دو دانشمند در کتابی آینده‌پژوهانه نوشتند که زباله‌های پلاستیکی، پوشاک سریع‌مصرفی و باقی‌ماندهٔ غذاهای آماده احتمالاً میراث دائمی و پایداری است که باستان‌شناسان آینده از نسل فعلی ساکن بر روی زمین کشف خواهند کرد.
پروفسور سارا گابوت، دیرین‌شناس در دانشگاه لستر انگلستان، و پروفسور جان زالاسیویچ، زمین‌شناس، در کتاب «دور ریز» (Discarded) استدلال می‌کنند که پلاستیک به دلیل دوام و گستردگی استفاده از آن به یک عنصر تعیین‌کننده برای باستان‌شناسان آتی تبدیل خواهد شد.
گابوت در این ارتباط به روزنامهٔ بریتانیایی گاردین می‌گوید: «تمدن‌های آینده هر جای زمین را کندوکاو کنند پلاستیک خواهند یافت و این امضایی خواهد بود که سرتاسر زمین را در بر می‌گیرد.»
این مطالعه نشان می‌دهد که نه تنها پلاستیک، بلکه محصولات دیگری مانند قوطی‌های نوشیدنی آلومینیومی و لباس‌های تولید شده با الیاف مصنوعی نیز به عنوان بخشی از میراث دیرپای انسان امروزی پابرجا خواهند ماند.
مرغ نیز از آن‌جا که جزئی کلیدی برای غذاهای فوری است، احتمالاً جزئی جاودانه از فسیل‌های آینده باشد. مرغ‌های گوشتی عصر ما پرورش یافته‌اند تا سریع رشد کنند و چاق و جوان بمیرند و حجم انبوه این مرغ‌های گوشتی، حتی با وجود شکنندگی استخوان‌ها، تضمینی است که بسیاری از آنان وارد سابقهٔ زمین‌شناسی شوند.
در هر لحظه، حدود ۲۵ میلیارد مرغ گوشتی، که برای تولید گوشت یا تخم‌گذاری پرورش داده شده‌اند، در جهان وجود دارد که بسیار بیشتر از هر نوع پرندهٔ دیگری است. گابوت و زالاسیویچ می‌گویند که مرغ احتمالاً فراوان‌ترین پرنده در تاریخ زمین است و ظهور ناگهانی تعداد زیادی از این پرندهٔ بزرگ‌جثه که پنج برابر از جد وحشی خود بزرگ‌تر است، قطعاً باستان‌شناسان آینده را شگفت‌زده خواهد کرد.
این دو دانشمند تخمین می‌زنند که لباس‌ها نیز وارد سابقهٔ فسیلی بشریت خواهند شد. برای هزاران سال بشر لباس‌های خود را از مواد طبیعی مانند پنبه، کتان و ابریشم تهیه می‌کرد که به راحتی پوسیده می‌شوند. امروزه اما جمعیت رو به رشد جهان اغلب لباس‌هایی با الیاف مصنوعی می‌پوشد که تولید انبوه می‌شوند و به سرعت مصرف و دور انداخته می‌شوند.
گابوت می‌گوید حدود ۱۰۰ میلیارد دست لباس در سال تولید می‌شود که دو برابر ۲۰ سال پیش است. او به گاردین گفت: «من در پروژه‌ای برای تمیز کردن رودخانه‌ها در شهر لستر کار می‌کنم و حدود یک چهارم چیزهایی که از رودخانه بیرون می‌کشیم لباس است.»
بتن، مثالی دیگر از این سنگواره‌های فناورانه (تکنوفسیل‌ها) است. این ماده که در مقادیر عظیمی روی زمین وجود دارد به راحتی در طول تاریخ حفظ خواهد شد. این دو دانشمند در کتاب خود آورده‌اند که شهرهایی مانند نیواورلئان که در حال غرق شدن هستند، احتمالاً سنگواره‌های فناورانه بتنی عظیمی را برای نسل‌های بعدی به یادگار خواهند گذاشت.
نیمی از نیواورلئان در حال حاضر زیر سطح دریا قرار دارد و گابوت و زالاسیویچ پیش‌بینی می‌کنند این شهر، که احتمالاً در اواخر قرن جاری میلادی به طور کامل غرق خواهد شد، برای تبدیل شدن به یک تکنوفسیل عظیم آماده است و آسمان‌خراش‌ها، پایه‌های ساختمان‌ها و خطوط فاضلاب آن همگی برای قرن‌ها حفظ خواهند شد.
با این حال فسیل‌ها تنها اشیاء باقی‌مانده از زندگی ما نخواهند بود و همچنین ردپای فعالیت‌های ما نیز اثری عظیم بر جای می‌گذارد.
به عنوان مثال، بشر تاکنون بیش از ۵۰ میلیون کیلومتر چاه‌های نفت و گاز حفر کرده است و همچنین ۱۵۰۰ آزمایش هسته‌ای در زیر زمین انجام داده که آثار آن از لحاظ زمین‌شناسی خیره‌کننده خواهند بود.
گابوت و زالاسیویچ می‌گویند این «زخم‌های زیرزمینی» تقریباً به طور کامل ماندگار هستند.
این دو دانشمند هشدار می‌دهند که مقدار چیزهایی که بشر اکنون تولید می‌کند بیش از حد است و میلیون‌ها سال دوام خواهند آورد. این دو در کتاب خود از خواننده دعوت می‌کنند که پیش از خرید هر چیزی از خود بپرسند که آیا واقعاً به آن نیاز دارند یا خیر.
