دیگر فقط جوانان طبقه متوسط و مدرن نیستند بلکه تمام اعضای خانواده‌ها، راننده تاکسی‌ها و حتی زنان میانسال سنتی و پوشیده در چادر نیز به جمع تظاهر کنندگان در ایران می‌پیوندند.
خبرگزاری آسوشیتدپرس از قول شرکت کنندگان در تظاهرات اعتراضی روزهای اخیر تهران می‌گوید آنچه که ما می‌خواهیم بسیار ساده است: «رای ما محترم شمرده شود و صدای ما شنیده شود.»
اما آنچه که آنان را قانع خواهد کرد بسیار فراتر از این خواست ساده است.
هنوز بسیار زود است که آینده این حرکت و احتمال تبدیل شدن آن به یک جنبش سیاسی مخالف و مستحکم را پیش بینی کرد. برخی از ایرانیان در مورد آمادگی مردم برای ادامه این حرکات اعتراضی در طولانی مدت تردید دارند. با این همه هواداران میرحسین موسوی در تهران و شهرهای دیگر چه از اقشار فوقانی و چه از اقشار میانی جامعه، پیام قاطعی برای حکومت ایران دارند.
حسام بورقانی ۲۶ ساله از نزدیکان میرحسین موسوی و سردبیر یکی از وب سایت‌های طرفدار او می‌گوید: «حکومت به رای ما هیچ توجهی ندارد ولی برای مردم ما نتیجه این آرا بسیار مهم است. موسوی برای صیانت از رای ما می‌کوشد و ما نیز از او حمایت می‌کنیم.»
خبرگزاری آسوشیتدپرس در ادامه گزارش خود از تهران اشاره می‌کند که یک چنین جوانان اصلاح طلبی اولین گروه‌هایی بودند که در حمایت از میرحسین موسوی به میدان آمدند. ولی اکنون این اعتراضات پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها، از کارمندان ادارات دولتی تا راننده تاکسی‌ها یا کارکنان بخش‌های خصوصی را نیز شامل می‌شود.
آخرین بار حدود یک دهه پیش ایران شاهد حرکات اعتراضی شدیدی بود. حرکت یک هفته‌ای دانشجویان و جوانان در آن زمان به عنوان بزرگ ترین مورد از مخالفت آشکار با حکومت اسلامی از زمان انقلاب توصیف می‌شد اما آن جنبش پس از سرکوبی شدید خاموش شد و بسیاری را ناامید کرد.
اما این بار به نظر می‌رسد که معترضان فقط دانشجویان یا فرزندان اقشار مرفه نیستند. طبقات متوسط و کم درآمد نیز به خیابان‌ها سرازیر شده و حتی بخشی از ایرانیان مذهبی و سنتی نیز به حمایت از میرحسین موسوی آمده‌اند.
دختر ۲۱ ساله ای پوشیده در چادر به خبرنگار آسوشیتدپرس می‌گوید: «به هنگام شنیدن نتیجه آرا حس نفرت شدیدی به من دست داد. آنها ما را فریب دادند. اگر آنها رای واقعی مردم را در نظر نگیرند ایران دیگر جمهوری نیست بلکه یک نظام سلطنتی خواهد بود.»
مرد ۳۷ ساله‌ای که در شهرداری کار می‌کند گفت: «من به خاطر آزادی‌های بیشتر، امنیت و آرامش در جامعه به میرحسین موسوی رای دادم. تمام کسانی که من می‌شناسم به موسوی رای داده‌اند.»
در حاشیه تظاهرات یک راننده تاکسی سر خود را از پنجره بیرون آورده و فریاد می‌زند: «همه باید به راهپیمایی بپیوندند. فقط تماشا نکنید، بروید در صف راهپیمایی.»
مادر و دختری به خبرنگار آسوشیتدپرس گفتند با مشاهده حوادث اخیر دیگر نمی‌توانستند در خانه بنشینند و صرفا نظاره گر حوادث باشند.
