در پنجمین سالگرد امضای توافق بین ایالات متحده و گروه طالبان، مشهور به «توافق‌نامه دوحه»، حکومت طالبان اعلام کرد که این توافق مربوط به چارچوب زمانی خاصی بود و دیگر اعتبار ندارد.
ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان، در ویدئویی که روز جمعه ۱۰ اسفند منتشر شد گفت که حکومت طالبان «اکنون سیستم حکومتی خود را دارد» و دیگر بر اساس آن توافق پیش نمی‌رود.
او با بیان اینکه «بخش‌های اساسی این توافق اجرا شده است»، در عین حال مدعی شد که ایالات متحده به برخی موارد «مثلا پایان دادن به فهرست تحریم‌ها و برداشتن گام‌های مثبت جهت تعامل با افغانستان» عمل نکرد.
توافق دوحه راه را برای خروج نظامی آمریکا از افغانستان در ازای تضمین‌های ضدتروریسم طالبان هموار کرد.
با این حال بخش‌های مهم این توافق‌نامه که مستلزم گفت‌وگو بین گروه‌های مختلف افغان برای تشکیل دولت انتقالی بود هرگز به طور کامل اجرا نشد.
توافق‌نامه دوحه دهم اسفند ۱۳۹۸ در دولت قبلی دونالد ترامپ با گروه طالبان امضا شد.
برخی از مقام‌های آمریکایی این توافق را عامل سقوط حکومت افغانستان در آستانه خروج نهایی نظامی ایالات متحده دانسته‌اند.
با این حال دونالد ترامپ سال گذشته و در جریان مناظره انتخاباتی با دفاع از این «توافق بسیار خوب»، جو بایدن، رئیس جمهور پس از خود، را در ماجراهایی که در خروج از افغانستان روی داد مقصر دانست.
شهروندان افغانستان در حال حاضر دیدگاه‌های متفاوتی در مورد توافق دوحه دارند.
برخی از این شهروندان در گفت‌وگو با بخش افغان رادیو اروپای آزاد نتیجه این توافق‌نامه را پایان جنگ در افغانستان دانسته‌اند و شماری دیگر از آنها نیز به نتایج منفی این توافق اشاره کرده‌اند.
انور، یکی از ساکنان ولایت غزنی در مرکز افغانستان، گفت: «توافق دوحه در مجموع مثبت بود، جنگ ۴۰ ساله در افغانستان به پایان رسید.»
یکی از ساکنان کابل نیز به بخش افغان رادیو اروپای آزاد گفت که این توافق‌نامه نتایج مثبتی در پی نداشت و اگر درست اجرا می‌شد می‌بایست «مذاکرات بین‌الافغانی صورت می‌گرفت» و نباید وضعیت افغانستان امروز در این حالت می‌بود که زنان و دختران افغان از تمام حقوق اساسی‌شان محروم باشند.
پس از خروج آمریکا از افغانستان، گروه طالبان قدرت را در این کشور به دست گرفت اما تاکنون هیچ کشوری به طور رسمی این حکومت را به رسمیت نشناخته است.
حکومت طالبان در این مدت ممنوعیت‌های شدیدی علیه دختران و زنان در حوزه‌های مختلف، از جمله تحصیل، اشتغال، رفت‌وآمد و فعالیت در عرصه عمومی وضع کرده است.
