نرگس محمدی، نایب رئیس زندانی کانون مدافعان حقوق بشر، در نامه‌ای به رئیس قوه قضائیه ضمن اعتراض به محرومیت هفت‌ماهه خود از تماس تلفنی با فرزندانش، خبر داد که هفت زندانی زنِ سیاسی- عقیدتی در زندان اوین نیز از تماس تلفنی با کودکان خردسال خود محروم هستند.
خانم محمدی در این نامه که روز يکشنبه ۱۸ بهمن ماه، در وب سایت کانون مدافعان حقوق بشر منتشر شده، اعلام کرد که بند زندانیان زنِ سیاسی- عقیدتی زندان اوین با وجود ۲۷ زندانی «تنها بندی» است که زندانیان امکان «هیچگونه» تماس تلفنی با خانواده خود را ندارند.
وی تأکید کرد که اعتراض‌هایش به محروم بودن از تماس تلفنی با فرزندانش «صرفاً یک اعتراض سیاسی» به «قوانین و رویه‌های قضایی» نیست، بلکه «اعتراضی اخلاقی» به «زوال و سقوط و مرگ ارزش‌های اخلاقی و جوانمردی و انصاف در جامعه، آن هم از سوی حاکمان علیه ملت خود است».
خانم محمدی با اشاره به گفته‌های رئیس قوه قضائیه مبنی بر اینکه «علاوه بر دموکراسی دینی، به اخلاق هم توجه شود»، از صادق لاریجانی پرسیده که «چنین رفتاری با یک مادر... با کدام یک از موازین مورد اشاره شما همخوانی دارد؟»
نایب رئیس زندانی کانون مدافعان حقوق بشر همچنین سؤال کرده که آیا این رفتار با زندانیان «نقض حقوق بشر، نقض حقوق کودک، نقض حقوق زنان» و «نمایش خشونت یک حکومت علیه زنان و مادران» نیست؟
نرگس محمدی پیش از این نیز در نامه‌ای به دادستان تهران نوشته بود که از ۲۶ تیر ماه یعنی زمان خروج دختر و پسر خردسالش از کشور به او اجازه «هیچ تماس تلفنی» با فرزندانش داده نشده است.
به گفته خانم محمدی، حتی مسئولان زندان از دادن عکس فرزندانش که توسط خانواده آورده شده بود، «ممانعت» کرده و در مقابل درخواست او گفته‌اند که «دستور داده شده که نسبت به شما اینگونه رفتار شود».
تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی و فعال ملی مذهبی که سال‌ها در ایران زندانی بوده، در کشور فرانسه ساکن است و دختر و پسر خردسال او و خانم محمدی پس از زندانی شدن مادرشان با او زندگی می‌کنند.
در همین حال آقای رحمانی در مصاحبه با رادیو فردا گفت که مسئولان قوه قضائیه به خانم محمدی «هیچ توضیحی» درباره محرومیت از تماس تلفنی با فرزندانش نداده‌اند اما در عین حال «به طور غیرمستقیم به او گفته‌اند که شوهرت فعالیت‌هایش را کمتر کند تا اجازه دهیم که تو با فرزندانت صحبت کنی».
او با بیان اینکه محرومیت خانم محمدی از تماس تلفنی با فرزندانش «فشار روحی روانی» به او و فرزندانش است، افزود: «چرا باید بچه ها مجازات شوند».
به گفته آقای رحمانی، نرگس محمدی حتی اجازه ندارد «با خانواده همسرش ملاقات کند» و تنها می‌تواند با خانواده خودش ملاقات کند.
وی تأکید کرد که محرومیت نرگس محمدی از تماس تلفنی با فرزندانش و محیط زندان بیماری او را تشدید می‌کند.
بر اساس گزارش‌ها، خانم محمدی از سال ۸۹ و پس از نگهداری در سلول‌های انفرادی بند ٢٠٩ دچار بیماری‌های عصبی شده است.
پیش از این نیز کانون مدافعان حقوق بشر به ریاست شیرین عبادی با اشاره به دو بیماری «آمبولی ریه» و «فلج عضلانی» خانم محمدی اعلام کرده بود که این بیماری‌ها در فضای زندان و محیط‌های تنش‌زا «تشدید» می‌شود و «می‌توانند جان بیمار را به خطر بیندازند».
نرگس محمدی روز یکشنبه ۱۹ مهر، در پی ابتلا به «تشنج» در زندان اوین و با چند روز تأخیر در اجرای «دستور پزشکان متخصص» به بیمارستان منتقل و بستری شده بود اما چهارشنبه ششم آبان به زندان بازگردانده شد.
نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر صبح روز ۱۵ ارديبهشت سال جاری در حالی در منزل خود بازداشت شد که دو روز پيش از آن دادگاهش در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به تعويق افتاده بود.
خانم محمدی در آذر ماه خبر داده بود که با شکایت مأموران منتقل کننده‌اش به بیمارستان، سومین پرونده علیه او تشکیل شده است.
در همین حال تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی، در گفت‌وگو با رادیو فردا اعلام کرده بود که پرونده جدید علیه خانم محمدی به دلیل برخوردهای لفظی بین خانم محمدی و مأموران علیه او تشکیل شده است.
به گفته آقای رحمانی، مأموران همراه نرگس محمدی، او را با دستبند به بیمارستان منتقل می‌کنند و گاهی «حتی جلوی پزشک می‌ایستند» و هنگامی که خانم محمدی برای معاینه باید «لباس عوض کند»، محل معاینه را ترک نمی‌کنند.
