آرش و کاميار علايی، دو پزشک ايرانی که سال ها در زمينه پيشگيری از بيماری «ايدز» در ايران فعاليت می کردند، سه سال پيش به جرم تلاش برای «براندازی نرم» زندانی شدند. اکنون کاميار علايی که به تازگی از زندان آزاد شده است، ابراز اميدورای می کند که پس از گذشت نيمی از محکوميت آرش علايی، مقامات جمهوری اسلامی وی را آزاد کند و وی بتواند باردیگر به جامعه خدمت کند.
برادران علايی پايه‌گذار طرح و برنامه‌ای به نام کلينيک‌های مثلثی برای پيشگيری از ابتلا به بيماری ايدز و ويروس «اچ‌آی‌وی» هستند.
يک مقام امنيتی ايران در دی‌ماه سال ۱۳۸۷ اعلام کرد که برادران علايی که از تيرماه همان سال در بازداشت بودند جزء متهمانی هستند که دستگاه قضايی ايران به اتهام «براندازی نرم» به زندان محکوم‌شان کرده بود.
خبرگزاری نيمه‌رسمی فارس به نقل از اين مقام اعلام کرده بود که آرش و کاميار علايی از سرشبکه‌ها و عاملان اصلی بوده‌اند که «عامدانه با عناصر اطلاعاتی آمريکا در منطقه همکاری داشته‌‌اند».
به دنبال انتشار اين خبر، در بهمن‌ماه سال ۱۳۸۷، دادگاه انقلاب اسلامی اين دو برادر پزشک را در پرونده‌ای موسوم به «براندازی نرم در ايران» به زندان محکوم کرد، آرش به شش سال حبس و کاميار به سه سال.
درهمين زمينه، راديو اروپای آزاد/ راديو آزادی در گفت وگويی با کاميار علايی پرسش هايی در خصوص فعاليت های انها و وضعيت آرش علايی مطرح کرده است.
رراديو اروپای آزاد/ راديو آزادی: ممکن است اول بفرماييد چه طور شد که بعد از مدتی تصميم گرفتيد که سکوتتان را بشکنيد و در مورد وضعيتی که برايتان پيش آمد صحبت کنيد؟ همچنين در مورد وضعيت برادرتان – آرش اعلايی- که همچنان در زندان اوين به سر می برند؟
الان دوران محکوميت سه ساله من به پايان رسيده و نيمی از دوران محکوميت شش ساله برادرم هم تمام شده است.
طبق قانون کسانی که اولين بار است به زندان می افتند و سابقه کيفری قبلی ندارند، می توانند از آزادی و بخشودگی استفاده کنند. الان چون تقريبا بيش از سه هفته است که دوران محکوميت برادرم از نيمه گذشته است، فرصتی بود که من يادی از ا و بکنم و آرزو کنم که بتواند از اين امکان بخشودگی و آزادی استفاده کند و به آغوش خانواده بازگردد و بتواند کارش را در زمينه پزشکی و بهداشتی ادامه دهد.
ممکن است در مورد تلاش هايی که در سطح بين المللی برای آزادی برادرتان انجام می شود، کمی برايمان توضيح بدهيد؟
همان طور که می دانيد ما تقريبا از سال ۲۰۰۲ در تمامی کنگره های جهانی که هر دو سال يکبار برای مبارزه با ايدز برگزار می شود، شرکت کرده ايم. و معمولا جزو هيات بررسی کننده مقالات به اين کنگره بوديم.
بعد از سه سال عدم حضور، امسال اولين سالی بود که من در اين کنگره شرکت کردم که اين کنگره در شهر رم ايتاليا برگزار شد و تا امروز ادامه داشت.
تمام سخنرانان اصلی کنگره و رئيس اتحاديه جهانی ايدز – که بيش از ۱۶ هزار عضو در ۱۹۶ کشور دنيا دارد- در ابتدای سخنرانی شان در مورد فعاليت های ما صحبت کردند .
رييس اتحاديه جهانی ايدز در ابتدای سخنرانی خود آرزو کرد که آرش هر چه زودتر آزاد شود و در روز پايانی کنگره نيز اين آرزو را تکرار کرد.
برنامه اصلی اين کنگره در واقع يک برنامه علمی در جهت حمايت از برادرم و به پاس کارها و تلاش هايی که در زمينه ايدز انجام داده ، بود.
يکی از افراد سرشناسی که در اين زمينه فعاليت کرد، کسی بود که ۳۰ سال پيش بيماری ايدز را کشف کرد. و همچنين رئيس قبلی بخش ايدز سازمان جهانی بهداشت ، و همچنين رئيس سابق بخش ايدز يو.ان.ای و چندين نفر از برندگان نوبل در زمينه های علمی.
می خواستم واکنش شما را در قبال آن اتهاماتی بدانم که بر اساس آن اتهامات سه سال تمام روانه زندان شديد، و الان هم برادرتان همچنان به دليل همان اتهامات در زندان به سر می برند.اتهاماتی همچون «براندازی» و ساير اتهاماتی که بر شما وارد شد.
