به فاصله کوتاهی پس از اکران ناموفق فيلم سياسی «پايان نامه» در سينماها، تلويزيون دولتی ايران پخش مجموعه تلويزيونی را آغاز کرده است با نام «سراب»، که موضوع آن درباره تجمعات دانشجويی و رويدادهای اعتراضی دانشگاه هاست.
مضمونی که تا به حال در سريال های تلويزيونی ايران به آن پرداخته نشده بود و از جمله خط قرمزهای معمول تلويزيون محسوب می شد.
اين سريال که نخستين قسمت آن روز شنبه گذشته پخش شد، داستان گروهی از دانشجويان است که عليه رئيس دانشگاه تجمع، و خواستار استعفای او می شوند. اما در ميانه تجمع يک دانشجوی دختر جانش را از دست می دهد.
رضا صديق روزنامه نگار حوزه فرهنگ و هنر در مالزی درباره اين سريال و روند ساخت و عواملش به راديو فردا می گويد:
رضا صدیق: سريال سراب را حسين سهيلی زاده ساخته است که يکی از پرکارترين کارگردان های تلويزيون است. شايد بشود ازسريال «فاصله ها» که يکی از کارهای اين کارگردان است به عنوان معرف رويکرد و سطح کارگردانی اين کارگردان نام برد. عوامل سريال سراب از بازيکنان چندان شناخته شده ای نيستند و شايد چند تن از آنها سابقه کار تلويزيونی داشته باشند. مشخص ترين بازيگر سريال سراب «حسن جوهرچی» است. کيفيت کار سريال سراب نيز مانند باقی کارهای سهيلی زاده پايين است و دانشجویان را به عنوان کاراکترهای اصلی به شدت سطحی نشان داده است که بدون هيچ دليلی شعار می دهند، شلوغ می کنند و با سنگ شيشه را می شکنند و خواستار استعفای رئيس دانشگاه هستند.
البته اين را می شود بيشتر در راستای موج جديدی که در چند ماه اخير در تلويزيون ايران به راه افتاده است و در راستای رقابت با شبکه های ماهواره ای در پيش گرفته اند، دانست.
موجی که تلاش می کند با طرح موضوعاتی مثلا ملتهب ولی در اصل به سود جريان حکومت و با نمايش شبه واقعيت، بيننده را جذب کند.
سريال سراب هم کاريکاتوری از همين واقعيت موجود در دانشگاه های ايران است که سازندگان آن تلاش کرده اند موضوع مورد اعتراض دانشجويان را يک مطالبه صنفی و نه يک مسئله سياسی نشان دهند و با گرته برداری از کشته شدن ندا آقاسلطان در درگيری های اخير و نشان دادن صحنه کشته شدن يک دختر درجريان اعتراض های دانشجويی در اين فيلم ، پروژه دست داشتن دشمن در همه اعتراضات را کليد بزنند.»
از زمان برگزاری انتخابات رياست جمهوری ايران و اعتراض های صورت گرفته به نتايج آن، رسانه های رسمی ايران تلاش کرده اند روايتی مطابق نظرات جريان حاکم، از اين رويدادها ارائه دهند.
اين روايت ها پيش از اين معمولا در قالب مستندهای گزارشی بيان می شد، اما در چند ماه اخير تلاش هايی هم برای ساخت فيلم ها و مجموعه های تلويزيونی در اين زمينه انجام می شود.
از جمله در سينما فيلم هايی چون «پايان نامه» و «اخراجی های ۳» در سال گذشته ساخته و به نمايش درآمدند.
هم اکنون نيز اخباری از توليد فيلم هايی مشابه اين آثار منتشر شده است.
مجموعه تلويزيونی سراب را هم می توان نخستين تلاش جدی تلويزيون در زمينه ساخت سريال های داستانی سياسی دانست.
آقای صديق درباره دلايل شکل گيری چنين رويکردی در سينما و تلويزيون ايران از سوی مديران اين رسانه ها اعتقاد دارد:
«به نظر می رسد اراده ای در حوزه مديريت فرهنگی کشور که بيشتر جنبه روانی هم دارد، ايجاد شده است که به قول خودشان با "جنگ نرم" که مدتها هم تيتر اول رسانه های حکومتی شده بود، مبارزه کنند و طبعا ساخت اين سريال ها و فيلم ها نيز در همين راستاست. نکته ديگر اينکه همه اين کارها به شدت از نظر تکنيکی و پرداخت تصويری و دراماتيک ضعيف هستند.»