حسام بورقانی معتقد است که این حرکت با جنبش دانشجویی سال ۱۳۷۸ فرق می‌کند او می‌گوید: «آن حرکت منحصر به دانشجویان بود ولی این بار کل مردم در مقابل حکومت قرار گرفته‌اند. این یک لحظه تاریخی برای ایران است.»
خبرگزاری آسوشیتدپرس در ادامه می‌نویسد تظاهرات وسیع از تهران به شهرهای دیگر مثل شیراز، اصفهان، مشهد و تبریز نیز گسترش یافته است. فقط موضوع انتخابات نیست که باعث خشم مردم شده است آنها خواستار آزادی‌های اجتماعی و فردی بیشتر، بهبود وضعیت اقتصادی و موقعیت و وجهه بین المللی بهتری برای ایران هستند.
در تاریخ ایران آخرین باری که یک چنین جمعیت وسیعی و مجموعه متنوعی در اعتراض به حکومت به خیابان‌ها آمد ماه‌های قبل از انقلاب سال ۵۷ بود که در نهایت به سرنگونی رژیم شاه منجر شد.
البته فقط با گذشت چند روز نمی‌توان گفت که این حرکت تداوم خواهد یافت و یا فرو خواهد نشست.
خبرنگار آسوشیتدپرس از قول بهمن دانشجوی رشته مکانیک در تهران می‌گوید که در دراز مدت مردم نخواهند توانست در مقابل حکومت دوام بیاورند. به گفته وی با شروع فشار و سرکوب شديد تر مردم هیچ پشتوانه یی نخواهند داشت در صورتیکه همه منابع و قوا در دست دولت است.
حکومت از هم اکنون اقدامات شدیدی را در برخورد با این اعتراضات آغاز کرده و تهدید کرده است که اگر مخالفت‌ها ادامه یابد بر شدت سرکوب خواهد افزود.
گزارش آسوشیتدپرس از تهران با این جمله به نقل از حسام بورقانی تمام می‌شود که گفته است: «حکومت ممکن است بخواهد همه ما را خفه کند، ولی ما دست روی دست نخواهیم گذاشت و اجازه نخواهیم داد. هیچ راهی برای بازگشت این موج اعتراضی وجود ندارد. ما از پا نخواهیم نشست.»
خبرگزاری آسوشیتدپرس از قول شرکت کنندگان در تظاهرات اعتراضی روزهای اخیر تهران می‌گوید آنچه که ما می‌خواهیم بسیار ساده است: «رای ما محترم شمرده شود و صدای ما شنیده شود.»
اما آنچه که آنان را قانع خواهد کرد بسیار فراتر از این خواست ساده است.
هنوز بسیار زود است که آینده این حرکت و احتمال تبدیل شدن آن به یک جنبش سیاسی مخالف و مستحکم را پیش بینی کرد. برخی از ایرانیان در مورد آمادگی مردم برای ادامه این حرکات اعتراضی در طولانی مدت تردید دارند. با این همه هواداران میرحسین موسوی در تهران و شهرهای دیگر چه از اقشار فوقانی و چه از اقشار میانی جامعه، پیام قاطعی برای حکومت ایران دارند.
حسام بورقانی ۲۶ ساله از نزدیکان میرحسین موسوی و سردبیر یکی از وب سایت‌های طرفدار او می‌گوید: «حکومت به رای ما هیچ توجهی ندارد ولی برای مردم ما نتیجه این آرا بسیار مهم است. موسوی برای صیانت از رای ما می‌کوشد و ما نیز از او حمایت می‌کنیم.»
خبرگزاری آسوشیتدپرس در ادامه گزارش خود از تهران اشاره می‌کند که یک چنین جوانان اصلاح طلبی اولین گروه‌هایی بودند که در حمایت از میرحسین موسوی به میدان آمدند. ولی اکنون این اعتراضات پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها، از کارمندان ادارات دولتی تا راننده تاکسی‌ها یا کارکنان بخش‌های خصوصی را نیز شامل می‌شود.
