بیست نفر از هم‌بندی‌های امیرحسین موسوی، زندانی سیاسی، در اعتراض به پخش اعترافات اجباری او از صداوسیما، خواستار «پیگرد قضایی آمران و مباشران» اخذ چنین اعترافاتی شدند.
این نامۀ اعتراضی روز شنبه ۱۹ مهرماه در واکنش به پخش اعترافات تلویزیونی امیرحسین موسوی، که با نام کاربری «جیمز بی‌دین» در شبکه‌های اجتماعی فعالیت می‌کرد، منتشر شد.
هفته گذشته صداوسیما با پخش ویدئویی از اعترافات اجباری امیرحسین موسوی، او را به «جاسوسی و همکاری اطلاعاتی و امنیتی با اسرائیل» متهم کرد؛ اعترافات و اتهاماتی که آقای موسوی خود با انتشار نامه‌ای سرگشاده از زندان اوین اعلام کرد «نادرست و تحریف‌شده» است.
چند زندانی سیاسی سرشناس در اوین ازجمله مصطفی تاجزاده، ابوالفضل قدیانی و حسین شنبه‌زاده در نامۀ اعتراضی خود تأکید کرده‌اند که امیرحسین موسوی را از «نزدیک» می‌شناسند.
امضاکنندگان با اشاره به این‌که اعترافات اجباری پخش‌شده «نه گزارش بود و نه یک روایت بلکه ادامۀ سیاست دیرینه تحقیر انسان و تخریب حقیقت بود»، نوشته‌اند: «اخذ اعترافات اجباری در نفس خود عملی است مغایر حقوق بشر» و «لازم است آمران و مباشران اخذ چنین اعترافاتی با پیگرد قضایی شایسته مواجه شوند.»
در این نامه آمده که «بازجوها با تدوین و تقطیع گزینشی و تحریف مطالب و اندک جملات بیان‌شده در تحقیقات»، تلاش کرده‌اند «زمینه‌سازی لازم برای القای ذهنیت به دادگاه انقلاب تهران برای برخورد شداد و غلاظ با نامبرده فراهم شود.»
این زندانیان سیاسی نوشته‌اند این در شرایطی است که آقای موسوی «افزون به تحمل ضرب‌وشتم، فضای سخت و رعب‌آور بازداشتگاه، گذراندن ایام طولانی بازداشت، نگهداری در سلول‌های انفرادی و مواجه شدن با تهدید و ارعاب که همگی از مصادیق شکنجه سفید قلمداد می‌شود، مجبور به اعتراف» شده است.
آقای خودش گفته است که پس از ۱۴۸ روز انفرادی، بازداشت همسرش و تهدید به تکرار شکنجه‌ها، وادار به انجام مصاحبه‌ای اجباری شده است.
امضاکنندگان نامه با انتقاد از به‌کارگیری «این شیوۀ منسوخ قرون وسطا‌یی» توسط دستگاه امنیتی - قضایی جمهوری اسلامی، اعلام کرده‌اند که «امیرحسین موسوی نه مجرم که یکی از فرزندان آگاه و نجیب این سرزمین است و اعترافاتی که زیر فشار و شکنجه از او گرفته شده، بی‌اعتبار است.»
آن‌ها نوشته‌اند که تفاوت اعترافات اجباری پخش‌شده از موسوی با موارد قبلی این بود که «سابق بر این اعترافات اجباری مأخوذه از متهمان پس از قطعیت و اجرای حکم پخش و منتشر می شد، این بار اعترافات اخذشده از امیرحسین موسوی قبل از رسیدگی قضایی در دادگاه و صدور حکم و قطعیت آن پخش گردیده است.»
اعتراف اجباری یک شیوۀ شناخته‌شده در جمهوری اسلامی ایران است که به‌گفتۀ بسیاری از زندانیان آزادشده، زیر شکنجه‌های جسمی و روانی و با فریب دادن متهم اخذ و ضبط می‌شود.
پیش از این نیز رضا شفاخواه، وکیل امیرحسین موسوی در تهران، در گفت‌وگو با رادیوفردا، ادعاها و اتهامات مطرح‌شده در ویدئوی پخش‌شده از اعتراف‌های اجباری موکلش توسط صداوسیمای جمهوری اسلامی را رد کرده بود.
گزارش تلویزیونی درباره موسوی در حالی او را به «تبادل اطلاعات با افرادی وابسته به اسرائیل» در جریان جنگ ۱۲ روزه متهم می‌کرد که به گفته شفاخواه، او در ۲۸ آذرماه ۱۴۰۳، یعنی شش ماه قبل از آغاز جنگ بازداشت شده بود.
آقای شفاخواه گفته که موکلش صرفاً به‌دلیل فعالیت در فضای مجازی بازداشت شده است و فیلم تقطیع‌شده که در صداوسیما پخش شده، نقض حقوق قانونی و انسانی موکلش و نشانهٔ بارز پرونده‌سازی علیه او است.
خواهر امیرحسین موسوی، هم در واکنش به پخش اعترافات اجباری یادشده، در شبکه ایکس نوشت: «آقای ضابطی که قول و وعده می‌دادی، تهدید می‌کردی سکوت کنید وگرنه مستند می‌سازم ۲۰:۳۰ پخش می‌کنم؛ شما که فیلمت رو ماه‌های اول گرفته بودی و اعتراف اجباری تقطیع‌شده آماده بود؛ بعد از ۱۰ ماه شکنجه روحی و روانی. ما که ساکت بودیم. دیشب سر راحت روی بالش گذاشتی؟»
امیرحسین موسوی از ۲۸ آذر ۱۴۰۳ بازداشت و اکنون در بند ۷ سالن ۱ زندان اوین نگهداری می‌شود.
سجاد آزاده، سیامک ابراهیمی، سعید احمدی دلجو، مطلب احمدیان، حمید اردلان، ودود اسدی، سجاد ایمان‌نژاد، مرتضی پروین، بهزاد پناهی، مصطفی تاجزاده، سعیدرضا حسینی، حسین شنبه‌زاده، مرتضی صیدی، محمدرضا فقیهی، ابوالفضل قدیانی، محسن قشقایی، نواب قزلباش، بهنام مهاجر، محمد نجفی، و طاهر نقوی زندانیان سیاسی‌ای هستند که نامۀ اعتراض به اخذ و پخش اعترافات اجباری را امضا کرده‌اند.
