مجلس شورای اسلامی طرح کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری در زمینهٔ تدریس ادبیات زبان‌های قومی و محلی در مدارس ایران را رد کرد.
نمایندگان مجلس روز چهارشنبه هشتم اسفند با ۱۰۴ رأی موافق، ۱۳۰ رأی مخالف و پنج رأی ممتنع با کلیات این طرح مخالفت کردند.
نمایندگان موافق این طرح با استناد به اصل ۱۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی، گفتند که بر اساس این اصل تدریس زبان مادری در مدارس کشور آزاد است.
احسان عظیمی‌راد، سخنگوی کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری، با اشاره به سند تحول بنیادین آموزش و پرورش خواستار اختصاص یافتن «حداقل ۱۰ و حداکثر ۲۰ درصد از توان آموزشی کشور» به تدریس این زبان‌ها در مدارس شد.
طبق اصل ۱۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، زبان و خط رسمی کشور فارسی است و «استفاده از زبان‌های محلی و قومی در مطبوعات و رسانه‌های گروهی و تدریس ادبیات آن‌ها در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است».
اما در عمل، آموزش به زبان مادری در سیستم رسمی آموزشی کشور به‌ندرت اجرا می‌شود و همین موضوع منجر به نارضایتی و «احساس تبعیض» در میان برخی اقوام شده است.
نمایندهٔ دولت مسعود پزشکیان روز چهارشنبه در مخالفت با این طرح، گفت شورای عالی انقلاب فرهنگی که نهاد مورد تأیید رهبر جمهوری اسلامی است، با این طرح مخالف است.
کاظم دلخوش اباتری همچنین افزود به‌دلیل آن‌که در برخی مناطق کشور چند گویش و زبان محلی وجود دارد، این طرح می‌تواند «سبب ایجاد اختلافاتی در کشور» شود.
محمدمهدی شهریاری، نمایندهٔ مجلس، نیز گفت به‌دلیل «فعالیت ضد ایرانی» برخی از قومیت‌ها در مرزهای کشور این طرح باعث می‌شود، «وحدت و انسجام کشور دچار مخاطره شود».
آموزش به زبان مادری نه تنها در میان مقامات جمهوری اسلامی بلکه در میان فعالان سیاسی و مدنی ایرانی نیز موضوعی «چالش‌برانگیز» محسوب می‌شود و مخالفان و موافقان خود را دارد.
موافقان آموزش به زبان مادری در مدارس ایران می‌گویند با وجود «تنوع زبانی» و رواج دست‌کم ۷۵ زبان و گویش مختلف در مناطق مختلف ایران، برخی اقوام به دلیل محدودیت‌ها در این عرصه، احساس تبعیض و نادیده گرفته شدن دارند.
از سوی دیگر، مخالفان، از زبان فارسی به عنوان عنصر وحدت‌بخش ملی یاد می‌کنند و می‌گویند نگرانی جمهوری اسلامی از تقویت هویت‌های قومی و افزایش مطالبات خودمختاری، «مسئله‌ای واقعی» است که می‌تواند به «تهدید تمامیت ارضی کشور» منجر می‌شود.
