خواب دیدم در رزمایش ورزشگاه آزادی با حضور رهبر انقلاب شرکت کرده‌ام. نمی‌دانم چه اختلالی در کجای تنظیماتم ایجاد شده بود که به فضل الهی با چادر مشکی در بین خواهران بسیجی قرار گرفته بودم. ترسیدم به خاطر محاسنم لو بروم بنابراین پَرِ چادر را سفت گرفتم تا شناسایی نشوم.
خواب دیدم به ویلای ۱۰۰۰ متری دکتر علی اکبر ولایتی در سعدآباد رفته‌ام. اول که دکتر را دیدم سرفه کردم و بلند یالله گفتم. آخر نیمه‌لخت بود و لنگ قرمزی هم دور کمرش بسته بود. سعی کردم زمین را نگاه کنم تا خدای ناکرده شبهه‌ای پیش نیاید.
در خواب داشتم با میلاد محمدی بازیکن تیم ملی فوتبال می‌رقصیدم که ناگهان دیدم سردار دکتر محسن رضایی میرقائد هم با لباس مقدس سرداری به همراه ما دارد می‌رقصد.
خواب دیدم دم در ورودی ورزشگاه آزادی هستم و می‌خواهم برای مشاهده بازی استقلال - پرسپولیس وارد استادیوم بشوم. ناگهان یک خانوم چادری مامورنما به سمتم آمد و گفت:«گلم؟یه دقیقه میای اینور؟»
خواب دیدم به همراه هیئت اعزامی ایران برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک اعزام شده‌ام. در جلسه هیئت اعزامی داشت در مورد مسئله مهمی بحث می‌کرد.
خواب دیدم به عنوان مُجری قانون منع به کارگیری بازنشستگان منصوب شده‌ام. از اینکه توانسته بودم پستی به این مهمی را به دست بیاورم در پوست خودم نمی‌گنجیدم و مطمئن بودم که پس از انجام وظایفم در این راستا در تاریخ از نام من به نیکی یاد خواهد شد.
در خواب به همراه ابراهیم رئیسی همه کاره آستان قدس رضوی برای کمک به محرومین به مناطق فقیر اطراف مشهد سفر کردم. حاج آقا جلو می‌رفت و چند عکاس و فیلمبردار هم لحظات عرفانی کمک کردن ایشان به فقرا را ثبت می‌کردند و یک نفر هم آنها را کارگردانی می‌کرد.
در خواب سعید کنگرانی را دیدم. هول کردم و درگذشتش را به خودش تسلیت گفتم. لبخند تلخی زد و چیزی نگفت. آمدم درباره خانم گوگوش سوالی از او بپرسم که دیدم عباس صالحی وزیر ارشاد از دور دارد می‌آید. کنگرانی گفت: «من دیگه حوصله اینا رو ندارم. ۴۰ سال تحملشون کردم بسه. خداحافظ!»
خواب دیدم در جلسه هیئت دولت شرکت کرده‌ام و حسن روحانی دارد چنان نوحه سوزناکی می‌خواند که حتی به اذن خدا از ستون‌های دیوارهم داشت از صدای هق هق گریه میا‌مد.
در خواب خدمت آیت‌الله مصباح یزدی رسیدم. ایشان داشت با تلفن صحبت می‌کرد. کسی آن طرف خط چیزهایی می‌گفت و آیت‌الله از خشم به خود می‌پیچید. وقتی صحبت‌های آن طرف خط تمام شد ایشان یک سری فحش و بد و بیراه به حسن روحانی داد و گوشی را کوبید روی تلفن.
خواب دیدم در نشست مشترک محرمانه و پشت درهای بسته آقایان پوتین، اردوغان و روحانی درباره سوریه شرکت کرده‌ام. فقط ما ۴ تا بودیم و به اذن خدا همه به زبان مشترکی حرف می‌زدیم و نیازی به مترجم نبود.
خواب دیدم توی اجلاس سراسری مجلس خبرگان آیت الله جنتی دارد سخنرانی می‌کند و من دارم بین اعضای مجلس پوشک توزیع می‌کنم. وقتی به صادق لاریجانی رییس قوه قضاییه رسیدم به من چشمکی زد. جلوتر رفتم و گفتم: «جانم؟»
خواب دیدم در چالش رقص #سنی_دئیللر شرکت کرده‌ام و دارم به اتفاق تعدادی جوان خوش تیپ و خوش بر و رو با یک آهنگ زیبای آذری می‌رقصم که با دیدن صحنه‌ای در جا خشکم زد. صدمتر آنطرفتر هاشمی رفسنجانی به همراه هیات همراه داشت کلنگ می‌زد تا پروژه ای را افتتاح کند.
خواب دیدم در حاشیه مجمع سراسری ائمه جمعه کشور با آقایان احمد علم‌الهدی امام جمعه مشهد و احمد خاتمی امام جمعه تهران دیداری غیررسمی دارم. آیات عظام من را به هیچ جایشان حساب نمی‌کردند و داشتند با هم حرف می‌زدند.
خواب دیدم به اتفاق هیات دولت خدمت معظم رهبری رسیده‌ایم. نور اتاق بسیار کم بود و با سختی حضار را می‌دیدم و نمی‌دانستم دور برم چه کسانی نشسته‌اند. سعی کردم با لمس بفهمم. دستم را دراز کردم و شیء دراز و پرحجمی توی دستم آمد. صدایی گفت: «ول کن! ول کن!»
خواب دیدم در یک مهمانیِ بچه مایه‌دارهای تهران شرکت کرده‌ام. روی دیوار سالن مهمانی بزرگ نوشته بود:«این مهمانی طبق قوانین جمهوری اسلامی ایران برگزار می‌شود.» و زیرش هم نوشته بود: «لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم»
خواب دیدم در خنداننده‌شو شرکت کرده‌ام و برای اجرای استندآپ کمدی در برابر هیات داوران و تماشاگران قرار گرفته‌ام . روی استیج که رفتم و داوران را که دیدم برگ‌هایم شروع به ریزش کرد.
شام سنگینی خورده بودم و شب احمد خاتمی به خوابم آمد. از وحشت داشتم می‌مردم و تلاش زیادی کردم تا بیدار شوم اما احمد خاتمی پاچه شلوارم را گرفت و گفت: «در خدمتتون باشیم.»
آرزو کردم خواب عزت‌الله انتظامی را ببینم، ظاهرا موتور جستجوی خوابم اشتباه کرد و عزت‌الله ضرغامی به خوابم آمد.
خواب دیدم عضو شبکه اجتماعی توئیتر شدم. در تایم لاین وضع اسفناکی برقرار بود.
بیشتر
