آسوشيتدپرس در مقاله ای نفوذ ايران در انتخابات عراق را مورد بررسی قرار داده است. در اين مقاله آمده است که همزمان با آمادگی آمريکا برای خروج نظاميان خود از عراق گفته می شود که حکومت ايران به شدت می کوشد تا خلاء بوجود آمده پس از خروج آمريکا را در عراق پر کند. اين تلاش ايران در انتخابات پارلمانی روز هفتم مارس به سنجش گذاشته خواهد شد. در اين انتخابات ايران از گروه های تندرو در مقابل ائتلافی از نيروهای ميانه رو حمايت می کند.
به نوشته آسوشيتدپرس حکومت شيعه ايران هم اکنون نيز در سوريه ، لبنان و سرزمين های فلسطينی متحدانی دارد و بازتر شدن دست اين حکومت در عراق بر نفوذ و اقتدار آن در منطقه خواهد افزود. چنين وضعيتی موجب نگرانی اسرائيل است و به طور بالقوه می تواند نفوذ حکومت های مقتدر عربی مثل مصر و عربستان سعودی را تضعيف کند.
در اين مقاله آمده است که براساس گفته های يکی از مقامات امنيتی ارشد عراق تحت تاثير نفود ايران دو گروه شيعه يعنی طرفداران مقتدی صدر روحانی تندرو که گفته می شود در ايران زندگی می کند و مجلس اعلای اسلامی عراق به رهبری خانواده حکيم اکنون با يکديگر ائتلاف کرده اند.
آسوشيتدپرس می افزايد نظر سنجی های قابل اعتمادی در عراق وجود ندارد اما انتظار می رود که در اين رای گيری ها ائتلاف گروه های سياسی مذهبی شيعه به رهبری روحانيون که خود را ائتلاف ملی عراق می خواند به نسبت ائتلاف ميانه روتر به رهبری نوری المالکی نخست وزير فعلی که تحت رهبری شيعيان است ولی کردها و سنی ها نيز در آن مشارکت دارند موفقيت بيشتری کسب کند.
هر يک از اين گروه ها و يا ائتلاف ها که در پارلمان آينده عراق کرسی های بيشتری به دست بياورند نخست وزير آينده عراق را پيشنهاد خواهند کرد.
اين مقاله می افزايد يکی ديگر از نشانه های اعمال نفوذ و تاثير گذاری ايران اين است که گروه پيرو مقتدی صدر تبليغ پيرامون يک برنامه عربی را رها کرده و اکنون از برقراری تماس و ارتباط با ساير قدرت ها از جمله ايران را تبليغ می کند. صدری ها که به عنوان يک گروه مستقل در سال ۲۰۰۳ ظهور کردند در گذشته دشمن مجلس اعلای اسلامی عراق که گروهی مورد حمايت ايران است بودند و طرفداران دو گروه تا سال ۲۰۰۸ در مناطق شيعه نشين عراق با يکديگر می جنگيدند.
به گفته يکی از مقامات ارشد امنيتی عراق که به شرط معرفی نکردن خود با خبرگزاری آسوشيتدپرس گفتگو کرده است به نظر می رسد که ايران حتی نوری مالکی را تحت فشار قرار داده تا به ائتلاف شيعيان بپيوندد ولی او قبول نکرده است.
دولت نوری مالکی آمريکا و ايران را متهم می کند که از خاک عراق برای تصفيه حساب بين خود استفاده می کنند. اگر ايران بتواند به اهداف خود در اين انتخابات دست يابد و آمريکا نيز با رعايت جدول زمانی فعلی نيروهايش را اواخر سال آينده از عراق خارج کند حکومت ايران به يک هدف استراتژيک دست خواهد يافت و آن عراقی بدون حضور نيروها و نفوذ آمريکاست که می تواند متحد و هم پيمانی مناسب برای ايران باشد.
عليرضا نادر از تحليلگران مرکز پژوهشی راند در واشنگتن می گويد:« جمهوری اسلامی خواهد کوشيد نفوذ خود را به اشکال مختلف در عراق حفظ کند از جمله حمايت سياسی از برخی گروهها ، همکاريهای اقتصادی و سرمايه گذاری، مناسبات مذهبی و حتی حمايت از شورشيان شيعه. هدف نهايی ايران روی کار آمدن آن دسته از گروههای شيعه در عراق است که سياست های آنها با منافع ايران سازگاری دارد.»
آسوشيتدپرس می افزايد برخی از سياستمداران سنی عراق می گويند که رد صلاحيت ۵۰۰ نامزد انتخاباتی که اکثر آنها سنی بودند به اتهام ارتباط با حزب بعث تحت نفوذ ايران صورت گرفت. اما حکومت ايران همواره حمايت از گروههای خشونت طلب در عراق و يا دخالت در سياست داخلی اين کشور را تکذيب کرده است.