آخرین بار حدود یک دهه پیش ایران شاهد حرکات اعتراضی شدیدی بود. حرکت یک هفته‌ای دانشجویان و جوانان در آن زمان به عنوان بزرگ ترین مورد از مخالفت آشکار با حکومت اسلامی از زمان انقلاب توصیف می‌شد اما آن جنبش پس از سرکوبی شدید خاموش شد و بسیاری را ناامید کرد.
اما این بار به نظر می‌رسد که معترضان فقط دانشجویان یا فرزندان اقشار مرفه نیستند. طبقات متوسط و کم درآمد نیز به خیابان‌ها سرازیر شده و حتی بخشی از ایرانیان مذهبی و سنتی نیز به حمایت از میرحسین موسوی آمده‌اند.
دختر ۲۱ ساله ای پوشیده در چادر به خبرنگار آسوشیتدپرس می‌گوید: «به هنگام شنیدن نتیجه آرا حس نفرت شدیدی به من دست داد. آنها ما را فریب دادند. اگر آنها رای واقعی مردم را در نظر نگیرند ایران دیگر جمهوری نیست بلکه یک نظام سلطنتی خواهد بود.»
مرد ۳۷ ساله‌ای که در شهرداری کار می‌کند گفت: «من به خاطر آزادی‌های بیشتر، امنیت و آرامش در جامعه به میرحسین موسوی رای دادم. تمام کسانی که من می‌شناسم به موسوی رای داده‌اند.»
در حاشیه تظاهرات یک راننده تاکسی سر خود را از پنجره بیرون آورده و فریاد می‌زند: «همه باید به راهپیمایی بپیوندند. فقط تماشا نکنید، بروید در صف راهپیمایی.»
مادر و دختری به خبرنگار آسوشیتدپرس گفتند با مشاهده حوادث اخیر دیگر نمی‌توانستند در خانه بنشینند و صرفا نظاره گر حوادث باشند.
حسام بورقانی معتقد است که این حرکت با جنبش دانشجویی سال ۱۳۷۸ فرق می‌کند او می‌گوید: «آن حرکت منحصر به دانشجویان بود ولی این بار کل مردم در مقابل حکومت قرار گرفته‌اند. این یک لحظه تاریخی برای ایران است.»
خبرگزاری آسوشیتدپرس در ادامه می‌نویسد تظاهرات وسیع از تهران به شهرهای دیگر مثل شیراز، اصفهان، مشهد و تبریز نیز گسترش یافته است. فقط موضوع انتخابات نیست که باعث خشم مردم شده است آنها خواستار آزادی‌های اجتماعی و فردی بیشتر، بهبود وضعیت اقتصادی و موقعیت و وجهه بین المللی بهتری برای ایران هستند.
در تاریخ ایران آخرین باری که یک چنین جمعیت وسیعی و مجموعه متنوعی در اعتراض به حکومت به خیابان‌ها آمد ماه‌های قبل از انقلاب سال ۵۷ بود که در نهایت به سرنگونی رژیم شاه منجر شد.
البته فقط با گذشت چند روز نمی‌توان گفت که این حرکت تداوم خواهد یافت و یا فرو خواهد نشست.
خبرنگار آسوشیتدپرس از قول بهمن دانشجوی رشته مکانیک در تهران می‌گوید که در دراز مدت مردم نخواهند توانست در مقابل حکومت دوام بیاورند. به گفته وی با شروع فشار و سرکوب شديد تر مردم هیچ پشتوانه یی نخواهند داشت در صورتیکه همه منابع و قوا در دست دولت است.
حکومت از هم اکنون اقدامات شدیدی را در برخورد با این اعتراضات آغاز کرده و تهدید کرده است که اگر مخالفت‌ها ادامه یابد بر شدت سرکوب خواهد افزود.
گزارش آسوشیتدپرس از تهران با این جمله به نقل از حسام بورقانی تمام می‌شود که گفته است: «حکومت ممکن است بخواهد همه ما را خفه کند، ولی ما دست روی دست نخواهیم گذاشت و اجازه نخواهیم داد. هیچ راهی برای بازگشت این موج اعتراضی وجود ندارد. ما از پا نخواهیم نشست.»
