ميرحسين موسوی، از رهبران مخالفان دولت، در تازه‌ترین سخنان خود اعلام کرد که جنبش سبز با حفظ حد و مرز خود با اقتدارگرایان به هر گونه تهدید از سوی بیگانگان پاسخ خواهد داد.
آقای موسوی در جمع شماری از رزمندگان دوران هشت ساله جنگ ایران و عراق، «بدخواهان ملت ايران» را متهم کرد که بر طبل خشونت و تجاوز می‌کوبند و اضافه کرد: «آنها برای عملی کردن تصميم‌های شوم خود احتياج به برانگيختن افکار عمومی در جهان دارند و متأسفانه لفاظی‌های داخلی که در آن تمام کره زمين مورد تهديد قرار می‌گيرد، بهانه لازم را برای تبليغات لازم در اين زمينه فراهم می‌سازد».
وی به مسئولان جمهوری اسلامی ايران توصيه کرد که قبل از اينکه دير شود، برای پيشبرد سياست خارجی معتدل و کاهش خطرات برای کشور از سرمايه‌های معتبر، عاقل و با تجربه استفاده شود.
آخرین نخست‌وزیر ایران همچنین در زمينه سياست خارجی جمهوری اسلامی ايران گفت که سياست‌های ماجراجويانه سال‌های گذشته، گزافه‌گويی‌ها و رجزخوانی‌ها، ايران را در موقعيت خطيری قرار داده است.
آقای موسوی همچنين به خطرات ناشی از تحريم‌ها برای کشور پرداخت و گفت: «کسانی که می‌توانند از تحريم‌ها کيسه خود را بيشتر پر سازند، نمی‌توانند نگرانی مردم را از آينده اين تحريم‌ها و خطرهای ناشی از آن درک کنند».
ميرحسين موسوی، در این سخنان شرايط امروز جامعه ايران را «ناامن» توصيف کرد و تنها راه بازگشت امنيت را در گرو خواست مردم و جنبش متعلق به آنها دانست.
به گزارش وبسايت کلمه، آقای موسوی، از دلايل ناامنی در جامعه نيز سخن گفت و ترس از سرکوب، بيکاری و فساد سازمان يافته را از جمله نشانه های وجود ظلم گسترده و نبود عدالت در ايران ذکر کرد.
این رهبر مخالفان دولت با امن توصيف کردن جامعه در دوره جنگ عراق و ايران گفت: «سؤال مهم اين است که چرا امروز که صبح تا شب از همه جا صدای مناجات، دعا و مداحی بلند است و همه شبکه‌های تلويزيون تمام وقت تبليغات دينی و مذهبی پخش می‌کند، در جامعه احساس امنيت وجود ندارد».
وی در پاسخ به اين پرسش، دليل را روشن دانست و افزود: «ايمان وجود دارد، ولی با لباس ظلم و جور پوشانده شده است».
آخرين نخست‌وزير ايران در بخش ديگری از سخنانش گفت: «ترس از سرکوب، ترس از اعتراف‌گيری، ترس از بيکاری و تورم، ترس از تهاجم خارجی، ترس از شنود و دخالت در امور شخصی، ترس از چک‌های بی‌محل، ترس از فساد سازمان‌يافته، ترس از قاضی‌هايی که از بازجوها دستور می‌گيرند و ايمان خود را با لباس‌های تيره و قيرگون ظلم می‌پوشانند، همه و همه نشانه‌های حضور گسترده ظلم و نبود عدالت است.»
به گفته ميرحسين موسوی، در چنين حالتی ايمان نمی‌تواند امنيت بيافريند و يا هدايتگر مردم به سوی آينده و آخرتی روشن باشد.
اين رهبر مخالف دولت همچنين اتهام‌های وزير اطلاعات و آيت‌الله جنتی، امام جمعه موقت تهران و دبير شورای نگهبان، به رهبران مخالفان و اصلاح‌طلبان در مورد دريافت يک ميليارد دلار از غرب و با وساطت عربستان سعودی، را دروغ اعلام کرد.