تمام فعاليت های ما درگذشته و در طول يک دهه گذشته در زمينه ايدز و بهداشت بوده است و هيچوقت ما در زمينه فعاليت های سياسی وارد نشديم و نخواهيم شد.
چون بحث بهداشت و سلامتی هيچ محدوديت مکانی و زمانی ندارد. و البته هيچ کاری هم به سياست ندارد.
به همين دليل هم تمام فعاليت های ما محدود، مشخص و متمرکز بر برنامه های علمی و بهداشتی بوده است و خواهد بود.
پس چرا چنين اتهاماتی را بر عليه شما مطرح کردند؟
اين سوال را نبايد از من بپرسيد. بايد از آنهايی بپرسيد که چنين فکری داشته اند.
ولی چيزی که مهم است اين است که ما اين دوران را طی کرده ايم. من دوران حبسم را طی کردم و برادرم هم نيمی از آن را طی کرده است. و من اميدوارم فرصتی باشد که برادرم به جامعه برگردد و بتواند خدمت کند.
ممکن است توضيح دهيد که در طول مدتی که شما در زندان به سر می برديد و برادرتان کماکان در زندان هستند، تکليف کلينک های تخصصی که شما راه اندازی کرده بوديد و سازمان ملل هم از آنها خيلی تعريف و تمجيد کرده است، چه شد؟ آيا فعاليت اين کلينيک ها ادامه دارد؟
اولين کلينک را ما در کرمانشاه راه اندازی کرديم ، به عنوان بهترين مدل توسط سازمان جهانی بهداشت شناخته شد. و البته راه اندازی اين کلينيک در راستای برنامه های بهداشتی و درمانی کشور بود و با برنامه استراتژيک کشوری ادغام شد.
تمام تلاش ما هم بر همين اساس بود که اين برنامه بدون توجه به اينکه ما باشيم يا نباشيم، تداوم پيدا کند.
الان در سطح گسترده در هر استانی و يا در هر شهرستان اصلی در کشور، حداقل يک کلينيک وجود دارد.
ممکن است در مورد وضعيتی که در زندان داشتيد برای شنوندگان ما توضيح بدهيد؟
همه می دانند که هيچ زندان و هيچ چهارديواری جای راحتی نيست. ولی مسئله اين است که ما با وجود اينکه در آن شرايط بوديم سعی کرديم بحث آموزش و بهداشت را حتی در داخل زندان و مابين زندانی ها هم ادامه بدهيم.
چون بعضی از آنها حتی مسائل اوليه بهداشتی، از جمله شستن دستها بعد از دستشويی رفتن را رعايت نمی کردند.
ما سعی کرديم آموزش های بهداشتی را در زندان به صورت چهره به چهره ادامه بدهيم.
برادران علايی پايه‌گذار طرح و برنامه‌ای به نام کلينيک‌های مثلثی برای پيشگيری از ابتلا به بيماری ايدز و ويروس «اچ‌آی‌وی» هستند.
يک مقام امنيتی ايران در دی‌ماه سال ۱۳۸۷ اعلام کرد که برادران علايی که از تيرماه همان سال در بازداشت بودند جزء متهمانی هستند که دستگاه قضايی ايران به اتهام «براندازی نرم» به زندان محکوم‌شان کرده بود.
خبرگزاری نيمه‌رسمی فارس به نقل از اين مقام اعلام کرده بود که آرش و کاميار علايی از سرشبکه‌ها و عاملان اصلی بوده‌اند که «عامدانه با عناصر اطلاعاتی آمريکا در منطقه همکاری داشته‌‌اند».
به دنبال انتشار اين خبر، در بهمن‌ماه سال ۱۳۸۷، دادگاه انقلاب اسلامی اين دو برادر پزشک را در پرونده‌ای موسوم به «براندازی نرم در ايران» به زندان محکوم کرد، آرش به شش سال حبس و کاميار به سه سال.
درهمين زمينه، راديو اروپای آزاد/ راديو آزادی در گفت وگويی با کاميار علايی پرسش هايی در خصوص فعاليت های انها و وضعيت آرش علايی مطرح کرده است.
رراديو اروپای آزاد/ راديو آزادی: ممکن است اول بفرماييد چه طور شد که بعد از مدتی تصميم گرفتيد که سکوتتان را بشکنيد و در مورد وضعيتی که برايتان پيش آمد صحبت کنيد؟ همچنين در مورد وضعيت برادرتان – آرش اعلايی- که همچنان در زندان اوين به سر می برند؟
الان دوران محکوميت سه ساله من به پايان رسيده و نيمی از دوران محکوميت شش ساله برادرم هم تمام شده است.
طبق قانون کسانی که اولين بار است به زندان می افتند و سابقه کيفری قبلی ندارند، می توانند از آزادی و بخشودگی استفاده کنند. الان چون تقريبا بيش از سه هفته است که دوران محکوميت برادرم از نيمه گذشته است، فرصتی بود که من يادی از ا و بکنم و آرزو کنم که بتواند از اين امکان بخشودگی و آزادی استفاده کند و به آغوش خانواده بازگردد و بتواند کارش را در زمينه پزشکی و بهداشتی ادامه دهد.
