پس از اعلام وزارت ورزش به مربیان رشته‌های غیرفوتبالی در ایران مبنی بر اینکه واژه پاداش تعریف نشده، این مربیان در اقدامی بی‌سابقه با صدور بیانیه‌ای، عبارت «پاداش» را برای وزیر ورزش تعریف کردند.
نصرالله سجادی معاون محمود گودرزی درباره اعتراض مربیان به نحوه تخصیص پاداش‌ها گفته بود: «ما فقط به ورزشکاران قول دادیم که چه تعداد سکه می‌گیرند، هیچ جایی درباره مربی و سرپرست صحبتی نشده. مربی حقوق‌بگیر است اما ورزشکار حقوقی نمی‌گیرد. ما پاداش می‌دهیم که آنها انگیزه داشته باشند. حرمت مربیان هم با این چیز‌ها شکسته نمی‌شود.»
پس از قهرمانی جمهوری آذربایجان در جام جهانی کشتی فرنگی ۲۰۱۵، الهام علی‌یف رئیس جمهوری آذربایجان در کاخ ریاست جمهوری از اعضای تیم تجلیل کرد و پاداش ویژه ۱۰۰ هزاردلاری به جمشید خیرآبادی سرمربی ایرانی این تیم اهدا شد.
حالا مربیان تیم ملی ایران در نامه‌ای به وزیر ورزش، خبر پاداش ۱۰۰ هزار دلاری به خیرآبادی را ضمیمه کرده و خطاب به او نوشته‌اند: «هدف از ارسال این نامه تعریف واژه پاداش است. مسئولان همسایه شمالی کشور ما سرمایه‌گذاری هنگفتی در کشتی انجام داده‌اند و یک خطر جدی برای ورزش ملی هستند، این پاداش را اهدا کرده‌اند.»
پیش از این هم مربیان تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی، تکواندو و کاراته که نتایجی درخشان در بازی‌های آسیایی به جا گذاشته بودند، در نامه‌ای مشترک خطاب به وزیر ورزش، اعتراض خود را به نحوه تجلیل دولت از مدال‌آوران بازی‌های آسیایی اعلام کردند. مراسمی که حسن روحانی رئیس جمهوری ایران، پاداش مدال‌آوران را اهدا کرد. این سه رشته ورزشی بیش از ۶۰ درصد مدال‌های طلای کاروان ورزش ایران را کسب کردند.
اعتراض، صدور بیانیه و امضای تومار در خصوص نحوه توزیع جوایز، همواره در ورزش ایران وجود داشته اما نخستین بار است که چنین نامه‌ای در سطح تیم‌های ملی نوشته شده تا یک واژه فارسی، به متولی ورزش ایران معرفی شود!
طبق تصمیم دولت، پاداش تخصیص یافته به مربیانی که تیم‌هایشان در بازی‌های آسیایی درخشیدند، یک هشتم جایگاه شاگردانشان بود. این مربیان در نامه خود تاکید کردند مراسم تجلیل «به شکل تاسف‌انگیز» صورت پذیرفت.
در نامه پیشین مربیان تیم‌های ملی آمده بود: پاداش سرمربیان در رقابت‌های جهانی ۳۰ سکه و برای قهرمانی در جام جهانی ۱۰ سکه بوده و حتی پس از اعتراض مربیان هم به پاداش آسیایی هیچ عکس العملی صورت نگرفت. »
آنها در نامه خود تاکید کرده بودند: «به نشانه اعتراض از دریافت جوایز امتناع می‌کنیم. توقع و انتظار، فرا‌تر از آن بود که با توجیه کمبود اعتبارات، موجبات دلسردی و بعضاً شرمساری این عزیزان فراهم گردد که قطعا تبعات منفی این کم‌لطفی، نتایج مسابقات بعدی است.»
منصور برزگر، سرمربی سابق تیم ملی کشتی آزاد، می‌گوید: «متاسفانه شاهد بی‌تفاوتی به رشته‌های المپیکی هستیم. دولت قبل در المپیک پکن تنها دو مدال کسب کرد و با تبلیغات منفی زیادی روبرو شد، اما با سرمایه‌گذاری روی رشته‌های مدال‌آور در المپیک لندن نتیجه‌ای بی‌سابقه رقم خورد. به وزیر ورزش کاری ندارم چون فکر می‌کند اینجا دانشگاه است! اما دولتمردان بدانند که اگر در المپیک برزیل حداقل ۸ مدال نگیریم، تمام هجمه‌ها متوجه آنها خواهد بود.»
برزگر نخستین منتقد وزارت ورزش نیست که به شیوه مدیریت گودرزی ایراد گرفته. احد پازاج سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی هم بدون نام بردن از محمود گودرزی به خبرگزاری فارس گفته: «دوستانی که ادعا می‌کنند دانشگاهی هستند، درک پایینی نسبت به این قضیه دارند. آنها که خودشان را معلم می‌دانند، اگر در دانشگاه چنین رفتاری با آنها شود آیا تحمل می‌کنند؟»
آقای برزگر که قهرمان سال ۱۹۷۳ جهان است، می‌گوید: «چین فوتبال ندارد اما با سرمایه‌گذاری در سایر رشته‌ها در المپیک قهرمان می‌شود. کشوری مانند آذربایجان چون می‌داند در رشته‌های دیگر مدال نمی‌گیرد روی کشتی سرمایه‌گذاری هنگفتی کرده. دولت ما هم باید به این موضوع توجه داشته باشد. وگرنه نباید انتظار نتیجه‌گیری در المپیک را داشت.»
امضا‌ءکنندگان نامه «تعریف عبارت پاداش» ، علی‌اکبر دودانگه، رضا لایق، علی بیات، ناصر نوربخش، مجید محمدی، مجید جهاندیده، مهدی شربیانی، حمید باوفا، بهروز جمشیدی، احد پازاج و مهدی محمدی هستند.
