احمد عاشورپور پر سابقه ترين خواننده فولکوريک گيلکی عصر روز شنبه در بيمارستان جم تهران در گذشت.
آقای عاشورپور که از ۲۵ آبان امسال بر اثر کهولت در بيمارستان بستری شده بود، ۲۴ روز ديگر نود ساله می شد. علت درگذشت وی «عوارض ناشی از کهولت سن و عفونت ريه» ذکر شده و زمان آن ساعت شش عصر روز شنبه اعلام شده است.
احمد عاشورپور روز ۱۸ بهمن ۱۲۹۶ در غازيان بندر انزلی متولد شد. تحصيلاتش را تا دبيرستان در شهر زادگاهش بندر انزلی سپری کرد و پس از آن برای ادامه تحصيل به دانشکده کشاورزی کرج رفت.
آقای عاشورپور خوانندگی را از نوجوانی و در دبيرستان آغاز کرد.
وی چند سال قبل در گفت و گو با روزنامه محلی «گيلان امروز» آغاز آشنايی و علاقه خود با موسيقی فولکوريک را شنيدن يک ترانه در کودکی عنوان کرده و گفته بود: «من کودکی بيش نبودم که يک آهنگ گيلکی شنيدم. ترانه ای مربوط به ميرزا کوچک خان که خواننده آن حتی مجال نيافت صفحه دومی را ارايه کند برای اينکه استقبالی از اين خواننده نشده بود.»
بيست سال طول کشيد تا احمد عاشور پور ترانه ای محلی خواند، و پس از آن در آغاز تاسيس راديو تهران به ابوالحسن صبا معرفی شد و از سوی وی به راديو معرفی شد تا نخستين اجرايش در سال ۱۳۲۲ از راديو پخش شود.
پس از آن عاشورپور همکاريش با راديو تهران را در سال ۱۳۲۷ به دليل اعتراضش به کنسرت مشترکی که عليه حزب دموکرات آذربايجان برگزارشد، قطع کرد.
وی از جوانی فعاليت سياسی نيز داشت و در شمار فعالان حزب توده ايران به شمار می رفت. او در سال ۱۳۳۲ برای شرکت در فستيوال جهانی موسيقی فولکوريک به بخارست، پایتخت رومانی، رفت و در آنجا به عنوان يکی از برگزيدگان مورد تقدير قرار گرفت.
بازگشت وی به ايران مصادف با ماه های پس از کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ بود. عاشورپور هنگامی که به همراه چند نفر ديگر از بخارست به ايران آمد در زادگاهش انزلی دستگير و بيش از دو سال زندانی شد.
پس از آزادی تا مدتی مجال ادامه موسيقی را نداشت اما در سال های ۱۳۳۶ تا ۱۳۳۸ بارديگر به همکاری به راديو پرداخت.
عاشور پور بيش از ۱۰ سال نيز در فرانسه زندگی کرد و در سال های پس از انقلاب ۵۷ نيز به دليل سابقه عضويت در حزب توده هرگز مجال فعاليت و مستمر موسيقی را نيافت. وی طی سال های زندگی در غربت در پاريس، لندن و يکی از شهرهای آلمان نيز کنسرت داد.
در سال ۸۲ به او اجازه داده شد که در فرهنگسرای انديشه تهران کنسرت برگزار کند، و در سال ۸۳ نيز به همراه گروه نکيسا به سرپرستی بابک ربوخه در رشت کنسرت برگزار کرد.
وی در سال ۸۴ قصد برگزاری کنسرت در شهر زادگاهش را داشت اما مجوز برگزاری چنين کنسرتی هرگز به او داده نشد.
ترانه های ماندگار
شهرت و محبوبيت اصلی احمد عاشورپور ناشی از توجه و بازخوانی او به ترانه های فولکوريک به خصوص ترانه های گيلکی است با اين حال او ترانه های فارسی و آذری نيز دارد.
اولين آلبوم ترانه های عاشورپور در سال ۱۳۲۲ منتشر شد و تا هنگام مرگ پنج آلبوم ديگر نيز از وی انتشار يافت که آخرين آن در سال های اوليه پس از انقلاب است.
از جمله نوآوری آقای عاشورپور آن بود که وی بيش از ۶۰ سال پيش ترانه های فولکلور گيلکی را با ملودی های غربی دهه های بيست و سی اجرا می کرد.
اغلب شعرهای ديگر آثارش را«جهانگير سرتيپ پور»،«محمود پاينده لنگرودی»،«شهری لنگرودی» سروده اند.
آقای عاشورپور در سال های اخير گفته بود که قصد دارد بخشی از اشعار دوران زندان خود را همراه با برخی از اشعار احسان طبری به عنوان آخرين البوم موسيقی خود آماده انتشار کند.
با اين وجود،وی پس از مدتی طی مصاحبه ای با انتقاد از محدوديت های ايجاده شده برای برگزاری کنسرت در زادگاهش، دليل عدم انتشار آلبوم تازه ای در سال های اخير و به ويژه آلبوم مورد نظرش را برشمرد و گفته بود: «برای عده ای ديگر تفکر سياسی برايشان مهم نيست اما شايد فکر می کنند که کار کردن با من برايشان ايجاد دردسر بکند و گرفتاری ها مانع از اين می شود که اين آهنگ ها در دسترس مردم قرار بگيرند.»
ترانه های «جوما بازار»،«چنگی چنگی یار»،«حاج خانمه»،«سر کوه بلند»،«گلبانو»،«آی ليلی» و «آفتاب خيزان» از مشهورترين ترانه های احمد عاشورپور هستند.