آقای موسوی در ادامه اشاره کرد که احساس امنيت تنها در امنيت دولت و دولتيان خلاصه نمی‌شود و اضافه کرد: «بحث از امنيت انسانی است و امنيت انسانی در آزادی از ترس و رهايی از نياز به دست می‌آيد».
او افزود: «کسانی که سوار بر زرهپوش‌های امن دولتی، چشم خود را می‌بندند و صحبت از عرضه نان به قيمت‌های بين‌المللی می‌کنند، درد و ترس مردم را لمس نمی‌کنند. آنها نمی‌فهمند که ترس از بيرون ريختن اسباب و اثاثيه يک خانواده به دليل ناتوانی در پرداخت اجاره بها چگونه روح و جسم کم‌درآمدها را می‌تراشد».
اين رهبر مخالفان دولت همچنین اضافه کرد که «بازگشت امنيت به جامعه با لباس‌های سياه و مخوف که بر تن بسيج پوشانده می‌شود، به دست نمی‌آيد».
آقای موسوی گفت: «ايجاد دور نمای روشن و امنيت در جامعه در گرو آن است که پرده ظلم و بی‌عدالتی دريده شود و اين کار جز با خواست يکپارچه مردم و جنبش متعلق به آنها امکان‌پذير نيست».
به گفته اين رهبر مخالفان دولت، «آزادی و عدالت و به دنبال آن، امنيت و رهايی از ترس، به يک ملت هديه نمی‌شود، بلکه يک ملت بيدار، آن را با قدرت صبر و استقامت به دست می‌آورد و هزينه‌ای که مردم امروز می‌پردازند، در راه چنين دستاوردی است».
مير حسين موسوی در عين حال به ماجرای ممنوعيت پخش ربنای محمدرضا شجريان از تلويزيون دولتی ايران اشاره کرد و گفت: «عدم تحمل و انجماد نظام به جايی رسيده است که صدای ربنای هنرمند مورد علاقه مردم را به هنگام افطار روزه سانسور می‌کنند و يا به رسانه‌ها بخشنامه می‌کنند که مبادا کلمه‌ای در مورد جنبش سبز بنويسند».
آقای موسوی در جمع شماری از رزمندگان دوران هشت ساله جنگ ایران و عراق، «بدخواهان ملت ايران» را متهم کرد که بر طبل خشونت و تجاوز می‌کوبند و اضافه کرد: «آنها برای عملی کردن تصميم‌های شوم خود احتياج به برانگيختن افکار عمومی در جهان دارند و متأسفانه لفاظی‌های داخلی که در آن تمام کره زمين مورد تهديد قرار می‌گيرد، بهانه لازم را برای تبليغات لازم در اين زمينه فراهم می‌سازد».
وی به مسئولان جمهوری اسلامی ايران توصيه کرد که قبل از اينکه دير شود، برای پيشبرد سياست خارجی معتدل و کاهش خطرات برای کشور از سرمايه‌های معتبر، عاقل و با تجربه استفاده شود.
آخرین نخست‌وزیر ایران همچنین در زمينه سياست خارجی جمهوری اسلامی ايران گفت که سياست‌های ماجراجويانه سال‌های گذشته، گزافه‌گويی‌ها و رجزخوانی‌ها، ايران را در موقعيت خطيری قرار داده است.
آقای موسوی همچنين به خطرات ناشی از تحريم‌ها برای کشور پرداخت و گفت: «کسانی که می‌توانند از تحريم‌ها کيسه خود را بيشتر پر سازند، نمی‌توانند نگرانی مردم را از آينده اين تحريم‌ها و خطرهای ناشی از آن درک کنند».
ميرحسين موسوی، در این سخنان شرايط امروز جامعه ايران را «ناامن» توصيف کرد و تنها راه بازگشت امنيت را در گرو خواست مردم و جنبش متعلق به آنها دانست.
به گزارش وبسايت کلمه، آقای موسوی، از دلايل ناامنی در جامعه نيز سخن گفت و ترس از سرکوب، بيکاری و فساد سازمان يافته را از جمله نشانه های وجود ظلم گسترده و نبود عدالت در ايران ذکر کرد.