اما فرمانده ارشد نيروهای آمريکايی در منطقه ،ژنرال ريموند اوديرنو گفت که «اطلاعات مستقيم» ثابت می کند که سياستمداران شيعه ای که مسئول بررسی صلاحيت نامزدهای انتخاباتی بوده اند با دولت ايران ارتباطاتی دارند.
اسامه ال نوجينی يکی از سياستمداران سنی عراق هفته گذشته در يک مصاحبه تلويزيونی گفت :« نفوذ ايران در سراسر عراق مشهور است. ايران در فعاليت های پارلمان ، تصميمات دولت و حتی نيروهای مسلح عراق دخالت می کند.»
اما ايران تنها همسايه عراق نيست که می کوشد در انتخابات سرنوشت ساز اين کشور اعمال نفوذ کند. عربستان سعودی ، سوريه و ترکيه نيز هر يک به شکلی پنهانی تر از نيروهای مطلوب خود د راين رقابت ها حمايت می کنند.
پيتر هارلينگ از کارشناسان مرکز پژوهشی «گروه بين المللی بحران» در بروکسل می گويد :« هيچيک از مشکلات بنيادی سياست عراق تاکنون به طور قطعی حل نشده اند و بنابراين کاملا طبيعی است که قدرتهای منطقه يی در اين کشور دخات کنند.»
ايران و عراق هر دو کشورهايی هستند با اکثريت جميعت شيعه و اماکن مقدس شيعيان در خاک عراق قرار دارند و ميليونها شيعه ايرانی برای زيارت اين اماکن به عراق سفر می کنند. حکومت ايران در عراق مراکز فرهنگی داير می کند، کتابهای رايگان توزيع می کند و به خرج خود سياستمداران عراق را به تهران دعوت می کند و از طريق نهادهای مختلف به اقشار فقير در شهرهای شيعه عراق کمک مالی می دهد.
به نوشته آسوشیتدپرس ايران در عرصه سياست عراق بايد بسيار محتاطانه عمل کند چون حضور آشکار و گسترده می تواند باعث تحريک ملی گرايی عراقی شود.
آسوشيتدپرس در پايان می نويسد در حاليکه بخش اعظم سنی های عراق ايران را به چشم يک شيطان می نگرند برخورد گروههای مختلف شيعيان با ايران هر يک به گونه ای متفاوت است. به عنوان مثال نوری المالکی معتقد است که عراق هيچ گزينه ديگری غير از حفظ مناسبات دوستانه با ايران ندارد. اما اياد علاوی نخست وزير اسبق عراق که از نيز شيعه است ايران را يک خطر بالقوه می داند که بايد از نزديکی بيش از حد به آن پرهيز کرد.
به نوشته آسوشيتدپرس حکومت شيعه ايران هم اکنون نيز در سوريه ، لبنان و سرزمين های فلسطينی متحدانی دارد و بازتر شدن دست اين حکومت در عراق بر نفوذ و اقتدار آن در منطقه خواهد افزود. چنين وضعيتی موجب نگرانی اسرائيل است و به طور بالقوه می تواند نفوذ حکومت های مقتدر عربی مثل مصر و عربستان سعودی را تضعيف کند.
در اين مقاله آمده است که براساس گفته های يکی از مقامات امنيتی ارشد عراق تحت تاثير نفود ايران دو گروه شيعه يعنی طرفداران مقتدی صدر روحانی تندرو که گفته می شود در ايران زندگی می کند و مجلس اعلای اسلامی عراق به رهبری خانواده حکيم اکنون با يکديگر ائتلاف کرده اند.
آسوشيتدپرس می افزايد نظر سنجی های قابل اعتمادی در عراق وجود ندارد اما انتظار می رود که در اين رای گيری ها ائتلاف گروه های سياسی مذهبی شيعه به رهبری روحانيون که خود را ائتلاف ملی عراق می خواند به نسبت ائتلاف ميانه روتر به رهبری نوری المالکی نخست وزير فعلی که تحت رهبری شيعيان است ولی کردها و سنی ها نيز در آن مشارکت دارند موفقيت بيشتری کسب کند.
هر يک از اين گروه ها و يا ائتلاف ها که در پارلمان آينده عراق کرسی های بيشتری به دست بياورند نخست وزير آينده عراق را پيشنهاد خواهند کرد.
اين مقاله می افزايد يکی ديگر از نشانه های اعمال نفوذ و تاثير گذاری ايران اين است که گروه پيرو مقتدی صدر تبليغ پيرامون يک برنامه عربی را رها کرده و اکنون از برقراری تماس و ارتباط با ساير قدرت ها از جمله ايران را تبليغ می کند. صدری ها که به عنوان يک گروه مستقل در سال ۲۰۰۳ ظهور کردند در گذشته دشمن مجلس اعلای اسلامی عراق که گروهی مورد حمايت ايران است بودند و طرفداران دو گروه تا سال ۲۰۰۸ در مناطق شيعه نشين عراق با يکديگر می جنگيدند.
