سرانجام پس از یک دهه مجمع عمومی کانون نویسندگان ایران در تهران برگزار شد و جمعی از اعضای کانون نویسندگان ایران از سراسر ایران توانستند روز جمعه هفتم شهریور۱۳۹۳ انتخابات هیأت دبیران را در مکانی خصوصی برگزار کنند.
علی صالحی، حسین فاضلی، نجمه عراقی، بنفشه حجازی و ناصر وحدتی نظارت بر انتخابات کانون نویسندگان ایران را به عهده داشتند.
پیش از این و در دی ماه سال گذشته از برگزاری نشست کانون نویسندگان ایران جلوگیری شد و عباس صالحی، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم در بهمن ماه گذشته فعالیت کانون نویسندگان ایران را مشروط به دگرگونی‌هایی در اساسنامه آن کرده بود.
از فریبرز رییس دانا، فعال مدنی و عضو پیشین هیات دبیران کانون نویسندگان ایران درباره چگونگی برگزاری انتخابات کانون نویسندگان ایران پس از ۱۰ سال و حال و هوای آن پرسیدیم:
فریبرز رییس دانا: ده سال پیش انتخاباتی صورت گرفت و آن دوره هیئت دبیران تمام شد. برای انتخابات بعدی هرگز دیگر اجازه‌ای صادر نشد یعنی هر بار از سوی نیروی انتظامی و دیگر نهادها جلوگیری می‌شد. آن موقع هیئت دبیران یک کسانی بودند. آن هیئت دبیران بعدا‌ً با تهدیدی که روبرو شدند، آمدند به اعضای جدیدتر کانون که من هم جز آنها بودم، گفتند که ما دیگر نمی‌توانیم، وظیفه‌مان را انجام بدهیم، یعنی انتخابات برگزار کنیم، فراموش نکنید اصلی‌ترین وظیفه هیات دبیران هم برگزاری انتخابات است. البته در آن میان سه نفر را باید نام ببرم که این سه نفر ایستادند و گفتند ما جاخالی نمی‌کنیم. به رغم فشارها و تهدیدهایی که انجام شده بود و به همین دلیل آن اعضای هیئت دبیران کار را واگذار کردند و رفتند، این سه نفر ایستادند و پابرجا ماندند. جا دارد نام ببرم. زنده یاد جاهد جهانشاهی بود، دیگری سیدعلی صالحی بود و دیگری خاتون غزل آزادی، سیمین بهبهانی که نام و یادش گرامی است که ایستاد و گفت من بر سر رای خودم هستم. او تا لحظه آخر کانونی بود. به هر تقدیر ما کانون زهوار گسیخته را به عهده گرفتیم. و هر کاری کردیم باز انتخابات نشد و ناگزیر خودمان اداره کردیم. حدود شش سال پیش یعنی ۱۳۸۷ ما ناگزیر شدیم انتخابات را از طریق مکاتبه‌ای انجام دهیم و بعد با حضور یک هیئت نظارت بزرگ این آرا خوانده شد کردیم. همین هم خوشایند نبود. وقتی متوجه شدند زنده‌یاد مجید امین موید مورد بازخواست قرار گرفت چون اطلاع داده بودند که منزل او یکی از مراکز داد و ستد پستی شده بود برای این کار.
