مجید محمدی جامعه‌شناس ایرانی مقیم آمریکاست.
رهبر جمهوری اسلامی در دو دهه گذشته با پنج سياست، نهاد مرجعيت را دست آموز خويش ساخت. اقدام تازه آیت الله خامنه ای برای موضوع شناسی با تاسيس مرکزی در قم (محمد محمدی گلپايگانی، روزنامه خراسان، ۲۹ آبان ۱۳۹۰) مرحله‌ی ديگری در اين فرايند است.
پس از حمایت رئیس مجلس و برخی از نمایندگان از حمله به سفارت بریتانیا و باغ قلهک و اشغال این دو محل، انجام این عمل توسط بسیجیان که رسما تحت فرماندهی ولی فقیه هستند، حضور برخی فرماندهان میانی سپاه در میان حمله‌کنندگان به سفارت، خودداری نیروی انتظامی از دفاع از سفارت بریتانیا و باغ قلهک و عدم برخورد نیروهای امنیتی و قضایی با مهاجمان دیگر جای شک و تردیدی باقی نمی‌ماند که دستور حمله توسط علی خامنه‌ای صادر شده است.
مراسم ماه محرم در سال‌های دو دهه‌ی هفتاد و هشتاد شمسی هويتی بسيار متفاوت از اين مراسم در دهه‌های پيشين يافت. اين تفاوت در سينه زنی‌ها، زنجير زنی‌ها، نذری‌ها، شام غريبان، نوحه خوانی‌ها، مداحی‌ها، لوازم و اسباب عزاداری، البسه و اطعمه، و نمايش هويت هيئت‌ها و تعزيه‌ها به خوبی نمايان است.
در دهه شصت، افراد عمدتا برای دفاع از کشور در بسیج ثبت نام می‌کردند، گرچه در مواردی از آنها برای سرکوب مخالفان داخلی و نیز افراد ناهمرنگ (دگرباشان و دگراندیشان) نیز استفاده می‌شد. در دههٔ هفتاد ثبت نام در بسیج به ابزاری برای ورود غیررقابتی به دانشگاه، پلی برای جذب شدن در سپاه و استفاده از امتیازات حکومتی برای نیروهای وفادار تبدیل شد. اما در دههٔ هشتاد و بالاخص پس از روی کار آمدن دولت احمدی‌نژاد، بسیج به تونلی کوتاه برای کسب ثروت و قدرت و منزلت تبدیل شد.
صدور قطعنامه‌های متوالی عليه جمهوری اسلامی در مجامع بين المللی و قطعنامه‌هايی که قبلا صادر شده و احتمالا در راه است اين پرسش را بر می انگيزاند که سياست خارجی جمهوری اسلامی به چه جهتی در حال حرکت است؟
گروه‌ها و افراد دخیل در حکومت جمهوری اسلامی حدود سه دهه است که برای تشخیص دوری و نزدیکی و خودی و غیرخودی بودن افراد از یک ملاک واحد استفاده می‌کنند. این ملاک عبارت است از نوع مواجههٔ مخالفان حکومت و دول غربی؛ اگر منتقدان و مخالفان و دول دموکراتیک با فردی موافقت یا از او حمایت کردند او از خودی بودن ساقط می‌شود و اگر به او ناسزا گفتند یا با وی مخالفت کردند او خودی خواهد بود.
آن دسته از مقامات امروز جمهوری اسلامی که دوران انقلاب سال ۱۳۵۷ را تجربه کرده و در آن فعال بوده‌اند (قدرت به صورت ارث صنفی و فامیلی به آنها نرسیده است) اکثرا با ارادهٔ خویش به اسلام انقلابی روی کردند. اما همین نسل به دنبال آن بوده که فرزندانش را همانند روحانیون اسلام‌گرا شبیه خود مکتبی و پیرو ولایت فقیه بار بیاورد تا در دنیا و آخرت خوش‌عاقبت شوند. در عین حال همهٔ امکانات زندگی برای این نسل تازه فراهم بوده و در ناز و نعمت بزرگ شده‌اند. اما برخلاف بسیاری از ثروتمندان و قدرتمندان اروپایی و امریکایی که نسل اندر نسل ثروت و قدرت در میان آنها دست به دست شده و فرهنگ ثروتمند و قدرتمند بودن در آنها نهادینه شده (و از این جهت کمتر با دوگانگی مواجه می‌شوند) ثروتمندان و قدرتمندان جمهوری اسلامی به این منابع بدون کسب مقتضیات و فرهنگ آن دست یافته‌اند و نه تنها خود، بلکه اعضای خانواده‌شان با بحران «جابه‌جایی» یا «از جای خود به درشدگی» (نا‌همسازی عالم واقع با ذهنیت) روبه‌رو هستند.