به گفته يکی از مقامات ارشد امنيتی عراق که به شرط معرفی نکردن خود با خبرگزاری آسوشيتدپرس گفتگو کرده است به نظر می رسد که ايران حتی نوری مالکی را تحت فشار قرار داده تا به ائتلاف شيعيان بپيوندد ولی او قبول نکرده است.
دولت نوری مالکی آمريکا و ايران را متهم می کند که از خاک عراق برای تصفيه حساب بين خود استفاده می کنند. اگر ايران بتواند به اهداف خود در اين انتخابات دست يابد و آمريکا نيز با رعايت جدول زمانی فعلی نيروهايش را اواخر سال آينده از عراق خارج کند حکومت ايران به يک هدف استراتژيک دست خواهد يافت و آن عراقی بدون حضور نيروها و نفوذ آمريکاست که می تواند متحد و هم پيمانی مناسب برای ايران باشد.
عليرضا نادر از تحليلگران مرکز پژوهشی راند در واشنگتن می گويد:« جمهوری اسلامی خواهد کوشيد نفوذ خود را به اشکال مختلف در عراق حفظ کند از جمله حمايت سياسی از برخی گروهها ، همکاريهای اقتصادی و سرمايه گذاری، مناسبات مذهبی و حتی حمايت از شورشيان شيعه. هدف نهايی ايران روی کار آمدن آن دسته از گروههای شيعه در عراق است که سياست های آنها با منافع ايران سازگاری دارد.»
آسوشيتدپرس می افزايد برخی از سياستمداران سنی عراق می گويند که رد صلاحيت ۵۰۰ نامزد انتخاباتی که اکثر آنها سنی بودند به اتهام ارتباط با حزب بعث تحت نفوذ ايران صورت گرفت. اما حکومت ايران همواره حمايت از گروههای خشونت طلب در عراق و يا دخالت در سياست داخلی اين کشور را تکذيب کرده است.
اما فرمانده ارشد نيروهای آمريکايی در منطقه ،ژنرال ريموند اوديرنو گفت که «اطلاعات مستقيم» ثابت می کند که سياستمداران شيعه ای که مسئول بررسی صلاحيت نامزدهای انتخاباتی بوده اند با دولت ايران ارتباطاتی دارند.
اسامه ال نوجينی يکی از سياستمداران سنی عراق هفته گذشته در يک مصاحبه تلويزيونی گفت :« نفوذ ايران در سراسر عراق مشهور است. ايران در فعاليت های پارلمان ، تصميمات دولت و حتی نيروهای مسلح عراق دخالت می کند.»
اما ايران تنها همسايه عراق نيست که می کوشد در انتخابات سرنوشت ساز اين کشور اعمال نفوذ کند. عربستان سعودی ، سوريه و ترکيه نيز هر يک به شکلی پنهانی تر از نيروهای مطلوب خود د راين رقابت ها حمايت می کنند.
پيتر هارلينگ از کارشناسان مرکز پژوهشی «گروه بين المللی بحران» در بروکسل می گويد :« هيچيک از مشکلات بنيادی سياست عراق تاکنون به طور قطعی حل نشده اند و بنابراين کاملا طبيعی است که قدرتهای منطقه يی در اين کشور دخات کنند.»
ايران و عراق هر دو کشورهايی هستند با اکثريت جميعت شيعه و اماکن مقدس شيعيان در خاک عراق قرار دارند و ميليونها شيعه ايرانی برای زيارت اين اماکن به عراق سفر می کنند. حکومت ايران در عراق مراکز فرهنگی داير می کند، کتابهای رايگان توزيع می کند و به خرج خود سياستمداران عراق را به تهران دعوت می کند و از طريق نهادهای مختلف به اقشار فقير در شهرهای شيعه عراق کمک مالی می دهد.
به نوشته آسوشیتدپرس ايران در عرصه سياست عراق بايد بسيار محتاطانه عمل کند چون حضور آشکار و گسترده می تواند باعث تحريک ملی گرايی عراقی شود.
آسوشيتدپرس در پايان می نويسد در حاليکه بخش اعظم سنی های عراق ايران را به چشم يک شيطان می نگرند برخورد گروههای مختلف شيعيان با ايران هر يک به گونه ای متفاوت است. به عنوان مثال نوری المالکی معتقد است که عراق هيچ گزينه ديگری غير از حفظ مناسبات دوستانه با ايران ندارد. اما اياد علاوی نخست وزير اسبق عراق که از نيز شيعه است ايران را يک خطر بالقوه می داند که بايد از نزديکی بيش از حد به آن پرهيز کرد.
