بندر چابهار روز پنجشنبه را با انفجاری مهیب آغاز کرد؛ انفجار خودروی بمب‌گذاری شده در حمله‌ای انتحاری که درست در مقابل در ورودی مقر نیروی انتظامی این شهرستان روی داد و ۳ کشته و ۴۲ مجروح بر جای گذاشت.
وزیر خارجه جمهوری اسلامی محمد جواد ظریف حمله را به «تروریست‌های مورد حمایت خارجی» نسبت داد و برخی منابع خبری از جمله العربیه، مسئولیت را متوجه گروه «انصار الفرقان» دانستند؛ گروهی مسلح، در ستیز با حکومت، منشعب از «جندالله» که در خرداد ۹۶ رهبرش مولوی جلیل قنبرزهی به دست نیروهای مسلح جمهوری اسلامی کشته شد و تا کنون مسئولیت چند انفجار را در خاک ایران در کارنامه دارد.
این حمله انتحاری خونبار، بعد از چند عملیات خشونت‌بار دیگر در ایران رخ می‌دهد: حمله ۳۱ شهریور به رژه نیروهای مسلح در اهواز با ۲۴ کشته، گروگانگیری مرزبانان میرجاوه، درگیری پژاک در مریوان با یازده کشته و یک سال و اندی بعد از حمله به ساختمان مجلس شورای اسلامی و آرامگاه روح‌الله خمینی با ۱۷ کشته و ۴۰ مجروح.
کارنامه جمهوری اسلامی در بحث تامین امنیت چگونه است؟ انجام حملات اخیر در مناطق استراتژیک را باید چگونه تحلیل کرد؟ چرا چابهار؟ نتیجه چنین حملاتی چه خواهد بود و تکرار چنین حملات مرگباری تا چه حد محتمل است؟
در این برنامه به این مسائل پرداخته‌ایم.