اما در شش سال گذشته تا جمعه گذشته که انتخابات با حضور اعضا برگزار شد وضعیت چگونه بود و برگزاری این انتخابات پس از چه کشمکش‌هایی اتفاق افتاد؟
در این شش سال ما هیئت دبیرانی که با مکاتبه انتخاب شده بودیم، یعنی من، آقای زرافشان، آقای معصوم بیگی، علی اشرف درویشیان و محسن حکیمی، رضا خندان مهابادی، فرخنده حاجی زاده هر کاری می‌کردیم نمی‌شد. دو سه بار اقدام کردیم محلی را که می‌خواستیم در آنجا انتخابات انجام دهیم با ممانعت روبه‌رو می‌شد و بعد یک بار هم خواستیم دوباره به مکاتبه‌ای پناه ببریم که آنجا به دلیل شرایط خاصی که بود و فشار و تنگنا، اصلا‌ً شمار نامزدها برای احراز پست‌های کانون نویسندگان کم بود. اعضای هیئت دبیران آن کانون همه‌شان گرفتار شدند. همه‌شان به زندان افتادند، مورد بازجویی‌های طولانی مدت قرار گرفتند و بعد هم کسانی هم زیر فشار یا شرایط استعفا دادند. اما ما ادامه دادیم، ادامه دادیم تا جمعه موفق شدیم. در جایی که این کانون را برگزار می‌کردیم به اعضایمان به شکل‌های مختلف اطلاع دادیم و این افراد آمدند.
چه تعداد از اعضای کانون نویسندگان در انتخابات جمعه شرکت کردند؟
من رقم دقیق را نمی‌دانم که چقدر شرکت کردند. خیلی بیشتر از حد انتظار آمدند. بیشتر از حد نصاب. شنیدم ۲۰ نفر بیشتر از مقداری که حد نصاب لازم داشته. تازه شماری نیامدند، آنانی که نیامدند به ۳ گروه تقسیم می‌شوند یکی کسانی که با کانون نویسندگان دشمنی پیشه کردند، دیگری کسانی که تحت تاثیر فضا و زمانه دچار یاس یا ترس شده‌اند، دشمنی نمی‌کنند اما کاری با کانون ندارند، گروه سوم هم کسانی بودند که به هیچ عنوان راه ارتباطی برای اطلاع‌شان وجود نداشت یا امکان آمدنشان به تهران فراهم نبود. به هر روز ما اعضای هیئت دبیران که مدت شش سال این دوره خدمت کرده بودیم تصمیم گرفتیم که به دلایل مختلف این دوره نامزد نباشیم. دلیل خود من این بود که فرصت برای جوانترها داده شود و بعد به برخی از شایعات دایر بر اینکه گویا ما اینجا را ملک خود کرده‌ایم(باخنده) به این شایعات پایان داده شود و بچه‌های کانون فعال‌تر شوند. شاید به هر حال این تازه نفس‌ها با آن ادعایی که در مورد ما می‌شود که رادیکال هستیم و چپ هستیم و سیاسی هستیم، اینها را نداشته باشند. قول هم دادیم یاری شان کنیم. پشت‌شان بایستیم. منتها در چارچوب اساسنامه کانون مستقل خواهند بود.
سخنگو و رییس هم تعیین شد برای کانون یا خیر؟
تنها یک بار کانون یک رییس داشت. این برمی‌گردد به ۴۵ سال پیش. آن هم سیمین دانشور بود. بعد از آن دوستان همدیگر را یک جوری قبول دارند که به ریاست نمی‌کشد. اعضای هیئت دبیران پنج نفر اصلی‌اند، که این پنج نفر با هم کار سخنگویی و کار اداره کانون را به عهده می‌گیرند. پنج تای علی‌البدل هم پا به پای آنها هستند و مسئولیت‌های جدی هم دارند. این پنج نفر اصلی علی اشرف درویشیان، رضا خندان مهابادی، بکتاش آبتین، حسن اصغری و مهدی غبرایی هستند. خب چهره‌های شناخته شده هستند. جوان هم توی آنها هست. میانسال هم هست. بعد هم اعضای علی البدل هستند که حافظ موسوی است، خانم فانوس بهادروند، علیرضا جباری، حمید یزدان پناه و یک جوان دیگر به نام علی عبداللهی که خب به قدر کافی اشتهار در کار ادبی دارد. کانون ماهیتی دموکراتیک دارد. در نتیجه نیازی به تک رهبری و ریاست فعلا‌ً نداریم.