ممکن است در مورد تلاش هايی که در سطح بين المللی برای آزادی برادرتان انجام می شود، کمی برايمان توضيح بدهيد؟
همان طور که می دانيد ما تقريبا از سال ۲۰۰۲ در تمامی کنگره های جهانی که هر دو سال يکبار برای مبارزه با ايدز برگزار می شود، شرکت کرده ايم. و معمولا جزو هيات بررسی کننده مقالات به اين کنگره بوديم.
بعد از سه سال عدم حضور، امسال اولين سالی بود که من در اين کنگره شرکت کردم که اين کنگره در شهر رم ايتاليا برگزار شد و تا امروز ادامه داشت.
تمام سخنرانان اصلی کنگره و رئيس اتحاديه جهانی ايدز – که بيش از ۱۶ هزار عضو در ۱۹۶ کشور دنيا دارد- در ابتدای سخنرانی شان در مورد فعاليت های ما صحبت کردند .
رييس اتحاديه جهانی ايدز در ابتدای سخنرانی خود آرزو کرد که آرش هر چه زودتر آزاد شود و در روز پايانی کنگره نيز اين آرزو را تکرار کرد.
برنامه اصلی اين کنگره در واقع يک برنامه علمی در جهت حمايت از برادرم و به پاس کارها و تلاش هايی که در زمينه ايدز انجام داده ، بود.
يکی از افراد سرشناسی که در اين زمينه فعاليت کرد، کسی بود که ۳۰ سال پيش بيماری ايدز را کشف کرد. و همچنين رئيس قبلی بخش ايدز سازمان جهانی بهداشت ، و همچنين رئيس سابق بخش ايدز يو.ان.ای و چندين نفر از برندگان نوبل در زمينه های علمی.
می خواستم واکنش شما را در قبال آن اتهاماتی بدانم که بر اساس آن اتهامات سه سال تمام روانه زندان شديد، و الان هم برادرتان همچنان به دليل همان اتهامات در زندان به سر می برند.اتهاماتی همچون «براندازی» و ساير اتهاماتی که بر شما وارد شد.
تمام فعاليت های ما درگذشته و در طول يک دهه گذشته در زمينه ايدز و بهداشت بوده است و هيچوقت ما در زمينه فعاليت های سياسی وارد نشديم و نخواهيم شد.
چون بحث بهداشت و سلامتی هيچ محدوديت مکانی و زمانی ندارد. و البته هيچ کاری هم به سياست ندارد.
به همين دليل هم تمام فعاليت های ما محدود، مشخص و متمرکز بر برنامه های علمی و بهداشتی بوده است و خواهد بود.
پس چرا چنين اتهاماتی را بر عليه شما مطرح کردند؟
اين سوال را نبايد از من بپرسيد. بايد از آنهايی بپرسيد که چنين فکری داشته اند.
ولی چيزی که مهم است اين است که ما اين دوران را طی کرده ايم. من دوران حبسم را طی کردم و برادرم هم نيمی از آن را طی کرده است. و من اميدوارم فرصتی باشد که برادرم به جامعه برگردد و بتواند خدمت کند.
ممکن است توضيح دهيد که در طول مدتی که شما در زندان به سر می برديد و برادرتان کماکان در زندان هستند، تکليف کلينک های تخصصی که شما راه اندازی کرده بوديد و سازمان ملل هم از آنها خيلی تعريف و تمجيد کرده است، چه شد؟ آيا فعاليت اين کلينيک ها ادامه دارد؟
اولين کلينک را ما در کرمانشاه راه اندازی کرديم ، به عنوان بهترين مدل توسط سازمان جهانی بهداشت شناخته شد. و البته راه اندازی اين کلينيک در راستای برنامه های بهداشتی و درمانی کشور بود و با برنامه استراتژيک کشوری ادغام شد.
تمام تلاش ما هم بر همين اساس بود که اين برنامه بدون توجه به اينکه ما باشيم يا نباشيم، تداوم پيدا کند.
الان در سطح گسترده در هر استانی و يا در هر شهرستان اصلی در کشور، حداقل يک کلينيک وجود دارد.
ممکن است در مورد وضعيتی که در زندان داشتيد برای شنوندگان ما توضيح بدهيد؟
همه می دانند که هيچ زندان و هيچ چهارديواری جای راحتی نيست. ولی مسئله اين است که ما با وجود اينکه در آن شرايط بوديم سعی کرديم بحث آموزش و بهداشت را حتی در داخل زندان و مابين زندانی ها هم ادامه بدهيم.
چون بعضی از آنها حتی مسائل اوليه بهداشتی، از جمله شستن دستها بعد از دستشويی رفتن را رعايت نمی کردند.
ما سعی کرديم آموزش های بهداشتی را در زندان به صورت چهره به چهره ادامه بدهيم.
