«ملاقات» روایتی است کوتاه از کسانی که روزگارشان محدود به چهاردیواریی است به نام زندان. در هر بخش از این رشته برنامه به ملاقات یکی از کسانی می‌رویم که از سوی سازمان‌های حقوق بشری «زندانی سیاسی عقیدتی» خوانده می‌شوند.
طلسم شکسته نشد، لایحه بودجه سال ۹۲، یعنی آخرین بودجه‌ای که محمود احمدی‌نژاد به مجلس می‌برد هم، سر زمان مقرر به بهارستان نرسید تا طلسم تاخیر دولت او در تمام هشت سالی که میهمان ساختمان پاستور بود، همچنان پابرجا باقی بماند.
رقم نقدینگی در پایان سال ۸۴، در حدود ۹۲ هزار میلیارد تومان بود که در این هفت سال رشدی ۳۷۸ درصدی را تجربه کرده است، به این معنا که در این سال‌ها، حجم پول و شبه پول اعم از سپرده‌های دیداری و بلندمدت بانک‌ها در اقتصاد ایران بیش از چهار برابر شده است.
درست همان زمانی که بيماران خاص چشم انتظار دلار يک هزار و ۲۲۶ تومانی بودند، پورشه سواران پشت فرمان خودروهايی می نشستند که با دلار يک هزار و ۲۲۶ تومانی وارد شده بود.
محمود احمدی نژاد، بین روسای جمهوری ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی رکورددار تغییر در کابینه است.
تفاوتی نمی کند. زندانی باشد يا آزاد. ايران باشد يا خارج از ايران. مهدی هاشمی خبرساز است. حتی وقتی که او در سلول های انفرادی زندان اوين بازجويی پس می‌دهد، خبرهايش در رسانه ها و شبکه اجتماعی اينترنت دست به دست می شود.
حالا دیگر کمتر کسی حوصله دارد چند ماهی مانده به پایان دولت دهم، از محمود احمدی نژاد بپرسد، چرا رتبه دولتی که او آن را «پاک‌ترین دولت‌ها» نامیده‌بود، در گزارش سازمان شفافیت بین‌المللی در سال ۲۰۱۲ میلادی، جایگاهی بهتر از ۱۳۳ نبوده است؟
بیشتر
