با حضور رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه، «توگ»، نخستین خودروی ملی و تمام‌برقی این کشور معرفی شد. خودرویی که برای طراحی آن بیش از سه میلیارد دلار سرمایه گذاری شده و قرار است فصل جدیدی را در صنعت این کشور رقم بزند.
صنعت خودروی ترکیه از زمان تاسیس تاکنون به تولید محصولات شرکت‌های خارجی پرداخته و به سمت خودروی داخلی حرکت نکرده بود.
صنعت خودروسازی ترکیه تقریبا با ایران و کره جنوبی همزمان شروع به کار کرد اما هر سه کشور سه راه مختلف را رفته‌اند. کره جنوبی برندهای خود را توسعه داد و ترکیه پایگاه خودروسازان خارجی شد.
ظهور خودروهای برقی جایی است که شرکت‌های بزرگ خودروسازی به دلیل محافظه‌کاری در حال واگذار کردن بازار هستند و ترکیه هم دقیقا روی همین بخش برای توسعه برند داخلی خود در حال مانور دادن است.
با این وجود ترکیه می‌خواهد استراتژی خود را در صنعت خودرو تغییر دهد. ظهور خودروهای برقی جایی است که شرکت‌های بزرگ خودروسازی به دلیل محافظه‌کاری در حال واگذار کردن بازار هستند و ترکیه هم دقیقا روی همین بخش برای توسعه برند داخلی خود در حال مانور دادن است.
خودروی جدید ملی ترکیه یک خودرو تمام برقی کراس‌اوور است. آن‌طور که طراحان آن می‌گویند این خودرو دارای دو گونه موتور است که یکی ۲۰۰ و دیگری ۴۰۰ اسب بخار قدرت دارد. شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر این خودرو با دو پیشرانه متفاوت خود ۷.۶ و ۴.۸ ثانیه است. پیمایش این خودرو هم در دو نوع ۳۰۰ و ۵۰۰ کیلومتر با یکبار شارژ است و با شارژ سریع هم می‌توان طی مدت نیم ساعت هشتاد درصد باتری‌های این خودرو را شارژ کرد.
اگر خودرو قیمت کمتری نسبت به محصولات تسلا داشته باشد شاید به رقیبی برای خودروهای این شرکت به خصوص مدل تسلا ایکس تبدیل شود. با این استراتژی، ترکیه پس از ۶۰ سال تصمیم گرفته خودروی ملی خود را توسعه دهد.
تولید انبوه این خودروها قرار است از سال ۲۰۲۰ آغاز شود و ترکیه می‌خواهد تحت برند جدید تا سال ۲۰۳۰ پنج مدل خودرو برقی مختلف را تولید کند. اما فعلا برنامه تولید برای مدل اول ۱۷۵ هزار دستگاه در سال است. این خودرو در شهر صنعتی بورسا تولید خواهد شد.
آقای اردوغان گفته است «خودروی جدید ما تجلی آرزوی ۶۰ ساله ترکیه برای ساخت اتومبیل است و ما حالا فقط بازاری برای فناوری‌های شرکت‌های خارجی نخواهیم بود، بلکه ترکیه کشوری تولیدکننده و صادرکننده در زمینه خودرو می‌شود.»
دو همسایه در دو جایگاه مختلف
تاریخچه صنعت خودروی ترکیه شبیه صنعت خودروی ایران است. تولیدات ترکیه در سال ۱۹۶۰ با مونتاژ محصولات فورد شروع شد. در ایران هم اولین خودروها، جیپ‌هایی بودند که در کارخانه جیپ ایران در همین زمان تولید می‌شدند.
صنعت خودروی ایران البته سعی داشت به تولیدکننده خودرو تبدیل شود و راه کره را برود ولی به دلیل شرایط اقتصادی و سیاسی، این پروژه در ایران به جایی رسیده که اکنون قرار دارد.
ترکیه با وجود اینکه از نظر میزان تولید سال‌هاست با ایران رقابت می‌کند، اما کیفیت خودروهای تولیدی در این کشور بالاتر از ایران است. این کشور با داشتن صنعت قطعه‌سازی فعال دارای پشتیبانی لازم برای تولید محصولاتی با برند خود است.
ترکیه ولی سعی کرد صنعت قطعه‌سازی خود را توسعه دهد و به پایگاه شرکت‌های خارجی تبدیل شود. این کشور در این کار موفق شد به کانون اصلی تولید محصولات رنو و فیات در خارج اتحادیه اروپا تبدیل شد.
آرکان تزر، دبیر پیشین انجمن خودروسازان ترکیه، در این باره به سایت بیت‌ران گفته است «در گذشته ترکیه در زمینه صنعت خودرو استراتژی نداشت. بلکه شرکت‌های خارجی استراتژی صنعت خودروی ترکیه را مشخص می‌کرند. به همین دلیل ما قصد نداشتیم نشان داخلی درست کنیم.»
اما حالا مدیران صنعتی ترکیه بر خلاف مدیران محافظه کار قبلی قصد دارند داستان را تغییر دهند و می‌خواهند ترکیه را گذشته از صنعت قطعه‌سازی در صنعت خودروسازی هم صاحب نام و آوازه کنند.
ترکیه با وجود اینکه از نظر میزان تولید سال‌هاست با ایران رقابت می‌کند، اما کیفیت خودروهای تولیدی در این کشور بالاتر از ایران است. این کشور با داشتن صنعت قطعه‌سازی فعال دارای پشتیبانی لازم برای تولید محصولاتی با برند خود است.
اما ناشناخته بودن در بازار پر رقابت، کار را برای ترکیه دشوار کرده بود به همین دلیل است که حال از خلا ناشی از کمبود خودروهای الکتریکی در بازار جهانی استفاده کرده تا وارد میدان شود.
