ده‌ها نفر از اعضای خانوادههای دادخواه خاوران در نامه‌ای به مسعود پزشکیان از او خواستند درهای این قبرستان را بر روی آن‌ها باز کند.
۹۳ نفر از شهروندانی که اعضای خانوادهٔ آن‌ها در گورستان خاوران دفن شده‌اند، روز جمعه پنجم بهمن‌ماه در نامه‌ای خطاب به رئیس‌جمهور ایران با بیان این‌که یازده ماه است درهای خاوران بر روی آن‌ها بسته شده، خواستار توقف دفن اجساد درگذشتگان بهائی در گورستان خاوران شدند.
رادیو فردا پیش از این گزارش داده بود وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی از ابتدای سال ۱۴۰۲ با حفر چندین قبر تازه در گورستان جمعی خاوران، شهروندان بهائی را مجبور کرده است پیکر درگذشتگان خود را در این بخش دفن کنند.
گورستان خاوران محل دفن دسته‌جمعی قربانیان اعدام‌های تابستان ۱۳۶۷ است که در محوطه قدیمی قبرستان بهائیان تهران، گلستان جاوید، قرار دارد.
خانوادههای خاوران در نامهٔ سرگشادهٔ روز جمعهٔ خود که رونوشت آن برای ریاست قوهٔ قضائیه، وزارت دادگستری، وزارت کشور، شورای تأمین استان تهران، شورای شهر و شهردای تهران ارسال شده، اعلام کردند، تاکنون پیگیری آن‌ها از نهادهای مسئول در این زمینه نتیجه‌ای نداشته است.
امضاکنندگان این نامه با بیان این‌که مسعود مؤمنی، نمایندهٔ وزارت اطلاعات در قبرستان بهائیان، با رفتار «اهانت‌بار» دسترسی به خاوران را محدود کرده است، گفتند «مدت‌هاست با کشیدن دیوارهای بلند بتونی، نصب دوربین‌ها و بستن درهای خاوران، از ورود بازماندگان به محوطهٔ مزار جلوگیری می‌کنند».
حکومت ایران در طی بیش از سه دهه که از اعدام دسته‌جمعی «هزاران» زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ و دفن مخفیانه آن‌ها در آرامستان خاوران و دیگر نقاط ایران می‌گذرد، درصدد بوده که محل گورهای دسته‌جمعی زندانیان سیاسی را تخریب کند یا کاربری آن‌ها را تغییر دهد.
یک گروه چهارنفره با فرمان روح‌الله خمینی، رهبر وقت جمهوری اسلامی، در تابستان ۱۳۶۷ هزاران زندانی سیاسی و عقیدتی را که در حال گذراندن دوران حبس خود در زندان‌ها بودند، دوباره «محاکمه» و با اتهام‌های سیاسی اعدام کردند.
اجساد اعدام‌شدگان که اغلب از اعضای زندانی سازمان مجاهدین خلق و زندانیان چپگرا بودند، مخفیانه در گورهای دسته‌جمعی دفن شدند.
با گذشت بیش از سه دهه از این اعدام‌ها، مقام‌های جمهوری اسلامی همچنان در حال تخریب گورستان خاوران، معروف‌ترین محل دفن این اعدام‌شدگان هستند.
حسینعلی نیری، مرتضی اشراقی، ابراهیم رئیسی و مصطفی پورمحمدی چهار مقام قضایی و چهره اصلی این «هیئت مرگ» بودند.