در طول ۲۲ سال گذشته علی خامنه‌ای در صدها نقش ظاهر شده است، از جمله ولی امر مسلمین جهان، نویسندهٔ کتاب، موسیقی‌شناس، پژوهشگر انقلاب‌های رنگی و مخملی، رئیس واقعی دستگاه قضایی، فرهنگ‌شناس، ایران‌شناس، مسئول امر به معروف و نهی از منکر در کشور، رهبر جمهوری اسلامی، رئیس بنیاد جانبازان، شریک پنهان رئیس دولت در ادارهٔ کابینه، رئیس شورای نگهبان، رئیس پنهان مجلس، ایدئولوگ، رئیس حزب پادگانی، رئیس انجمن شاعران حکومتی، قاضی دادگاه‌های سیاسی و مطبوعاتی، دشمن‌شناس و متخصص توطئه، فرمانده نیروهای نظامی و انتظامی.
اعلام اخراج سفير سوريه از تونس و به رسميت شناختن شورای مخالفان سوريه توسط راشد الغنوشی که حزب وی در انتخابات تونس حدود ۴۰ درصد کرسی‌های مجلس موسسان را به خويش اختصاص داد با تعجب رسانه‌های دولتی و شبه دولتی جمهوری اسلامی روبرو شد.
انتخابات مجلس آینده در جمهوری اسلامی بدون شک انتخاباتی فرمایشی، نمایشی و مهندسی شده خواهد بود. برای اثبات این مدعا نیازی نیست به نظارت استصوابی، تقلب گسترده در نتایج انتخابات گذشته، شبه‌نظامی بودن ناظران شورای نگهبان، استفادهٔ مقامات دولتی از امکانات دولت، و دستورات رهبری مبنی بر رسیدن آرا به درصدی خاص (که در انتخابات دورهٔ قبل مجلس از سوی خامنه‌ای درخواست شد) استناد کنیم. کافی است به میزان هزینه‌های انتخابات، چگونگی هزینه شدن آنها، هزینه‌کنندگان و منبع هزینه‌ها توجه کنیم. نمایش دموکراسی در ۱۳۹۰ چه قدر برای بیت‌المال ایرانیان خرج بر خواهد داشت.
در نمایش روحوضی استیضاح در جمهوری اسلامی، مجلس که قرار است نقش سیاه را بازی کند خود بخشی از ارباب قدرت است و در داد و ستدهای قدرت سهیم. از سوی دیگر دولت یا دستگاه رهبری که در عمل نقش پادشاه یا ارباب را باید بازی کنند خود را پشت شعارهای عدالت‌خواهانه پنهان کرده و می‌خواهند نقش سیاه را از او بدزدند.
نظام‌های استبدادی گروه‌هایی را از جامعه به حاشیه رانده و گروه‌هایی را نیز شکل داده یا پر و بال می‌دهند. این کار بخشی از مهندسی اجتماعی آنان است. این نظام‌ها، افراد و گروه‌های دارای خرد و تخصص، شایسته و دارای اصول اخلاقی سازگار، روشنفکران و انسان‌دوستان، معلمان و دانشگاهیان مستقل، صلح‌خواهان، آزادی‌خواهان، عدالت‌طلبان و مردم‌سالاران را به حاشیه می‌رانند یا مایوس می‌سازند و در مقابل به شارلاتان‌ها، پاچه‌خوار‌ها و سوء‌استفاده‌کنندگان از منابع عمومی میدان می‌دهند.
