بسیاری مرگ او را نخستین «مرگ مشکوک» پس از انقلاب ۵۷ به‌شمار می‌برند؛ مرگ شخصی که در دوران انقلاب، به اعتقاد خیلی‌ها جایگاهی قابل‌مقایسه با روح‌الله خمینی داشت: محمود طالقانی. او به‌عنوان یکی از رهبران انقلاب که بین طیف‌های مختلف انقلابیون، از نهضت آزادی گرفته تا جبهه ملی، اسلامیون و مجاهدین اعتبار و محبوبیتی ویژه داشت، از همان روزهای اول انقلاب منتقد بخش عمده‌ای از روند اتفاقات بود. آیت‌الله طالقانی بر خلاف اکثر چهره‌های پرنفوذ اسلامی از جمله بنیانگذار حکومت فعلی، حامی و طرفدار محمد مصدق بود و اختلافات مواضع او با آیت‌الله خمینی در بسیاری از موارد از همان ابتدای انقلاب به‌گوش می‌رسید. محمود طالقانی با آن‌که رای اول تهران را در انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی کسب کرده بود، اغلب در جلسات آن شرکت نمی‌کرد. او به روایت بسیاری، از جمله آیت‌الله حسینعلی منتظری با اضافه شدن اصل ولایت فقیه به پیش‌نویس قانون اساسی مخالف بود؛ اما درست زمانی که قرار بود این اصل در مجلس خبرگان مطرح و تصویب شود، درگذشت. از همان زمان پرسش‌هایی درباره مرگ او طرح شد که بسیاری از آنها بعد از چهار دهه همچنان بی‌پاسخ مانده است. در این قسمت از مجموعه «مرگ‌های مشکوک» تلاش کرده‌ایم به این پرسش‌ها و ابهامات موجود بپردازیم.