بیش از ۱۶۰۰ روزنامه‌نگار٬ دانشجو و فعال مدنی و سیاسی در نامه‌ای به شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان ایران خواستار «شفاف‌سازی» در مورد روند تهیه فهرست در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا شده و افزودند که بدنه اجتماعی اصلاح‌طلبان از عملکرد نمایندگان خود «عمیقا سرخورده» شده است.
در این نامه که جمع‌‌آوری امضا برای آن در فضای مجازی همچنان ادامه دارد٬ چهار درخواست دیگر از این شورا مطرح شده است.
«اعلام نام افراد حقیقی و حقوقی شورای انتخابکننده فهرست مشترک اصلاح‌طلبان» و «تبیین و تشریح معیارهای انتخاب افراد، نحوه وزن‌دهی به آنها و چگونگی کمّی‌سازی این معیارها» از جمله درخواست‌های امضاکنندگان این نامه است.
آنها همچنین در نامه خود خواستار «عدم تداخل منافع اعضای شورای انتخابکننده با نامزدهای فهرست واحد» شدهاند.
«تعهد شورای انتخابکننده به پاسخ‌گویی به‌موقع و شفاف نسبت به عملکرد آتی افراد منتخب» پنجمین درخواست امضاکنندگان این نامه است.
این نامه پس از عملکرد «انتقاد‌برانگیز» برخی از اعضای فهرست «امید» راه‌یافته به مجلس و اعلام نامزدی تعداد قابل توجهی از فعالان اصلاح‌طلب برای ورود به شوراهای اسلامی شهر و روستا تهیه و منتشر شده است.
انتخابات پنجمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا قرار است روز ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ برگزار شود و گزارش‌ها از تائید صلاحیت تعداد قابل توجهی از نامزدهای اصلاح‌طلب در این دوره از انتخابات حکایت دارد.
تعداد بالای نامزدهای اصلاح‌طلب در این دوره از انتخابات منجر به اختلاف‌هایی بر سر ارائه فهرست‌های انتخاباتی شده است.
محمدرضا راه‌چمنی٬ رئیس دوره‌ای شورای هماهنگی اصلاح‌طلبان، هم روز ششم اردیبهشت به سایت «راه دانا» گفت که اصلاح‌طلبان «در حال حاضر به دو دسته تقسیم شدهاند».
به گفته آقای راه‌چمنی، در حال حاضر اصلاح‌طلبان تحت دو عنوان «شورای سیاستگذاری» و «شورای هماهنگی اصلاح‌طلبان» فعالیت می‌کنند.
وی افزود که فهرست انتخاباتی این دو گروه در انتخابات پیش‌رو٬ «اشتراکاتی خواهد داشت٬ ولی تا اشتراکات قطعی نشود نمی‌توان در خصوص تعداد آنها صحبت کرد.»
به گفته راه‌چمنی، «هم‌اکنون بیش از ۳۰۰ متقاضی به شورای هماهنگی مراجعه کرده‌اند و می‌خواهند در لیست این شورا باشند.»
اختلاف و لابی‌گری میان اصلاح‌طلبان بر سر تعیین اعضای فهرست‌های انتخاباتی که پیشتر نیز وجود داشته٬ در این دوره از انتخابات با واکنش‌های انتقادی صریحی از سوی گروهی از کنش‌گران سیاسی و مدنی مواجه شده است.
نامه یادشده از جمله این واکنش‌هاست که امضاکنندگان آن با انتقاد از عملکرد اصلاح‌طلبان در انتخابات گذشته٬ نوشتهاند اگر از گذشته تجربه نگیرند٬ ناگزیر «به تکرار اشتباهات گذشته با هزینه‌های بیشتری» خواهند شد.
آنها خطاب به اعضای شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان نوشتهاند که «اعتقاد ما به اصلاحات، اعتقادی مادام‌العمر و بی‌قید و شرط به گروه و جناح نیست.»
امضاکنندگان این نامه همچنین نوشتهاند ما «سرسپرده و گوش به فرمان فهرست‌های انتخاباتی جناح‌ها و گرایش‌های سیاسی نیستیم و ترجیح‌مان انتخاب شایستگان است.»
آنها نوشتهاند که «آرای ما به فهرست [اصلاح‌طلبان] در ادوار گذشته، نه از سر اعتقاد همه‌جانبه به افراد و با رضایت خاطر کامل، بلکه از سر ضرورت و باور به تغییرات اصلاحی هرچند ناچیز بوده است.»
در این نامه اضافه شده که «کمترین توقع ما در هر انتخابات، ارائه فهرستی از افراد شایسته به دور از فساد و قدر‌ت‌طلبی و بدون در نظر گرفتن منافع شخصی یا وابستگی‌های خانوادگی بوده است.»
در این نامه اضافه شده که این توقع در انتخابات شورای شهر چهارم و مجلس دهم برآورده نشده و «خروجی فهرست‌ها و عملکرد کاندیداهای انتخاب‌شده، موجب سرخوردگی عمیق بدنه اجتماعی اصلاح‌طلبی از نمایندگان خود شده است.»
در بخش دیگری از این نامه آمده که «دوقطبی کردن فضای انتخاباتی» به عنوان تنها راه چاره برای رای‌آوری فهرست پیشنهادی، در هر دوره از انتخابات «کمتر از پیش منتج به نتیجه می‌شود و استفاده مکرر از استدلال‌هایی از جنس انتخاب بین بد و بدتر٬ به روندی تکراری، فرساینده و نومیدکننده تبدیل شده است.»
در پایان این نامه به شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان هشدار داده شده چنان چه به پنج خواسته مطرح شده بی‌توجهی کنند٬ «نتیجه‌اش در کوتاه‌مدت کاهش اعتماد عمومی و ریزش آرا، و در بلندمدت به مراتب سنگین‌تر خواهد بود.»