این رهبر مخالفان دولت با امن توصيف کردن جامعه در دوره جنگ عراق و ايران گفت: «سؤال مهم اين است که چرا امروز که صبح تا شب از همه جا صدای مناجات، دعا و مداحی بلند است و همه شبکه‌های تلويزيون تمام وقت تبليغات دينی و مذهبی پخش می‌کند، در جامعه احساس امنيت وجود ندارد».
وی در پاسخ به اين پرسش، دليل را روشن دانست و افزود: «ايمان وجود دارد، ولی با لباس ظلم و جور پوشانده شده است».
آخرين نخست‌وزير ايران در بخش ديگری از سخنانش گفت: «ترس از سرکوب، ترس از اعتراف‌گيری، ترس از بيکاری و تورم، ترس از تهاجم خارجی، ترس از شنود و دخالت در امور شخصی، ترس از چک‌های بی‌محل، ترس از فساد سازمان‌يافته، ترس از قاضی‌هايی که از بازجوها دستور می‌گيرند و ايمان خود را با لباس‌های تيره و قيرگون ظلم می‌پوشانند، همه و همه نشانه‌های حضور گسترده ظلم و نبود عدالت است.»
به گفته ميرحسين موسوی، در چنين حالتی ايمان نمی‌تواند امنيت بيافريند و يا هدايتگر مردم به سوی آينده و آخرتی روشن باشد.
اين رهبر مخالف دولت همچنين اتهام‌های وزير اطلاعات و آيت‌الله جنتی، امام جمعه موقت تهران و دبير شورای نگهبان، به رهبران مخالفان و اصلاح‌طلبان در مورد دريافت يک ميليارد دلار از غرب و با وساطت عربستان سعودی، را دروغ اعلام کرد.
آقای موسوی در ادامه اشاره کرد که احساس امنيت تنها در امنيت دولت و دولتيان خلاصه نمی‌شود و اضافه کرد: «بحث از امنيت انسانی است و امنيت انسانی در آزادی از ترس و رهايی از نياز به دست می‌آيد».
او افزود: «کسانی که سوار بر زرهپوش‌های امن دولتی، چشم خود را می‌بندند و صحبت از عرضه نان به قيمت‌های بين‌المللی می‌کنند، درد و ترس مردم را لمس نمی‌کنند. آنها نمی‌فهمند که ترس از بيرون ريختن اسباب و اثاثيه يک خانواده به دليل ناتوانی در پرداخت اجاره بها چگونه روح و جسم کم‌درآمدها را می‌تراشد».
اين رهبر مخالفان دولت همچنین اضافه کرد که «بازگشت امنيت به جامعه با لباس‌های سياه و مخوف که بر تن بسيج پوشانده می‌شود، به دست نمی‌آيد».
آقای موسوی گفت: «ايجاد دور نمای روشن و امنيت در جامعه در گرو آن است که پرده ظلم و بی‌عدالتی دريده شود و اين کار جز با خواست يکپارچه مردم و جنبش متعلق به آنها امکان‌پذير نيست».
به گفته اين رهبر مخالفان دولت، «آزادی و عدالت و به دنبال آن، امنيت و رهايی از ترس، به يک ملت هديه نمی‌شود، بلکه يک ملت بيدار، آن را با قدرت صبر و استقامت به دست می‌آورد و هزينه‌ای که مردم امروز می‌پردازند، در راه چنين دستاوردی است».
مير حسين موسوی در عين حال به ماجرای ممنوعيت پخش ربنای محمدرضا شجريان از تلويزيون دولتی ايران اشاره کرد و گفت: «عدم تحمل و انجماد نظام به جايی رسيده است که صدای ربنای هنرمند مورد علاقه مردم را به هنگام افطار روزه سانسور می‌کنند و يا به رسانه‌ها بخشنامه می‌کنند که مبادا کلمه‌ای در مورد جنبش سبز بنويسند».
