سه انتخابات اخیر در آمریکا، شامل یک انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۲۰ و دو انتخابات میان‌دوره‌ای پیش و پس از آن، رکورد بالاترین میزان مشارکت در انتخابات آمریکا در چند دههٔ اخیر را ثبت کرده است.
حدود دو سوم واجدین شرایط در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۲۰، که به انتخاب جو بایدن به ریاست‌جمهوری آمریکا منجر شد، شرکت کردند که بالاترین میزان مشارکت در انتخابات ریاست‌جمهوری این کشور از سال ۱۹۰۰ به این سو محسوب می‌شود.
بررسی‌های گروه داده‌کاوی رادیو فردا نشان می‌دهد رویدادهای تاریخی و وقایع اجتماعی و اقتصادی تأثیر گسترده‌ای بر سطح مشارکت عمومی در انتخابات ایالات متحده گذاشته است.
دهه ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰: افزایش مشارکت پس از جنگ جهانی دوم
پس از پایان جنگ جهانی دوم، آمریکا وارد دوره‌ای از رونق اقتصادی و رشد سریع جمعیتی شد که به افزایش مشارکت سیاسی نیز منجر شد. اولین انتخابات پس از جنگ در سال ۱۹۴۸ برگزار شد و نرخ مشارکت در آن ۵۱.۱ درصد بود. در این دوره، بسیاری از سربازان سابق به زندگی عادی بازگشتند و با توجه به سیاست‌های ترومن، علاقه و تمایل بیشتری به مشارکت در فرآیند دموکراتیک پیدا کردند.
انتخابات ۱۹۵۲ و ۱۹۵۶ نیز با رشد مشارکت مواجه شدند و نرخ مشارکت به ترتیب به ۶۱.۶ درصد و ۵۹.۳ درصد رسید. ورود تلویزیون و پوشش زنده مناظرات و اخبار انتخاباتی باعث شد که رأی‌دهندگان به اطلاعات بیشتری درباره نامزدها دسترسی داشته باشند و آگاهی سیاسی در جامعهٔ آمریکا بالاتر برود. در این دوره، حضور دوایت آیزنهاور به عنوان یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های سیاسی، مشارکت در انتخابات ریاست‌جمهوری را افزایش داد.
دهه ۱۹۶۰: اوج مشارکت و آغاز تغییرات اجتماعی
دهه ۱۹۶۰ دوره‌ای از تغییرات اساسی در جامعه آمریکا بود. در انتخابات ۱۹۶۰، رقابت شدید میان جان اف. کندی و ریچارد نیکسون به افزایش بی‌سابقه‌ای در مشارکت رأی‌دهندگان انجامید و نرخ مشارکت به ۶۲.۸ درصد رسید که یکی از بالاترین نرخ‌های ثبت‌شده در تاریخ انتخابات آمریکا بود. کندی به عنوان نماد «امید و تغییر» برای بسیاری از جوانان و طبقات متوسط، موجی از انرژی و شور سیاسی به جامعه تزریق کرد.
این روند در سال ۱۹۶۴ با انتخاب لیندون بی. جانسون و پس از آن در سال ۱۹۶۸ با کاندیداتوری ریچارد نیکسون ادامه یافت، هرچند نرخ مشارکت به ۶۰.۷ درصد کاهش یافت. جنبش حقوق مدنی در این دوره باعث شد که تعداد بیشتری از اقلیت‌های نژادی در فرآیند رأی‌گیری شرکت کنند، که خود یکی از عوامل کلیدی در افزایش مشارکت بود.
دهه ۱۹۷۰: کاهش مشارکت در پی رسوایی واترگیت
در دهه ۱۹۷۰، رسوایی واترگیت و خروج آمریکا از جنگ ویتنام موجب کاهش چشمگیر مشارکت شد. در انتخابات ۱۹۷۲، با وجود انتخاب مجدد نیکسون، نرخ مشارکت به ۵۵.۱ درصد کاهش یافت. این رسوایی و بی‌اعتمادی عمومی نسبت به نهادهای حکومتی باعث شد که مردم نسبت به سیاستمداران دلسرد شوند و مشارکت در انتخابات را کم‌اهمیت‌تر از پیش بدانند.
در انتخابات ۱۹۷۶ که در آن جیمی کارتر از حزب دموکرات به پیروزی رسید، نرخ مشارکت به ۵۳.۶ درصد کاهش یافت. این کاهش نشان‌دهنده عمق بی‌اعتمادی بود که رسوایی واترگیت و مسائل داخلی در جامعه آمریکا ایجاد کرده بود. در این دوره، سیاستمداران برای بازگرداندن اعتماد عمومی تلاش کردند، اما تأثیرات این وقایع تا سال‌ها بعد همچنان باقی ماند.
