آنچه منتقدان، استراتژیِ «گروگانگیری» می‌خوانند یکی از سیاست‌هایی است که در طول چهار دهه گذشته به‌شکل مستمر و فارغ از تغییر دولت‌ها توسط جمهوری اسلامی دنبال شده است.
از روزهای خشمگین اول انقلاب و گروگانگیری در سفارت آمریکا، تا همین امروز که شهروندان خارجی و دوتابعیتی‌ها با اتهاماتی که از سویشان رد می‌شود در زندانند تا برای آزادی هر یک خواسته‌ای اجابت شود.
مهم نیست کدام چهره سیاسی در مسند قدرت است. از محمود احمدی‌نژاد تا حسن روحانی، از محمد جواد ظریف تا حسین امیرعبداللهیان، هرگاه بحث این زندانیان در میان باشد، مواضع مشابه است: معامله بر سر زندانی.
آخرین نمونه‌اش با فصل پایانی داستان نازنین زاغری و انوشه آشوری دو زندانی ایرانی - بریتانیایی رقم خورد: آزادی همزمان با دریافت بدهی ۴۰۰ میلیون پوندی از لندن.
برخی مخالفان جمهوری اسلامی معتقدند تن دادن غرب به خواسته‌های حکومت، باعث دامن زدن به استراتژی «گروگانگیری» می‌شود. برخی دیگر اما با اشاره به جنبه انسانی ماجرا و عزم حکومت برای «قربانی کردن این زندانیان، اعتقاد دارند غرب چاره‌ای جز معامله با جمهوری اسلامی برای آزاد کردن آن‌ها ندارد.
در این برنامه به این موضوع می‌پردازیم.
