در یک کتابفروشی در پایتخت کنیا، مالک آن قفسه‌ای را اختصاص داده است به کتاب‌های انگوگی وان تیونگو، نویسندهٔ کنیایی، که روز چهارشنبه هفتم خرداد در ایالات متحده درگذشت.
بنت امباتا، مالک کتابفروشی نوریا، که بیش از ۳۰ سال است ادبیات آفریقایی را در نایروبی، پایتخت، عرضه می‌کند، گفت که از خواندن آثار انگوگی لذت می‌برد و از این‌که «هرگز نخواهد نوشت»، غمگین است.
ویلیام روتو، رئیس‌جمهور کنیا، روز پنج‌شنبه به مردی که او آن را «غول بلندآوازهٔ ادبیات کنیا» خواند، ادای احترام کرد و گفت: شجاعت انگوگی نگرش‌ها دربارهٔ عدالت اجتماعی و سوءاستفاده از قدرت سیاسی را شکل داده است.
او در پستی در شبکهٔ ایکس نوشت: «میهن‌پرستی او غیرقابل انکار است، و حتی کسانی که با او مخالفند، اعتراف خواهند کرد که گفتمان تیونگو همواره از جست‌وجوی عمیق و صادقانه برای حقیقت و فهم، بدون کین‌خواهی، نفرت یا تحقیر، سرچشمه می‌گیرد».
رئیس‌جمهور کنیا در پست دیگری با اشاره به رمان «رودخانه‌ای در میان» نوشته تیونگو نوشت: رودخانه‌ای در میان همچنان یکی از تأثیرگذارترین و محبوب‌ترین آثار در ادبیات آفریقا است، انعکاسی بی‌زمان دربارهٔ هویت، فرهنگ و مقاومت. این اثر همچنان عمیقاً با کنیایی‌ها و خوانندگان سراسر جهان ارتباط برقرار می‌کند. روحت قرین آرامش باد پروفسور انگوگی وا تیونگو؛ یک ذهن رویاپرداز، غول ادبیات، و یک فرزند واقعی وطن».
پس از درگذشت انگوگی وا تیونگو در ۸۷ سالگی در بدفوردِ ایالت جورجیا، کنیایی‌ها در حال یادآوری روزهایی هستند که او در آثار ادبی‌اش انتقادات تندی متوجه حکومت استبدادی کنیا می‌کرد که همین موجب شد در دههٔ ۱۹۷۰ دستگیر و زندانی شود.
ماشاریا مونن، استاد تاریخ و روابط بین‌الملل در دانشگاه بین‌المللی آمریکا-آفریقا در نایروبی، روز پنج‌شنبه به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت: نوشته‌های انگوگی «مهم و تاثیرگذار» بودند، اما همچنین «بازتابی واقعی از جامعه» به شمار می‌رفتند.
مونن ابراز تأسف کرد که انگوگی به‌رغم این‌که چندین بار نامزد جایزه نوبل ادبیات شده بود، اما آن را دریافت نکرد. او، این نویسنده را یکی از معدود نویسندگان آفریقایی توصیف کرد که سبک نگارش‌اش متفاوت بود.
مونن گفت: «او انگلیسی را مثل یک آفریقایی می‌نوشت، موهبتی که کمتر کسی از آن برخودار است»، و افزود که انگوگی بعدها فقط به زبان مادری‌اش، کیکویو، نوشت.
مونن از نویسندگان فعلی خواست تا «در مسیر کاری‌شان با خود صادق باشند» و از صمیم قلب بنویسند، اما هشدار داد که ممکن است پیامدهای سختی در انتظارشان باشد، همان‌طور که برای انگوگی چنین بود.
این نویسندهٔ کنیایی برای چندین دهه در تبعید زندگی کرد و دو بار از سوءقصد جان سالم به در برد، که هر دو پس از انتقادهایش از دولت دنیل موسووینی، رئیس‌جمهور وقت کنیا، در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ بود.
رایلا آدینگا، رهبر فعلی اپوزیسیون در کنیا، به خانواده انگوگی تسلیت گفت و اظهار داشت: «یک غول آفریقایی بر خاک افتاد».
موکوما وا انگوگی، پسر تیونگو که او هم نویسنده است، در پستی در شبکهٔ ایکس نوشت: «من به خاطر او در بسیاری جهات خودم هستم، به عنوان فرزندش، پژوهشگر و نویسنده».
انگوگی وا تیونگو در سال ۱۹۳۸ متولد شد و نخستین کتاب‌هایش روایتگر دوران استیلای استعمار بریتانیا و قیام مبارزان آزادی «مائو مائو» بودند.
او از دههٔ ۱۹۷۰ عمدتاً به حالت تبعید در خارج از کشور زندگی می‌کرد؛ ابتدا به بریتانیا مهاجرت کرد و در نهایت در کالیفرنیا ساکن شد، که در دانشگاه کالیفرنیا، ارواین، استاد برجسته زبان انگلیسی و ادبیات تطبیقی بود.
آثاری از این نویسنده به فارسی ترجمه شده است، از جمله: «رودخانه‌ای در میان»، «گریه نکن بچه جان» و «ماتیگاری».
