گويند: ايرانيان با چينی ها دشمنی ندارند و به فرهنگ و تمدن هزاران ساله آنها احترام می گذارند.
آنها تاکید کرده اند: «اگر رهبران چين به مبارزه مردم ايران برای زندگی بهتر و داشتن حکومت پاسخگو احترام بگذارند و از فروش تسليحات زرهی که برای کشتن هموطنان ايرانی خودداری کند، در می یابند که ايرانی صلح جو و دمکراتيک، صلح در منطقه را تقویت می کند، آن گاه چين دوستی بهتر از مردم ايران که اکثريت آنها حامی جنبش سبز هستند در منطقه نخواهد داشت.»
امضاء کنندگان نامه خطاب به سفرای چین در سازمان ملل و آمریکا تصريح کرده اند: ما نمی خواهیم که ببينيم سياست های ملت بزرگ شما در راستای حمايت از حکومتی باشد که بنيان های حقوق بشر شهروندان خود را ناديده می گيرد.
دانشگاهيان ايرانی می گويند: فرصت طلبی سياسی در اين موضوع به نفع چين نخواهد بود. بلکه ايرانيان چين را به مثابه کشوری خواهند ديد که به نفع خود در مسايل ايرانيان دخالت می کند.
پیشتر نیز دانشگاهیان ایرانی خارج از ایران طی بیانیه هایی ضمن همبستگی با معترضان به انتخابات ریاست جمهوری نسبت به حوادث داخل این کشور واکنش نشان داده اند.