مديران تلويزيون دولتی ایران پيش از اين، از تخصيص بودجه هايی برای ساخت آثاری در راستای مقابله با آنچه جنگ نرم می نامند، خبر داده بودند.
مضمونی که تا به حال در سريال های تلويزيونی ايران به آن پرداخته نشده بود و از جمله خط قرمزهای معمول تلويزيون محسوب می شد.
اين سريال که نخستين قسمت آن روز شنبه گذشته پخش شد، داستان گروهی از دانشجويان است که عليه رئيس دانشگاه تجمع، و خواستار استعفای او می شوند. اما در ميانه تجمع يک دانشجوی دختر جانش را از دست می دهد.
رضا صديق روزنامه نگار حوزه فرهنگ و هنر در مالزی درباره اين سريال و روند ساخت و عواملش به راديو فردا می گويد:
رضا صدیق: سريال سراب را حسين سهيلی زاده ساخته است که يکی از پرکارترين کارگردان های تلويزيون است. شايد بشود ازسريال «فاصله ها» که يکی از کارهای اين کارگردان است به عنوان معرف رويکرد و سطح کارگردانی اين کارگردان نام برد. عوامل سريال سراب از بازيکنان چندان شناخته شده ای نيستند و شايد چند تن از آنها سابقه کار تلويزيونی داشته باشند. مشخص ترين بازيگر سريال سراب «حسن جوهرچی» است. کيفيت کار سريال سراب نيز مانند باقی کارهای سهيلی زاده پايين است و دانشجویان را به عنوان کاراکترهای اصلی به شدت سطحی نشان داده است که بدون هيچ دليلی شعار می دهند، شلوغ می کنند و با سنگ شيشه را می شکنند و خواستار استعفای رئيس دانشگاه هستند.
البته اين را می شود بيشتر در راستای موج جديدی که در چند ماه اخير در تلويزيون ايران به راه افتاده است و در راستای رقابت با شبکه های ماهواره ای در پيش گرفته اند، دانست.
موجی که تلاش می کند با طرح موضوعاتی مثلا ملتهب ولی در اصل به سود جريان حکومت و با نمايش شبه واقعيت، بيننده را جذب کند.
سريال سراب هم کاريکاتوری از همين واقعيت موجود در دانشگاه های ايران است که سازندگان آن تلاش کرده اند موضوع مورد اعتراض دانشجويان را يک مطالبه صنفی و نه يک مسئله سياسی نشان دهند و با گرته برداری از کشته شدن ندا آقاسلطان در درگيری های اخير و نشان دادن صحنه کشته شدن يک دختر درجريان اعتراض های دانشجويی در اين فيلم ، پروژه دست داشتن دشمن در همه اعتراضات را کليد بزنند.»
از زمان برگزاری انتخابات رياست جمهوری ايران و اعتراض های صورت گرفته به نتايج آن، رسانه های رسمی ايران تلاش کرده اند روايتی مطابق نظرات جريان حاکم، از اين رويدادها ارائه دهند.
اين روايت ها پيش از اين معمولا در قالب مستندهای گزارشی بيان می شد، اما در چند ماه اخير تلاش هايی هم برای ساخت فيلم ها و مجموعه های تلويزيونی در اين زمينه انجام می شود.
از جمله در سينما فيلم هايی چون «پايان نامه» و «اخراجی های ۳» در سال گذشته ساخته و به نمايش درآمدند.
هم اکنون نيز اخباری از توليد فيلم هايی مشابه اين آثار منتشر شده است.
مجموعه تلويزيونی سراب را هم می توان نخستين تلاش جدی تلويزيون در زمينه ساخت سريال های داستانی سياسی دانست.
آقای صديق درباره دلايل شکل گيری چنين رويکردی در سينما و تلويزيون ايران از سوی مديران اين رسانه ها اعتقاد دارد:
«به نظر می رسد اراده ای در حوزه مديريت فرهنگی کشور که بيشتر جنبه روانی هم دارد، ايجاد شده است که به قول خودشان با "جنگ نرم" که مدتها هم تيتر اول رسانه های حکومتی شده بود، مبارزه کنند و طبعا ساخت اين سريال ها و فيلم ها نيز در همين راستاست. نکته ديگر اينکه همه اين کارها به شدت از نظر تکنيکی و پرداخت تصويری و دراماتيک ضعيف هستند.»
مديران تلويزيون دولتی ایران پيش از اين، از تخصيص بودجه هايی برای ساخت آثاری در راستای مقابله با آنچه جنگ نرم می نامند، خبر داده بودند.