دهه ۱۹۸۰: بازگشت نسبی مشارکت با روی کار آمدن رونالد ریگان
در دهه ۱۹۸۰، انتخاب رونالد ریگان و سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی او بار دیگر توجه عمومی را به انتخابات جلب کرد. در سال ۱۹۸۴، نرخ مشارکت به ۵۵.۲ درصد رسید. با وجود افزایش نسبی، این نرخ همچنان پایین‌تر از اوج دهه ۱۹۶۰ بود. ریگان با بهره‌گیری از شیوه‌های ارتباطی جدید و شخصیت کاریزماتیک خود توانست علاقه عمومی را به شرکت در انتخابات تا حدی بازگرداند.
اما در انتخابات ۱۹۸۸ که جورج بوش پدر به ریاست‌جمهوری رسید، نرخ مشارکت به ۵۲.۸ درصد کاهش یافت که یکی از پایین‌ترین نرخ‌ها در نیم قرن اخیر محسوب می‌شود. در این دوره، مسائل اقتصادی و اجتماعی چون بحران‌های نفتی و رکود اقتصادی باعث شده بود که مردم انگیزه کمتری برای مشارکت داشته باشند.
دهه‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰: افزایش تدریجی مشارکت با حضور زنان و جوانان
در انتخابات ۱۹۹۲، بیل کلینتون توانست بار دیگر با استفاده از رسانه‌های مدرن و توجه به مسائل جوانان و اقلیت‌ها، نرخ مشارکت را به ۵۸.۲ درصد افزایش دهد. در این دوره، زنان نیز مشارکت بیشتری در فرآیند رأی‌گیری داشتند و برای اولین بار از مردان در تعداد رأی‌دهی پیشی گرفتند. همچنین تحصیلات به عنوان یک عامل تعیین‌کننده در مشارکت، نقشی اساسی ایفا کرد و افراد تحصیل‌کرده تمایل بیشتری به شرکت در انتخابات نشان دادند.
در سال ۲۰۰۰ و پس از آن در سال ۲۰۰۴، انتخابات میان جورج بوش و جان کری و سپس جورج بوش و ال گور نیز با مشارکت نسبی بالاتری همراه بود، و در سال ۲۰۰۴، نرخ مشارکت به ۶۰.۱ درصد رسید. حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر و مسائل امنیتی پس از آن باعث افزایش حساسیت عمومی نسبت به مسائل سیاسی در آمریکا شد.
انتخابات ۲۰۰۸ و افزایش تاریخی با حضور باراک اوباما
در سال ۲۰۰۸، با ورود باراک اوباما به صحنه انتخابات و اولین کاندیداتوری یک شخصیت سیاه‌پوست، نرخ مشارکت به ۶۱.۶ درصد رسید. اوباما با شعار تغییر و بهبود وضعیت اقتصادی، بسیاری از گروه‌های جوان، اقلیت‌ها و افراد با تحصیلات بالا را به سمت صندوق‌های رأی کشاند. این انتخابات به عنوان یکی از پر مشارکت‌ترین انتخابات‌های آمریکا شناخته می‌شود.
در انتخابات ۲۰۱۲، اوباما برای دور دوم با میت رامنی رقابت کرد و نرخ مشارکت به ۵۸ درصد کاهش یافت. هرچند این انتخابات نیز همچنان نشان‌دهنده توجه عمومی به موضوعات اجتماعی و اقتصادی بود.
انتخابات ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰: قطب‌بندی سیاسی و افزایش مشارکت عمومی
در انتخابات ۲۰۱۶، رقابت تنگاتنگ میان دونالد ترامپ و هیلاری کلینتون به شدت به فضای دو قطبی در جامعهٔ آمریکا دامن زد و نرخ مشارکت به ۵۹.۲ درصد رسید.
انتخابات ۲۰۲۰، که با همه‌گیری کووید-۱۹ همراه شد، رکورد جدیدی را در مشارکت به ثبت رساند و نرخ آن به ۶۵.۹ درصد رسید. امکان رای‌گیری پستی، بحث‌های پیرامون حقوق رأی‌دهندگان و دوقطبی شدید میان دونالد ترامپ و جو بایدن باعث شد که بیش از ۱۵۸ میلیون نفر در این انتخابات شرکت کنند. ایالت‌هایی مانند کلرادو و اورگان به ترتیب با ۷۶.۶ درصد و ۷۵.۳ درصد نرخ مشارکت، بیشترین میزان مشارکت در سراسر آمریکا را ثبت کردند.
