روزنامه کریستین ساینس مونیتور در مقاله‌ای، دیدگاه دو کارشناس ارشد خاورمیانه را منتشر کرده است که معتقدند بهترین راهبرد برای پایان دادن به بحران خاورمیانه، «پیوستن اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها به اتحادیه اروپا» ست.
بر پایه این مقاله، تغییر دولت در آمریکا و احتمال تغییر دولت در اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین طی ماه‌های آینده، امید به برقراری صلح در خاورمیانه تقویت شده است.
این دو کارشناس، به نام‌های ریچارد روزکرانس و اهود ئیران، در مقاله خود در کریستین ساینس مونیتور می‌نویسند: با کنکاشی مختصر می‌توان دریافت که ورای این امیدواری سطحی، ناامیدی از دستیابی به صلحی پایدار بین اسرائیل و فلسطنیان هنوز هم پدیده‌ای ژرف و تاریخی است.
از زمان امضای پیمان صلح اوسلو، حدود پانزده سال پیش، بدین سو عوامل تقویت‌کننده صلح تضعیف شده‌اند و سیاست‌های سران دو طرف تاکنون راه به جایی نبرده است.
به نوشته نویسندگان این مقاله، جنبش‌های ملی فلسطینیان و رهبری سیاسی آنها بشدت دچار تفرقه است؛ و انتخابات بعدی اسرائیل نیز احتمالا پارلمانی تندروتر و نخست‌وزیری دست راستی‌تر را به قدرت خواهد رساند.
اين فضا حتی فعال‌ترین و قدیمی‌ترین مدافعان و فعالان صلح را ناامید کرده است.
مقاله کریستین ساینس مونیتور ادامه می‌دهد: بنابر این حل این بحران به راهبرد دیگری نیازمند است؛ افق تازه‌ای که نه تنها بتواند موتور صلح را دوباره به حرکت درآورد بلکه آن را به مقصدی هدایت کند که برای دو طرف مطمئن و جذاب باشد.
نویسندگان مقاله می‌افزایند که برای رسیدن به این مقصد باید به ریشه‌های تاریخی این بحران بازگشت.
برخورد خشونت بار اروپا با يهوديان در اوایل قرن بیستم باعث ظهور صهیونیسم و موفقیت این پدیده شد. اگر اروپا پدیدآورنده این معضل بوده، شاید بتواند راه‌حل آن نیز باشد.
ریچارد روزکرانس و اهود ئیران پس از اشاره به این پیشینه تاریخی، نتیجه گرفته‌اند که اروپا برای آنکه دو طرف را به حرکت به سوی صلح و سپس حفاظت از پایداری آن تشویق کند، باید راه را برای پیوستن اسرائیل و فلسطین به اتحادیه اروپا هموار کند.
به باور نویسندگان مقاله، «دستیابی به عضویت در اتحادیه اروپا می‌تواند برای تدوین و اجرای توافقی بین دو طرف کمکی مؤثر باشد. عضویت در اتحادیه اروپا ، ثروتمندترين و امن‌ترین اتحادیه بین‌کشورها، می‌تواند مشوقی بزرگ برای حرکت دو طرف به سوی حل اختلافات باشد.»
مقاله همچنین می‌افزاید که تبدل شدن اسرائیل و سرزمین‌های فلسطینی به قسمتی از اتحادیه اروپا می‌تواند «امنیت مرزها و پاسداری از هویت هر دو طرف را تضمین کند.»
البته نویسندگان یادآوری کرده‌اند که پيمودن چنین مسیری بدون شک با چالش‌هایی بزرگ روبه‌رو خواهد بود. برخی از چالش‌های مورد اشاره مقاله از این قرارند:
اسرائیلی‌ها نگران خواهند بود که عضویت در اتحادیه اروپا، که از سياست مرزهای باز پیروی می‌کند، به هجوم شهروندان آوارگان فلسطینی به خاک اسرائیل منجر شود.
از آن سو، فلسطینیان نیز هنوز خاطره دوران استعمار قدرت‌های اروپایی را در منطقه از یاد نبرده‌اند.
اروپایی‌ها نیز احتمالا مایل نیستند حتی یک گام دیگر از مرزهای قبرس، عضو جدید این اتحادیه، به سوی شرق بردارند.
اما نویسندگان مقاله می‌گویند اگر اروپایی‌ها بتوانند این بحران را، که بیش از ۴۰ سال است آمریکا را فلج کرده، حل کنند به موفقیت راهبردی بزرگی دست خواهند یافت.
به نوشته این نویسندگان، چالش‌های اشاره‌شده موانعی بزرگ هستند اما حل هیچ‌کدام ناممکن نیستند.
مقاله کریستین ساینس مونیتور با این عبارات به پایان می‌رسد: این احتمال که نوادگان قوم یهود، مسیحیان و مسلمانان به توافق برسند و جنگ بر سر سرزمین‌های مقدس را پایان دهند و بپذیرند که همگی نوادگان ابراهیم هستند، آینده‌ای محقق‌ناشدنی نیست.
اتحادیه اروپا اگر بتواند با استفاده از این مشوق، اسرائیلی‌ها و فلسطینیان را به پذیرش صلح تشویق کند، نه تنها منطقه خاورمیانه را از وجود بی‌ثباتی مزمن پاک خواهد کرد بلکه به دشمنی‌های هزارساله در این گوشه از جهان پایان خواهد داد.