مجید محمدی--تقابل میان دو جبههٔ متحد اصولگرایان و جبههٔ پایداری در انتخابات آیندهٔ مجلس در اسفند ۱۳۹۰ در نهایت به رویارویی محمد رضا مهدوی کنی و محمد تقی مصباح یزدی به عنوان پدران معنوی این دو جبهه انجامیده است. مهدوی کنی اسلامگرایان فقه گرا/سنتگرا و مصباح یزدی اسلامگرایان نظامیگرا/موعودگرا را نمایندگی می‌کنند و هریک بالقوه می‌توانند برای پیروانشان نامزد جانشینی علی خامنه‌ای در مجلس خبرگان رهبری باشند.
مجید محمدی -- در نظام سکولار، تصمیم‌گیری بر اساس ملاحظه مطالبات عمومی، سبک و سنگین کردن هزینه‌ها و فوائد، برقراری تناسب میان وسایل و اهداف، و پرهیز از تناقض و ناسازگاری میان اجزای یک راه حل یا سیاست انجام می‌گیرد؛ اما در نظام جمهوری اسلامی ...
در دو سالِ پس از بروز جنبش اعتراضی سبز، حکومت سه سياست متوالی را برای مقابله با مخالفان دنبال کرده است: سرکوب ميدانی (کشتن، دستگيری، شکنجه، ضرب و شتم، تهديد و حمله به هرگونه تجمع معترضان و توقيف و بستن مطبوعات و دفاتر احزاب و نهادهای مدنی) از ۲۱ خرداد ۱۳۸۸ تا ۲۵ بهمن ۱۳۸۹، سياست رام سازی و پشيمان سازی که در زندان‌ها و اتاق‌های بازجويی در طی اين دو سال ادامه داشته است، و سياست تحقير که با برخی مجازات‌ها و فحاشی‌ها و برچسب زنی ها دنبال شده است. با به پايان رسيدن مرحله سرکوب ميدانی و پشيمان سازی بر حجم تحقيرها افزوده شده است.
علی خامنه‌ای در سفر به کرمانشاه در مورد نظام اداره‌ی کشور و مهندسی نظام سياسی گفته است: «در شرايط فعلی نظام سياسی کشور، رياستی است و رییس جمهور با انتخاب مستقيم مردم برگزيده می‌شود که شيوه خوب و مؤثری است اما اگر روزی در آينده احتمالا دور، احساس شود که نظام پارلمانی برای انتخاب مسئولان قوه مجريه بهتر است هيچ اشکالی در تغيير ساز و کار فعلی وجود ندارد.»
مجید مجمدی-- صدها مقاله در مورد اتهام توطئه ترور سفير عربستان سعودی نوشته شده است. کسانی که در اين مقالات با ترديد به اتهامات وارده توسط مقامات امريکايی نگاه می کنند پرسش‌هايی را مطرح کرده‌اند که ذيلا بدان‌ها پاسخ می دهم. در پرسش به اين سوالات فرض اين نيست که "جمهوری اسلامی قطعا اين ماجرا را طراحی کرده" بلکه سخن اين است که "علی رغم همه‌ی ترديدها جمهوری اسلامی می توانسته پشت اين ماجرا باشد."
جنبشی که هفته‌هاست در شهر نيويورک به راه افتاده و اندک اندک به شهرهای ديگر ايالات متحده (بوستون، لس آنجلس، واشينگتن دی سی، دِنوِر، آتلانتا، سياتل، شيکاگو و چندين شهر ديگر) بسط يافت
بيش از سه دهه است که اسلامگرايان شيعه عليه ايالات متحده و قدرت و سياست خارجی و داخلی آن سخن گفته‌اند. آنها اين کشور را شيطان بزرگ و «دشمن» می نامند و نويد می دهند که عن قريب فرو خواهد پاشيد. فراتر از علت اين دشمنی و نتايج آن بايد ديد آنها چه تصوری از اين دشمن مفروض خود دارند. اسلامگرايان شيعه ايالات متحده را چگونه می فهمند و آن را چگونه معرفی می کنند؟
کسانی که با خواسته‌های اسلامگرایان حکومتی ایران ناهمرنگ باشند در شرایط غیر بحرانی برای حکومت (شرایطی که قرار نباشد مخالفان در خیابان‌ها کشته شوند) پنج گونه سرنوشت انتظارشان را می‌کشد.
بیشتر
